| ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΘΑ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ; Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ!!! Με αφορμή τα γεγονότα της νύχτας της 28ης προς 29η Ιουνίου στη συναυλία στη Χημική Σχολή, έχουμε να πούμε τα εξής, μιας και δεν είμαστε υποχρεωμένοι από κανέναν και από τίποτε να σιωπήσουμε: Η συνεχιζόμενη παρουσία νεοναζιστών και μαφιόζων με την κάλυψη διαφόρων παρεών και μουσικών κυκλωμάτων τον τελευταίο καιρό γύρω από τις φοιτητικές καταλήψεις μόνο υποψίες μπορεί να προκαλεί. Δεν είναι άγνωστες σε κανέναν, εξάλλου, οι πάγιες προσπάθειες του κράτους να διεισδύσει σε νεανικές, κοινωνικές κινητοποιήσεις με τα κάθε είδους τσιράκια του, ώστε να συκοφαντήσει, ρουφιανέψει, παγιδέψει ανθρώπους που σκέπτονται και αγωνίζονται. Είναι πασιφανής άλλωστε και η προσπάθεια διαφόρων αποβρασμάτων να εμφανίσουν κοινωνική υπόσταση, με την παρουσία τους στα πανεπιστήμια και σε άλλους κοινωνικούς χώρους. Το κράτος, άλλωστε, έχοντας στη διάθεσή του πολλά μέσα για να διατηρήσει τον έλεγό του πάνω στις κοινωνίες, προωθεί την περιθωριοποίηση αγωνιζόμενων ανθρώπων και, παράλληλα, την ανάδειξη διαφόρων αποβρασμάτων ως συμμετεχόντων σε κοινωνικά γεγονότα, ατόμων που το μόνο που έχουν να παρουσιάσουν είναι οι βρωμερές παρέες και οι διασυνδέσεις τους. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι ο Χίτλερ και ο Στάλιν μασούσαν όταν έσφαζαν εκατομμύρια ανθρώπους... Η τραμπούκικη και χαφιέδικη δράση αυτών των κυκλωμάτων (και μάλιστα με μαχαιρώματα και απόπειρες μαχαιρώματος φοιτητών) δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαλόγου με κάποια “άτομα” και “μούρες” της κάθε κωλοπιάτσας, αλλά αντιμετωπίζεται μέσα από το μίσος για το ναζισμό, το φασισμό, τους τραμπούκους. Οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι και γενικότερα οι σκεπτόμενοι άνθρωποι δεν είχαν και δεν πρόκειται ποτέ να έχουν ανάγκη από διαμεσολαβητές, από πατερούληδες και συμβουλάτορες, από κάθε είδους παρέες που θεωρούν ότι το πάθος για ζωή και ελευθερία είναι ανταλλάξιμο είδος για κάποια υψηλού είδους γνωριμία. Δεν έχουν και δεν πρόκειται να έχουν ανάγκη από διαιτητές ανάμεσα σε νεολαίους και αποβράσματα που προπαγανδίζουν το Χίτλερ, το μπολσεβικισμό, την τρομοκράτηση ανθρώπων στο όνομα του τσαμπουκά και της παρέας. Δεν γουστάρουμε τις δημόσιες σχέσεις. Και ειλικρινά δεν πιστεύουμε ότι κάποιος που έχει σχέσεις με παρέες τραμπούκων, πρεζέμπορων, συναινεί ή και αδιαφορεί ακόμα στην παρουσία και μόνο πρεζέμπορων, ναζιστών και μαφιόζων σε κοινωνικούς χώρους θα μπορούσε να συμβάλλει στην κατάθεση κοινωνικών απόψεων και πρακτικών, στον αγώνα για την ελευθερία. Το νταλαβέρι με καθάρματα και η εξουσιοδότηση του “μιλητού” δεν αποτελούν κοινωνική πρακτική, παρά μόνο πρακτική της μαφίας και συνεπώς του κράτους, μιας και η μαφία είναι κομμάτι του κράτους. Γιατί ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, όσο κι αν προσπαθεί το κράτος να τ’ αλλάξει αυτό. Συνεχίζοντας να συμβάλλουμε στον αγώνα της μνήμης ενάντια στη λήθη, πιστεύουμε ακράδαντα ότι πρακτικές τύπου μαφίας είναι απαράδεκτες για τους ανθρώπους, ειδικά για τους αγωνιζόμενους. Το μίσος ενάντια στους εχθρούς του ανθρώπινου γένους είναι και θα παραμείνει άσβεστο... Θεσσαλονίκη 3 Ιουλίου 2001 Αναρχικός Πυρήνας “ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ” |