Επικοινωνήστε  μαζί μου:

Τα χριστουγεννιάτικα σχέδια των Destiny`s Child.
Οι Destiny`s Child πρόκειται να κυκλοφορήσουν ένα χριστουγεννιάτικο album με τον τίτλο «8 Days of Christmas».To δημοφιλέστατο γυναικείο συγκρότημα που κυκλοφόρησε καινούριο δίσκο τον Απρίλιο θα κυκλοφορήσει την νέα του δουλειά στις 26 Νοεμβρίου.Η frontwoman του group, Beyonce Knowles, είπε σε συνέντευξή της: «Δεν έχει ξανακυκλοφορήσει Χριστουγεννιάτικο album σαν αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα παραδοσιακό σχετικά με τον δίσκο, ούτε καν τα γνωστά κλασσικά Χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Τα έχουμε φτιάξει από την αρχή και έχουμε κάνει κάτι πραγματικά πρωτότυπο. Στον δίσκο αναμένεται να περιέχονται καινούριες διασκευές στα τραγούδια White Christmas, This Christmas, και O Holy Night».Εξάλλου, στο «8 Days of Christmas», θα περιέχονται τέσσερα νέα τραγούδια που έγραψε η Knowles, ένα εκ των οποίων θα είναι το Winter`s Paradise.

Όλοι έτοιμοι για τη μεγάλη συναυλία στη N.Y.
Οι Jagger, Clapton, Billy Joel, Marc Anthony, Five for Fighting και όχι μόνο, προστίθενται στο μεγαλοπρεπές κονσέρτο που ετοιμάζει ο Paul McCartney στη Νέα Υόρκη, υπό τον τίτλο «Concert for New York».Μαζί τους θα βρίσκονται και οι Who, Bon Jovi, James Taylor, John Mellencamp, Macy Gray, Goo Goo Dolls, Melissa Etheridge, καθώς και οι ηθοποιοί Jim Carrey, Jerry Seinfeld, Gwyneth Paltrow, John Cusack, Meg Ryan, Susan Sarandon, David Spade, Julia Stiles και Denis Leary. Αυτό θυμίζει βραδιά Όσκαρ με ολίγη από Grammy. «Ετοιμάζω αυτή τη συναυλία γιατί, με δυο λόγια αγαπώ τη Νέα Υόρκη», δήλωσε ο διάσημος τραγουδιστής και πρώην «σκαθάρι» Μακ Κάρντνεϊ.Τα έσοδα της συναυλίας θα δοθούν στο ίδρυμα Ρόμπιν Χουντ, το οποίο θα τα διανείμει στις οικογένειες των θυμάτων των τρομοκρατικών χτυπημάτων με τους περίπου 5.500 νεκρούς και αγνοούμενους.Την ιδέα που εζήλωσε η country: Αντίστοιχο κονσέρτο ετοιμάζουν και οι country καλλιτέχνες, υπό το γενικό τίτλο «Country Freedom Concert» και έδρα το Nashville. Μέχρις στιγμής έχουμε δηλωμένους τους George Strait, Alan Jackson, Brooks and Dunn και Martina McBride.Και δηλώσεις:Σε επίπεδο δηλώσεων, ο Dr. Dre γράφει τραγούδι με τίτλο «Kill Bin Laden» και ο Ozzy Osbourne δηλώνει «crush our enemies» και μιλά ειρωνικά για τους διαδηλωτές ενάντια στον πόλεμο.Οι αναβολές:Οι Shaggy και Luther Vandross ακυρώνουν τις ευρωπαϊκές τους περιοδείες επειδή, φυσικά, φοβούνται να πετάξουν.

Σπάνιοι Pink Floyd σε συλλογή.Με ένα σπάνιο τραγούδι, που είχαν γράψει για το θάνατο του πατέρα του Roger Waters, θα εμπλουτιστεί η νέα συλλογή επιτυχιών των Pink Floyd, που κυκλοφορεί τον ερχόμενο μήνα.Στο Echoes - The Best Of Pink Floyd, που κυκλοφορεί 6 Νοεμβρίου και θα περιέχει 27 κομμάτια μιξαρισμένα έτσι ώστε να ακούγονται σε μία συνέχεια, θα περιλαμβάνεται και το σπάνιο When The Tigers Broke Free, που έγραψε ο Waters το 1982 για να συμπεριληφθεί στο κλασικό πια The Wall, αλλά κόπηκε την τελευταία στιγμή για να κυκλοφορήσει σε ανύποπτο χρόνο σε 7-ιντση έκδοση.Παρόλα αυτά, το τραγούδι ακουγόταν στην ταινία The Wall, χωρισμένο όμως, σε δύο μέρη -The Enemy Bridge Was Held και The High Command.Την ημέρα κυκλοφορίας της συλλογής θα εγκαινιαστεί και το πρώτο επίσημο website του συγκροτήματος στη διεύθυνση http://www.pinkfloyd.co.uk/

agenda

Ο νέος δίσκος των Active Member.Την πρώτη μέρα του Οκτώβρη του 2001, κυκλοφόρησε το καινούριο album των Active Member.Είναι ο 8ος κατά σειρά δίσκος τους, και ο τίτλος του αντιπροσωπεί - όπως λένε και οι ίδιοι - την αίσθηση που τους άφησε το διάστημα από την προηγούμενη δουλειά τους μέχρι σήμερα.Ο δίσκος προετοιμάστηκε στο studio «Πέρασμα» του B.D.Foxmoor και γράφτηκε σε τρία διαφορετικά studios στην Αγγλία: Στα «Roll Over» και τα «Mark Angelo» του Λονδίνου και στο «Twin Peaks» της Ουαλίας. Οι συμμετοχές περιορίζονται σε ανθρώπους του Low Bap όπως η Sadahzinia και οι Brigada με δυο μόνο κομμάτια. Το «Στον καιρό του αλλόκοτου φόβου» πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν μια ολότητα, ενώ η ατμόσφαιρά του είναι σίγουρα βαριά. Εδώ έχει ο λόγος την πρώτη θέση για να ακολουθήσουν τα samples και τα ατόφια beat.Όσα συμβαίνουν γύρω μας, μικρά και μεγάλα, κοντά και μακριά μας, στο Πέραμα, στο Σιάτλ ή στη Γένοβα, μέχρι και τη Νέα Υόρκη, αποτελούν το φόντο μπροστά από το οποίο υπάρχει αυτός ο αλλόκοτος φόβος. Με αυτόν το δίσκο, οι Active Member, σπρώχνουν τους εαυτούς τους, όσους κάνουν Low Bapαλλά και το κοινό τους, σε μέρη όπου ο λόγος και η πολιτική σκέψη είναι χρήσιμα όπλα.Οι ηλεκτρονικές διευθύνσεις των Active Member:http://www.intro1.com/ , http://www.activemember8.com/ , http://www.lowbap.com/.Κι άλλα νέα:Οι ACTIVE MEMBER θα παρουσιάσουν σε μια συναυλία non-stopτο νέο τους δίσκο «Στον καιρό του αλλόκοτου φόβου», στη μουσική σκηνή «Υδρόγειος» στη Θεσσαλονίκη, την Πέμπτη 25 Οκτώβρη 2001.Ώρα έναρξης: 22:00.Τιμή εισιτηρίου: 4.000 δραχμές.Εισιτήρια προπωλούνται στην «Υδρόγειο», στο «Μύλο» και στα κεντρικά δισκοπωλεία. Πριν την έναρξη της συναυλίας θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα τη Low Bap μουσική και τη θεματολογία του νέου δίσκου των Active Member.

Νέο άλμπουμ από τον μπασίστα των Zeppelin.Μπορεί να του πήρε σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τη διάλυση των Zeppelin για να κυκλοφορήσει προσωπική δουλειά, αλλά τώρα ο John Paul Jones έχει επιστρέψει για τα καλά.Στις αρχές του 2002 ο μπασίστας των θρυλικών Led Zeppelin θα κυκλοφορήσει το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ μετά το instrumental Zooma του 1999. Στο The Thunderthief, όπως θα τιτλοφορείται, ο John Paul Jones θα τραγουδάει ο ίδιος στα μισά, τουλάχιστον, κομμάτια και θα συνοδεύεται από τους Terl Bryant (drums), Nick Beggs των Kajagoogoo (μπάσο) και Robert Fripp των King Crimson στην κιθάρα. Μάλιστα, το Νοέμβριο θα ξεκινήσει περιοδεία μαζί με τους θρυλικούς King Crimson.Το track list του The Thunderthief έχει ως εξής:The Thunderthief, Leafy Meadows, Hoediddle,Daphne, Ice Fishing at Night, Angry Angry, I Ain`t Got the Blues, Down to the River to Pray, Shibuya Bop, Freedom Song

Ο νέος δίσκος των New Order.Το πρώτο επίτευγμα του «Get ready» είναι το ότι καταγράφεται στην ιστορία ως ο μοναδικός δίσκος των New Order που δεν θα επηρεάσει νέα γκρουπ, δε θα δημιουργήσει σχολή.Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημά του. Πέραν τούτου απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ο πρώτος κακός δίσκος των New Order.Στα οχτώ χρόνια της απουσίας τους ο κόσμος άλλαξε και ξανά-άλλαξε αρκετές φορές. Οι ίδιοι συμμετείχαν πολλές φορές σε αυτές τις αλλαγές, ασχολήθηκαν με πράγματα ουσιώδη και επουσιώδη και διαπίστωσαν ότι η επιδραστικότητά τους άνετα πλέον συναγωνίζεται αυτή των Velvets. Τα νέα τραγούδια των New Orderαφορούν κατά πρώτο λόγο τους παλιούς τους οπαδούς.Στην κλίμακα που μετράει το δικαιολογημένο ή μη της «επιστροφής» οι New Orderπρέπει να τοποθετηθούν κάπου ανάμεσα στο 7 και το 8.Ποιο είναι το πιο περίεργο μέσα σε όλα αυτά; Ότι οι πιο διαχρονικές φόρμες pop γραφής από όσες υιοθέτησαν οι New Order όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι ούτε η γοτθική electronica, ούτε το άγουρο acid house, ούτε το post-noise new wave των πρώτων ετών: είναι η ολοφώτεινη, αφελής pop των φαινομενικά αδύναμων στιγμών τους, που πέρασε μέσα από τους Electronic, αποθεώθηκε αρχικά και αμφισβητήθηκε στη συνέχεια από τους Monaco και τώρα κατασταλάζει σε μικρά διαμάντια όπως τα: «Someone like you», «Crystal Days», «Close Range».Ο πρώτος δίσκος των New Order του 21ου αιώνα είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση.Τι θα βρείτε:1.Crystal, 2.60 M.P.H., 3.Turn My Way, 4.Vicious Streak, 5.Primitive Notion, 6.Slow Jam, 7.Rock The Shack, 8.Someone Like You, 9.Close Range, 10.Run Wild

Το πρόσωπο

Γιώργος Δημητριάδης: Ένας μικρός ήρωας μεταξύ μας
Γεια σας είμαι ο Γιώργος Δημητριάδης. Ξεκίνησα να παίζω μουσική συμμετέχοντας σαν τραγουδιστής σε πολλά ροκ σχήματα της Θεσσαλονίκης, όπως οι A LA CARTE, οι YOGHURT.Ήταν τα χρόνια της γλυκιάς αβεβαιότητας, των ιδρωμένων δωματίων με την πρόχειρη μόνωση με αυγοθήκες στους τοίχους και οι πρώτες συναυλίες στο ανοικτό γήπεδο της Χ.Α.Ν.Θ., στο θρυλικό BERLINτου Θόδωρα, στη ΣΕΛΗΝΗ, πίσω από το Θέατρο Μακεδονικών Σπουδών. Δε βγάζαμε λεφτά, ίσα-ίσα για τις μπύρες μας. Οι δισκογραφικές εταιρίες φάνταζαν σαν μακρινοί πλανήτες σε έναν αστερισμό που τον φωνάζαμε Αθήνα.Εμείς και κάποιοι άλλοι γυρνούσαμε - σκιές στην υγρασία του κλειστού Θερμαϊκού, U.F.O.s μιας άλλης πραγματικότητας, replicas του Iggy Pop, του Johnny Rotten και του Elvis Costello, κάτω από τα ειρωνικά μειδιάματα και πισώπλατα σχόλια της διοπτροφόρας και ακοινώνητης Θεσσαλονικιώτικης ιντελιγκέντζιας η οποία δεν μας καταλάβαινε (ούτε και εμείς αυτήν) αλλά που κρυφά ζήλευε. Οι «ροκάδες», έτσι μας αποκαλούσαν, νομίζοντας ότι ήμασταν παραστρατημένοι, αυτοί που είχαν κουρνιάσει μέσα στον επαρχιώτικό τους περίγυρο.Κάποια μέρα του Απρίλη, το 1983, εγώ και ο Γιώργος ο Χριστιανάκης ήρθαμε στην Πανελλήνιο Χωνευτήρι=Αθήνα με ένα δοκιμαστικό, να χτυπήσουμε την πόρτα της τότε CBS. Η ανταπόκριση του υπεύθυνου παραγωγής ήταν ενθουσιώδης, μόνο όσο αφορούσε τα σχόλιά του για τη δουλειά, αλλά για χρηματοδότηση ούτε λόγος. «Πολύ προχωρημένη δουλειά», «Μου αρέσει πολύ», «αλλά, αλλά, δεν ενδιαφέρει την εταιρία. «Πτώση χωρίς αλεξίπτωτο στην καυτή οδό Μεσογείων. Έτσι τελείωσε η ιστορία των A LA CARTEκαι ο καθένας μας τράβηξε τον δικό του δρόμο.2η ΦΑΣΗ: 1983-Απρίλιος-ειμαι πια στην Αθήνα, τα βράδια τρέχω στο ΚΥΤΤΑΡΟ να δω τους ΦΑΤΜΕ. 4 χρόνια γυρνούσα εδώ κι εκεί βλέποντας μουσικούς, γνωρίζοντας τις καταστάσεις της ροκ μουσικής σκηνής εκείνης της περιόδου.1987 - Μάιος. Ο πρώτος δίσκος στον οποίο εμφανίζομαι σαν τραγουδιστής με τίτλο «ΦΥΣΑ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΣΟΥ», με συνθέσεις του Σπύρου Χατζηνικολάου. Μπήκε στους 10 καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Δυστυχώς δεν πούλησε γιατί η CBS (πάλι αυτοί) έκανε τότε στροφή σε ρεπερτόριο τύπου Καρβελα και ελαφρολαϊκοpopκατασκευάσματα του ύφους «Πανταζή», οπότε πού χώρος για δουλειές σαν κι αυτή!Μετά συναντώ τον Ιάκωβο Μάνη, από τους CAPTAIN NEPHOS, ο οποίος τότε είχε φτιάξει τους LOW NOISE, ένα παρά πολύ ενδιαφέρον αγγλόφωνο σύνολο. Εκείνο το καυτό καλοκαίρι του `87 λοιπόν φτιάξαμε στο σπίτι του Ιάκωβου, μετά από πολλή δουλειά, ένα demoτο οποίο δυστυχώς δεν εκδόθηκε ποτέ. (βλέπε τη μίζερη τότε πολιτική των εταιριών.).3η ΦΑΣΗ: 1988-89 - χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι: είμαι μαζί με τον ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟ στην παράστασή του «ΜΕ ΓΕΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ». Ήταν η εποχή που ο Νιόνιος τα` χε βάλει με όλον τον κόσμο (Κωλοέλληνες) - κάπου όχι κι άδικα - και όλος ο «προοδευτικός» χώρος είχε πέσει πάνω του. Εκεί έκανα τα φωνητικά μαζί με διάφορα αλλά Σαββοπουλικά, ψυχεδελικά κόλπα επί σκηνής. Φοβερή εμπειρία.1990-91. Αρχίζω να σχηματίζω την πρώτη συλλογή τραγουδιών μου.4η ΦΑΣΗ: 1991-92. Εκεί που έκανα πρόβες, στο studio «ΠΕΡΙΠΟΥ», στην Ανω Κυψέλη, μια μέρα ο Αντρέας ο Τρούσσας μου λεει πως οι ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ έψαχναν τραγουδιστή. `Αλλο που δεν ήθελα κι εγώ, έτσι κι αλλιώς εκείνες οι πρόβες δεν υλοποιούσαν τις μουσικές μου αναζητήσεις, τρέχω στο Κουκάκι, στο σπίτι του Βασίλη Πετρίδη και εντάσσομαι αμέσως στην υπέροχη αυτή μπάντα. Ήταν μια από τις σπουδαιότερες rock εμπειρίες για μένα - στο πάλκο του ΑΝ club,στο ΡΟΔΟΝ και σε τόσα άλλα μέρη. Ο ΠΑΥΛΟΣ είχε πεθάνει ένα χρόνο πριν, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που κανείς άλλος δεν μπορούσε κι ούτε υπήρχε λόγος να αναπληρώσει. Ο μόνος λόγος λοιπόν που θα άξιζε μια συνέχεια για αυτήν την μπάντα θα ήταν να πετάξει ψηλά με τα δικά της εφόδια και με τον «τσαμπουκά» και την ψυχή του δασκάλου της. Υλικό υπήρχε για μια τέτοια αρχή και μάλιστα αξιόλογο, αυτό που κατά την γνώμη μου δεν υπήρχε ήταν πλέον η συνοχή επιδιώξεων και πόσο μάλλον στις σχέσεις των παιδιών στο γκρουπ. Η περίοδος εκείνη μου δίδαξε πολλά για μένα, τους άλλους, τη μουσική και μου έδειξε κυρίως πως μερικές φορές οι άνθρωποι καταλήγουν να παγιδεύονται στην ίδια τους την πίκρα και απογοήτευση, κάτι που δεν μπορώ να αντέξω.5η ΦΑΣΗ: 1993-94. Αποφασίζω να προχωρήσω με την δική μου δουλειά γιατί κατάλαβα πως αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για μένα να συνεχίσω να παίζω μουσική και επιπλέον ο πιο δημιουργικός.Σχηματίζω το πρώτο προσωπικό μουσικό σχήμα, τους «ΜΙΚΡΟΥΣ ΗΡΩΕΣ», με ιδρυτικά μέλη τους: Μιχάλη Καββαδία, Χρήστο Γεωργακόπουλο, Βασίλη Πετρίδη και κυκλοφορώ τον 1ο μου δίσκο με τίτλο «ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΙΑ», στην LYRA, με παραγωγό τον Αγγελο Σφακιανάκη και στην μουσική παραγωγή τον Αλέκο Αράπη και ηχολήπτη τον Κώστα Στρατηγόπουλο, στο studio του «RED HOUSE».Από αυτή τη δουλειά βγήκαν αξιόλογα τραγούδια όπως το «ΦΥΓΑΝ ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ», το «ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ», «ΧΩΡΙΣ ΠΤΥΧΙΟ» και το «ΕΥΓΕΝΙΑ ΡΟΖΑ-ΜΙΑ». Ένα τραγούδι που διέφυγε της προσοχής των ραδιοφωνικών παραγωγών ήταν το ομώνυμο αυτής της δουλειάς-δηλαδή το «ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΙΑ» -το λέω αυτό ανεπιφύλακτα γιατί πιστεύω πως είναι ένα από τα καλύτερα που έχω κάνει.1,5 χρόνο μετά, μεταναστεύω στην FM RECORDS για καλύτερη τύχη επειδή εκεί πίσω στη LYRA, τελικά, η δουλειά αυτή αγνοήθηκε και εμένα μου φέρθηκαν πολύ άσχημα. Μπορεί να βγάζω πίκρα, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.Ηχογραφώ λοιπόν, το καλοκαίρι του `95 το «ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ», το οποίο κυκλοφορεί το φθινόπωρο. Στην παραγωγή ήταν πάλι ο Αλέκος Αράπης. Στο σχήμα τώρα βρίσκονταν οι Μιχάλης Καββαδίας, Χρήστος Γεωργακόπουλος, ο καινούργιος μπασίστας Δημήτρης Παπαδημητρίου (φοβερός) και ο σταθερός πια ντράμερ Βασίλης Κασκάμπας. Εδώ πρέπει βέβαια να αναφέρω την πολύτιμη βοήθεια και στους δυο δίσκους των τέως ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΩΝ - Κυριάκου Δαρίβα, Οδυσσέα Γαλανάκη, Βασίλη Πετρίδη. Να` ναι όλοι τους καλά.Να` στε όλοι καλά εκεί έξω και μην αποκοιμιέστε. Η ζωή δεν περιμένει για πολύ.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ: Albums:1987 Φύσα το καλάμι σου (CBS), 1994 Αφορμές για ανταρσία (Lyra), 1995 Τεύχος δεύτερον (FM Records), 1997 Σα να μη πέρασε μια μέρα (Virgin), 2000 Ξύπνα! Φτάσαμε (Virgin).Συμμετοχές:1998 ZoolixoΛίγο (Ε2), 1999 Καθώς μικραίνει η μέρα (Wea), 2001 Στον Π (Μεσόγειος).ΜΟΥΣΙΚΟΙ:Γιώργος Δημητριάδης-φωνή και κιθάρα, Αλέκος Αράπης-μπάσο και κιθάρα, Βασίλης Κασκαμπάς-τύμπανα, Γιώργος Σιμάτος-τύμπανα, Μιχάλης Καββαδίας-κιθάρα, Δημήτρης Παπαδημητρίου-μπάσο, Κώστας Περόγλου-τύμπανα, Χρήστος Γεωργακόπουλος-πλήκτρα, Γιώργος Σιμάτος-πλήκτρα

Depeche Mode: Όπως colpo grosso
Η μπάντα που εμφανίστηκε το 1981 με το «Speak and Spell` lp», , μεταβλήθηκε γρήγορα σε ένα από τα πιο μαζικά dramatic pop events των τελευταίων είκοσι χρόνων. Η αποχώρηση του Vince Clarke επιτρέπει στον Martin Gore να πάρει τα ηνία της μπάντας και σε ολόκληρα τα 80ς οι Depeche Mode όχι μόνο καταφέρνουν να κυκλοφορούν το ένα αριστούργημα μετά το άλλο, αλλά πετυχαίνουν και το μεγάλο κόλπο της επιτυχίας στην Αμερική.Η κυκλοφορία του «Black Celebration» το 1986 βγάζει μια και καλή το συγκρότημα από τα στενά όρια του underground και τους τοποθετεί δίπλα στα μεγάλα συγκροτήματα του τύπου REM και U2. Σε αντίθεση όμως με τους άλλους δύο, οι Depeche Mode κατάφεραν να κρατήσουν μέχρι και σήμερα κοντά τους τον «σκληρό πυρήνα» των οπαδών τους, μιας και ποτέ δεν απομακρύνθηκαν ουσιαστικά από τα «ιδεώδη» των πρώτων χρόνων, όσο και αν έγιναν «μαζικοί» με την επιτυχία δίσκων όπως το «Violator» και, κυρίως, το «Songs of faith and devotion» στη δεκαετία του `90, πλέον.Οι Depeche είναι από τους λίγους που βγήκαν αλώβητοι μέσα από τα «αμαρτωλά» 80ς και κατάφεραν στη διάρκεια των 90ς όχι να φθείρουν, αλλά να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο το μύθο τους. Αποχαιρετούν τη δεκαετία με το αριστουργηματικό «Live 101» το 1989 και χαιρετίζουν την καινούργια με το «Violator` lp» στο νούμερο ένα των charts Μεγάλης Βρετανίας και Αμερικής. Με μόλις τρεις κανονικούς δίσκους σε δέκα χρόνια κατάφεραν να θεωρούνται εν ενεργεία συγκρότημα και ουσιαστικά ποτέ δεν ξεχάστηκαν. Τα 90ς τα πλήρωσε ακριβότερα από όλους ο David Gahan με μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας (για ικανό χρονικό διάστημα θεωρήθηκε νεκρός και οι οπαδοί των Depeche Mode σχεδόν τον «έκλαψαν» στα mid 90s) και πολλές προσπάθειες για αποτοξίνωση! Το 1995 αποχωρεί ο «εγκέφαλος» Alan Wilder για να αφοσιωθεί στο προσωπικό του project, τους Recoil. Η απώλειά του είναι εμφανέστατη στις ηχητικές αδυναμίες του «Ultra», δύο χρόνια αργότερα.Από το 1981 μέχρι σήμερα οι Depeche Mode έχουν πουλήσει συνολικά πάνω από πενήντα εκατομμύρια δίσκους, χωρίς (όπως είπαμε ήδη) να χάσουν ποτέ το χαρακτηρισμό της «εναλλακτικής» μπάντας με το indie attitude. Παράδοξο, όσο και αληθινό. Οι περιοδείες τους αποτελούν γεγονός της μουσικής βιομηχανίας και η tour για το «Songs of faith and devotion», ήταν από τις πιο επιτυχημένες των τελευταίων δύο δεκαετιών (έπειτα αποτυπώθηκε και στο βινίλιο / cd).Η νέα δουλειά:Οι οπαδοί σε όλο τον κόσμο με αγωνία περιμένουν το νέο δίσκο των Depeche Mode. Οι ίδιοι αποφασίζουν και αυτοί με τη σειρά τους να το παίξουν λίγο Radiohead και εδώ και αρκετό καιρό μας «βομβαρδίζουν» σταδιακά με πληροφορίες για το «Exciter` lp», μας βάζουν να κάνουμε downloading για να ακούσουμε 1,4 δευτερόλεπτα από κάθε τραγούδι και προετοιμάζουν το έδαφος για το - ίσως - τελευταίο hype γύρω από το όνομα των Depeche Mode. Τα χρόνια έχουν περάσει για τα καλά και δεν αποκλείεται να πρόκειται πλέον για την τελευταία τους φορά.Ο Martin Gore κάνει φωνητικά σε δύο τραγούδια. Το ένα από αυτά έχει τον τίτλο «Breathe» και ο ίδιος το χαρακτηρίζει σαν ένα τραγούδι με γνήσιο συναίσθημα από τα 50ς (θυμίζουμε τη διασκευή στο Route 66), που μοιάζει να έχει βγει κατευθείαν από το Twin Peaks. Μετά από πολύ καιρό μας υπόσχεται ότι οι Depeche Modeέχουν ετοιμάσει πράγματα που δεν θα περιμέναμε από αυτούς.Τα πρώτα νέα που φτάνουν για το «Exciter» υπόσχονται ένα σκοτεινό, αλλά περισσότερο «ζωντανό» άκουσμα, για μια ακόμη φορά συναισθηματικά φορτισμένα τραγούδια, αλλά και συνδυασμούς ηλεκτρονικών και ακουστικών ήχων. Ο Gahan παρότι δηλώνει ευχαριστημένος που η μπάντα ξαναβρέθηκε στο studio παραδέχεται ότι υπήρξαν σκέψεις για διάλυση του γκρουπ και τα πράγματα έδειχναν να φτάνουν στο τέλος, για αυτό και οι ηχογραφήσεις για το «Exciter» αποτέλεσαν για αυτόν μια ευχάριστη έκπληξη.Η παραγωγή του δίσκου έγινε από τον Mark Bell (παραγωγό της Bjork στα «Selmasongs» και «Homogenic»), με τον οποίο το συγκρότημα συνεργάζεται για πρώτη φορά. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στη Santa Barbara, το Los Angeles και το Λονδίνο. Όσον αφορά τη θεματολογία του ο Goreεπιμένει να γράφει τραγούδια για τις ανθρώπινες σχέσεις, μιας και είναι το πράγμα που αισθάνεται πιο κοντά σε αυτόν «αυτό που μου δίνει ώθηση, που με εμπνέει να γράφω με πάθος!».Η μπάντα στο Διαδίκτυο: