โอวาทพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชภาวนาวิสุทธิ์
วันอาทิตย์ที่ 6 เมษายน 2546
Teaching of Luang Pho
Dhammachayo April 6, 2003
"
สิ่งที่เราทำนี่แหละเป็นของเรา ซึ่งใครจะมาแย่งมาชิงไปไม่ได้ทั้งนั้น
โจรปล้นไม่ได้ ไฟไหม้ไม่ได้ น้ำท่วมไม่ได้ จะติดตามตัวเราไป
ทุกภพทุกชาติตราบกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม
แต่สิ่งที่เรายังไม่ได้ทำ มันก็ยังไม่ใช่ของเรา
เพราะฉะนั้นไปไคร่ควรกันให้ดีนะ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านได้ตรัสเอาไว้อย่างนี้
วันนี้ก็เป็นวันที่หลวงพ่อมีความปิติยินดีในหลายๆ
เรื่องนอกจากเห็นการสร้างบารมีของลูกทุกๆคน ที่มากันอย่างสนุกสนาน บุญบันเทิง
ทางคนก็อดหลับอดนอนอยู่บนรถ มาทางไกล เสี่ยงภัยก็มากัน
กับการทำความสำเร็จของคุณยายให้เกิดขึ้น
ก็ได้
ติดตามข่าวของการสร้างพระธรรมกายประจำตัวและลานธรรมถวายพระสังฆาธิการสามหมื่นกว่าวัดทั่วประเทศ
ติดตามกันมาโดยตลอด แล้วก็ได้ชื่นชมอนุโมทนามาเป็นระยะๆ
แล้วก็ลุ้นระทึกใจกันมาเรื่อยๆ วันนี้ก็ยังระลึกใจอยู่ ตื่นเต้น
มีปิติยินดีทีเดียว เพราะเราทำความปรารถนาของคุณยายให้สมหวัง
และความสมหวังนั้นก็เป็นของเรานั่นแหละ ( สาธุ )
เราก็ลองนึกย้อนหลังกลับไปวันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2545 ที่ผ่านมา
ว่าวันนั้นเป็นวันอัศจรรย์จริงๆ ตั้งแต่สร้างชาติมา ยังไม่เคยมีปรากฎมาก่อน
คือพระสังฆาธิการ พระเถรานุเถร 30000 กว่าวัดทั่วประเทศ
รับนิมนต์มาเป็นเนื้อนาบุญ เป็นเกียรติแก่งานสลายร่างแก่คุณยายอาจารย์ของเรา
ท่านทิ้งภารกิจในทางศาสนา ซึ่งแต่ละวันนี่
มีกันมากๆทุกวัด มากบ้างน้อยบ้าง ที่ไม่มีภารกิจในการรักษาพระศาสนานั้นไม่มีเลย
ท่านก็ทิ้งมา ด้วยความปลื้มปิติยินดี ได้เข้ามาเป็นเนื้อนาบุญ ได้มาเป็นเกียรติ
งานอัญเชิญของหลวงพ่อและพวกเราทั้งหลาย ข้ามน้ำข้ามทะเลกันมา
ข้ามทะเลนี่ข้ามกันจริงๆนะ ไม่ใช่พูดอุปมา ท่านอยู่บนเกาะ ข้ามห้วยหนองคลองบึง
บางแห่งรถไปไม่ถึงหรอก
..ท่านเห็นความวิริยอุตสาหะ
และความตั้งใจจริงของพวกเรา ท่านก็เลยวางภารกิจที่มีหมด รับกิจนิมนต์มาเลย
เพราะฉะนั้นวันนั้นจึงเกิดขึ้น ....
เราเคยได้ยิน
ได้ฟัง หรือได้อ่านเรื่องราวในพระไตรปิฎก ในธรรมบทว่าได้มีการถวายจีวร
หรือเลี้ยงพระทีเป็นแสนรูป ฟังแล้วนึกไม่ออก แล้วทำให้ไม่มั่นใจ
ไม่ค่อยแน่ใจว่ามีจริงหรือเปล่า บางยุคบางสมัย เลี้ยงเป็นล้านองค์ทีเดียวนะ
ล้านรูป ยิ่งนึกไม่ออกใหญ่เลย เพราะไม่เคยมีปรากฎการณ์นี้มาก่อน
แต่วันนั้นทำให้เกิดความมั่นใจ ในหมู่พุทธศาสนิกชน ลูกพระราช
นักเรียนฝันในฝันวิทยา หลายคุณยาย ว่า
เป็นไปได้จริงๆที่มีกล่าวไว้ในพระไตรปิฎก....
เพราะฉะนั้นวันนั้นไม่ใช่เรื่องธรรมดานะ เป็นความอัศจรรย์ทีเดียว
ที่เกิดขึ้นได้ยาก ต้องใช้เวลานานทีเดียวในผืนแผ่นดินไทย
ร่วมพันปีจึงจะเกิดสิ่งนี้ขึ้นมา
เพราะฉะนั้น มหาปิติจึงเกิดขึ้นกับหลวงพ่อ
..คืออยากจะกราบขอบพระคุณท่านที่ท่านมาอย่างนี้
จึงได้ปาวารณาที่จะสร้างพระธรรมกายประจำตัว
และลานธรรมจารึกชื่อท่านเอาไว้ประดิษฐานในมหาธรรมกายเจดีย์ส่วนข้างในเป็นประวัติศาสตร์ในทางพระพุทธศาสนา
เป็นสิ่งที่ไม่ได้คิดมาก่อน แต่ว่าเกิดขึ้นในตอนนั้น
จึงได้กล่าวเชิญชวนลูกทุกคนได้กล่าวปาวารณากับท่าน
แล้วท่านก็เปิดโอกาสให้เราได้สร้างบุญตามกุศลเจตนาที่เราตั้งใจไว้อย่างดี
ท่านก็อนุโมทนากัน
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเราก็มีภารกิจอื่น
ที่เราต้องทำอย่างเร่งด่วนกันไปก่อน พวกเราก็ลุยทำงานบุญอื่นกันไปก่อน
จนเวลาเหลือกระชั้นเข้ามาแล้ว ใกล้จึงวันที่ 3 กุมภาพันธ์ ปีพุทธศักราข 2546
แล้ว จะครบปีแล้ว เราปาวารณาไว้ แต่ว่าสิ่งที่ปาวารณาไว้ยังไม่เกิดขึ้น แต่หลวงพ่อได้ทำทุกวันนะ
..( สาธุ ) ทำทุกวันไม่เคยขาด ทำแทนลูก ทุกๆคนด้วย (สาธุ )
ปัจจัยที่ได้มา ก็ได้มาจากลูกๆทุกคน
จะไปเอามาจากไหน เอามา ก็เอามาทำบุญ เมื่อใกล้จะครบหนึ่งปี ที่ปาวารณาเอาไว้
ก็ต้องหันกลับมานึกถึงเรื่องนี้กัน แล้ววางงานอื่นหมด
...แล้วเราก็กำหนดวันชิตัวเมมาเป็นระยะ
ที่จริงเราสามารถทำให้เสร็จภายในเจ็ดวันนั้นนะ ... แต่ก็ทำอย่างอื่นบ้าง
โน่นบ้าง นี่บ้าง ก็เลื่อนความสำเร็จออกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งต้องขีดเส้นเอาไว้
จะถึง 22 เมษา แล้ว ปีนี้ว่าจะไม่มีงานใหญ่ อาจจะเลื่อนไปเป็นชิตัวเม 22 เมษา
แล้ววันนั้นก็จะอยู่เงียบๆ
แต่ปรากฎว่า วันนี้ชิตังเมเสียแล้ว
...
นี่ก็เป็นนิมิตหมายว่า อะไรๆ ก็ไม่เป็นอุปสรรค สำหรับลูกพระราช
สมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่อง ก็ไม่เป็นอุปสรรค สำหรับลูกพระราช จะรวยเร็ว รวยแรง
รวยรวด รวยล้น รวยทุกวัน รวยอัศจรรย์หรือรวยอั้น
ก็ไม่มีอะไรเป็นอุปสรรคสำหรับลูกพระราช ( สาธุ)
เพราะฉะนั้นวันนี้ หลวงพ่อดีใจนะจ๊ะ ผังสำเร็จติดตัวลูกพระราช
หลานคุณยายไปทุกคนแล้ว"

ขอขอบคุณ ฝ่ายสื่อโสต สำนักต่างประเทศ วัดพระธรรมกาย ที่สนับสนุนภาพ
ด้วยความรวดเร็ว
|