KEŞAP'IN MAHALLE VE KÖYLERİ

YEŞİL GİRESUNUMUZUN ŞİRİN İLÇESİ KEŞAP'LA İLGİLİ SORULARINIZ, SİTEYE DESTEK VE YARDIMLARINIZ İÇİN LÜTFEN YAZINIZ. TEŞEKKÜRLER !

 01.BOZKURT MAHALLESİ

İlçenin merkezidir. Uğurca Tepesi'nin kuzey eteğinde Keşap Deresi (Karadere) ile Keşiş Deresi arasındadır. Ayrıca, deniz kıyısında ve Giresun-Trabzon devlet karayolu üzerindedir. Yüzölçümü 376.150 m2,1985'teki nüfusu 4.330'dur.

Çok eski bir yerleşim yeri olmasına rağmen asıl gelişmesini 1945'ten yani Keşap'ın ilçe yapılmasından sonra göstermiştir. Cumhuriyet'ten önce daha çok Rumlar'ın yaşadığı yerdi. Burada hala Rumlardan kalma birkaç bina mevcuttur. Buraya yerleşen ilk Türk aileleri Turanoğulları, Tekbaşoğlu Vahit Efendi, Zıvalıoğulları ve Ömercikoğulları'dır.

Bozkurt Mahallesi, 1945'ten önce nahiye merkezi olmakla beraber Uğurca Köyü'nün küçük bir parçası ve yakın çevresi tarafından "Keşap"tan çok "Yalı" adıyla anılırdı. 1940 yılında 35 civarında evden ibaret küçük bir kasaba durumundaydı. "Bozkurt Mahallesi" adını 28.6.1945 tarihinde Giresun Valisi İbrahim Ethem Bozkurt'un soyadından almıştır. Keşap'ın 25.6.1945'te ilçe yapılmasından sonra Vali İ. Ethem Bozkurt, Keşap'a gelir ve eski belediye binasının balkonundan halka hitap ederek bunu müjdeler ve halkı tebrik eder. Valinin ardından Nahiye Müdürü Sudi Oral kürsüye çıkıp ilçe merkezinin adının Bozkurt Mahallesi olmasını teklif eder ve teklif halk tarafından coşkun alkışlarla kabul edilir, ilçe merkezi olmasından sonra aynı yıl burada belediye teşkilatı da kurulur. Artık mahalle hızla gelişmeye başlar, ikinci büyük gelişmesini 1970'li yıllarda kaydeder. Bunda yurt dışına giden Keşaplıların buraya yatırım yapmalarının önemli rolü vardır. Daha önce dikenlik olan ortaokul ile fındık bahçesi olan Örnekevler, Soğanlık ve Gazhane işte o yıllarda meskun mahaller olmuştur. Aynı yerler çok daha önce vakıf arazisi iken daha sonra Belediye tarafından Vakıflar Genel Müdürlüğümden devralınmış ve parsellenerek peyderpey çeşitli kişi ve kuruluşlara satılmışta. Şimdi Gazhane denilen "Horubahçe"nin Ofluzade Mehmet Efendi, Ortaokul semti denilen "Gençbahçe"nin de Serhat Hanım adlı birisi tarafından vakfedilmiş olduğu bilinir.

Mahalle, üç bölüme ayrılır. Bunlardan birincisi, devlet karayolunun kuzeyinde kalan bölüm, öbürleri güneydeki Gazhane ve Ortaokul semtleridir. Gazhane Keşap Deresi kıyısında düzlük, Ortaokul ise karayolunun üzerinde bayır birer semttir. Buraların hemen hemen tamamı meskundur.
ilçenin resmi daireleri mahallenin yoldan alttaki bölümünde toplanmıştır. Gazhane semtinde daha çok ticari ve sınai işyerleri vardır. Ortaokul semti öbürlerinin aksine bahçeli nizamdadır.

l sağlık ocağı, l lise, l ilkokul, l kütüphane, l okuma salonu, 2 sinema salonu, l pazar yeri, l hal binası, l futbol sahası, 2 dinlenme parkı, l çocuk parkı ile Yak Camii ve Yeni Cami adlı 2 caminin bulunduğu Bozkurt Mahallesi'nin Ortaokul semtine l cami daha yapılmaya başlanmıştır. Keşap Fındık Tarım Satış Kooperatifi'nin fındık deposu ile fındık kırma fabrikası da Bozkurt Ma hailesi'nde yer alır.
 

 BAŞA DÖN

02.FINDIKLI MAHALLESİ

Bozkurt Mahallesi'nin doğusunda ve deniz kıyısındadır. Bir tepenin güney yamaçları üzerine yayılmıştır, ilçe merkezine ortalama uzaklığı 2 km.dir. Yüzölçümü ise 3.211.810 m2'dir. Batıda Keşap Deresi ile sınırlıdır. Doğusunda Karakoç Köyü, güneyinde Yoliçi Mahallesi bulunur. Fındıklı'nın kuzey-batı ucu Keşap şehrinin genişlemesine zemin olmuştur ki buraya halk arasında "Ömercikoğlu Mahallesi" denilir. Bu kısım hariç tutulursa, bir köy manzarası taşır. Hane sayısı 200'e yakın, nüfusu 886'dır.

Fındıklı, 1946 yılında mahalle durumuna getirilmiş ve Keşap Belediyesi sınırlarına dahil edilmiştir. Daha önce burası, bugünkü Yoliçi Mahallesinle beraber büyük bir köy durumundaydı. Bu büyük köye "Vanazıt", Fındıklı Mahallesi bölümüne ise "Aşağı Vanazıt" denilmekteydi.

Mahallenin Bozkurt Mahallesi ile bitişik bölümünde l Imam-Hatip Lisesi, lı ilkokul (Cumhuriyet ilkokulu), l cami (Kubbeli Cami) ve l plaj ve piknik yeri vardır. Asıl ve eski bölümünde ise l cami ve l ilkokul yer alır. Kubbeli Cami, Ömer Kaya tarafından yaptırılmış, oldukça büyük ve süslü bir camidir. Keşap Tuğla ve Kiremit Fabrikası ile Alsan Ağaç Parke ve Kereste Fabrikası bu mahallenin sınırları içindedir.
 BAŞA DÖN

03. KARABEDİR MAHALLESİ

Karabedir Mahallesi
Merkez bucağının en büyük mahallesidir. Yüzölçümü 4.769.247 m2 dir. Deniz kıyısından başlayan dağlık bir alan üzerinde kurulmuştur. Doğusunda Bozkurt ve Uğurca Mahalleleri, batısında Güneyköy, güneyinde de Kayabaşı Köyü bulunur. Mahallenin doğu sınırını Keşiş, batı sınırını ise Dutyalısı dereleri belirler. Merkeze olan uzaklığı ortalama olarak 3 km.dir.

Karabedir, 1946 yılında mahalle olmuştur. Daha önce Çukurköy adını taşımaktaydı. Mahalle olunca Keşap Belediyesi sınırlarına katılmıştır. Böyle olmakla beraber hala köy hüviyetine sahiptir. Ancak, kuzey-doğu ucu Bozkurt Mahallesi'nin bir devamı olarak oldukça toplu küçük bir meskun mahal durumundadır.

Ortalama 400 m. yükseklikteki mahalle, Karabedir, Soğukpınar ve Çukurköy adlarında üç bölümden meydana gelir. Yerleşim, ilçenin öbür köyleri gibi dağınıktır. Toplam hane sayısı 318, nüfusu 1.206'dır. Halkından bir bölümü geçimini balıkçılıkla sağlar.

3 camisi ve l ilkokulu vardır, ilkokul binası 1958 yılında özel idare tarafından yaptırılmıştır. Mahallenin belediye tarafından gerçekleştirilmiş büyük bir yol ağı ile içme suyu da mevcuttur. BAŞA DÖN

04. UĞURCA MAHALLESİ

Bozkurt Mahallesi'nin güneyindeki Uğurca Tepesi 'nin sırtlan üzerinde kurulmuştur. Batıda Keşiş Deresi, doğuda Keşap Deresi (Karadere) ile sınırlıdır. Güneyinde Altınpınar Köyü bulunur.

Uğurca, mahalle olmakla beraber gerçekte bir köy görünümüne sahiptir. Eski bir yerleşim yeridir. Burası 1945 yılından önce Keşap nahiyesinin merkez köyüyken 1945'te Keşap ilçe olunca Uğurca ve Bozkurt diye iki mahalleye ayrılmıştır. O yıldan beri belediye sınırlan içindedir.

ilçe merkezine 2 km. uzaklıkta olan Uğurca'nın yüzölçümü 1.985.905 m2, hane sayısı 120, nüfusu 454'tür. Erkek nüfusun çoğu memur, işçi, esnaf, sanatkar veya emeklidir. Vaktiyle vakıf arazisi olan Keşap Deresi kıyısı ve Karabulduk yolu üzerindeki Alakaş mevkii sahip değiştirdikten sonra hızla gelişmeye başlamış ve günümüzde Keşap şehrinin güneyindeki bir uzantısı olmuştur.

Mahallenin l camisi, l ilkokulu, l okuma odası, yolu, elektriği ve içme suyu mevcuttur. İlkokul binası özel idare tarafından 1960 yılında yapılmıştır. Yolu ve içme suyu ise belediyenin eseridir. BAŞA DÖN

05. YOLİÇİ MAHALLESİ

ilçe merkezinin güney-doğusunda ve 3 km. uzaklıktadır. Kuzeyinde Fındıklı Mahallesi, doğusunda Karakoç ve Taflancık, güneyinde Karadere, batısında Dokuztepe ve Altınpınar köyleri vardır. Mahallenin batı sınırını Keşap Deresi çizer. Yüzölçümü 2.304.337 km2 dir.

Eski bir yerleşim yeri ve geçmişteki adı Vanazıt'tır. Cumhuriyetten önce Rumların yoğun olarak yaşadığı köylerden biridir. 1946 yılında Fındıklı Mahallesi ve Yoliçi Köyü diye ikiye ayrılmış ve daha sonra da mahalle olarak Keşap Belediyesi sınırları içine alınmıştır.

Önceden Keşap-Karabulduk karayolunun geçtiği Yoliçi Mahallesi bir tepenin sırtlan üzerinde kurulmuştur. Yerleşimi dağınıktır. Bu özelliğinden dolayı köyü andırır. Hane sayısı 140, nüfusu 505'tir. l camisi ve l ilkokulu vardır. İlkokul binası 1936 yılında devlet tarafından yapılmıştır. Mahallenin belediye tarafından temin edilmiş içme suyu da bulunmaktadır. BAŞA DÖN

06. KARABULDUK'UN MAHALLELERİ

Çok eskiden beri hem alan, hem de nüfus bakımından Keşap'ın en büyük köyü olan Karabulduk, 1955 yılında çevresindeki 14 köyle beraber kendisi merkez olmak üzere bucak durumuna yükselmiştir. 1973 yılına gelince Karabulduk Köyü'nde belediye teşkilatı kurulmuş ve köy Çağlayan, Orta mahalle ve Karşıyaka adında üç mahalleye ayrılmıştır. Bunlardan Çağlayan, bucağın asıl merkezi durumundadır.

ÇAĞLAYAN MAHALLESİ

İlçe merkezinin 17 km. güneyinde ve Keşap Deresi vadisinin doğu yanında dır. Biri vadinin hemen içinde diğeri yamacında olmak üzere iki bölüm halindedir. Vadinin içindeki asıl bölüm, 1949 yılında buranın pazar yeri olmasından sonra kurulmuş küçük bir kasaba görünümündedir. Pazar günleri pazar kurulan burası daha önce Karabulduk ve Halkalı arasında kalan, yalnız bir su değirmeninin bulunduğu Karabulduk Köyü'ne bağlı ıssız bir yerdi. Pazar yeri olduktan başka Karabulduk yolu da dereye indirilince önem kazanan bu yerleşim yeri, 1973 yılında bucak ve belediye merkezi durumuna yükseldikten sonra daha da büyümüştür. Ama şimdi çevresindeki nüfus göçünün etkisiyle büyümesini durdurmuş, hatta ekonomik canlılığını yitirmiştir. Buranın yakın yıllardaki adı "Hatun Pazarı" iken 1973'te Çağlayan Mahallesi olmuştur. 2 camisi ve l ilkokulu vardır. Karabulduk Bucak Jandarma Takım Komutanlığı, PTT şubesi ve Tarım Kredi Kooperatifi burada bulunur. PTT şubesi 250 abonelik otomatik telefon santralına sahiptir. Çağlayan Mahallesinde bir alabalık üretme tesisi de mevcuttur. Mahallenin toplam hane sayısı 90, nüfusu ise 1.134'tür. Yüzölçümü kesin olarak belli değildir.

Tepedeki Kovancık, dağınık bir yerleşim yeridir. Çağlayan, 15.5.1980'de elektriğe kavuşmuştur.
 

KARŞIYAKA MAHALLESİ

Keşap Deresi'nin doğu yamacında kurulmuştur. Kuzeyde Yivdincik Köyü, güneyde Orta mahalle, doğuda ise Yağlıdere ilçesiyle sınırlıdır. Karabulduk bucak merkezinden 4, ilçe merkezinden ise 21 km. uzaklıktadır. Yerleşim durumu dağınıktır. Aşağı Mahalle, Ömertamı, Öte mahalle, Bayır ve Çukur diye 5 semt halindedir. Bucağın en büyük mahalle-sidir.
Yolu, içme suyu ve elektriği vardır. Hane sayısı 250, nüfusu 964'tür. Cami ve ilkokula sahiptir, ilkokul binası oldukça büyüktür.
Bu mahalle üzerinde TRT tarafından inşa edilmiş bir de TV yansıtıcısı vardır.
 

ORTA MAHALLE

Karabulduk bucağının 2. büyüklükteki mahallesidir, fakat yüzölçümü tam olarak bilinmemektedir. Keşap Deresi'nin doğu yamacında kurulmuştur. Çağlayan ve Karşıyaka Mahalleleri'nin arasında bulunur. Doğusu ormanlık tepeler olup Yağlıdere ilçesiyle sınırlıdır. Tahmazlı, Uluköy ve Ortamahalle diye 3 bölüm halindedir.

Karabulduk bucak merkezinden 3, ilçe merkezinden de 20 km. uzaklıktaki mahallenin hane sayısı 210, nüfusu ise 932'dir. Burası, eskiden Karabulduk Köyü'nün ortası olduğu için, 1973'te köy 3 mahalleye ayrılınca Ortamahalle adını almıştır.

Karabulduk Bucağı Sağlık Ocağı ve Karabulduk Ortaokulu buradadır. Yolu, içme suyu ve elektriği vardır. Fakat sınırları içinde cami ve ilkokulu ise yoktur.

Mahalle, Keşap'tan gelen yolun dere yatağına inmesinden ve yurt dışına işçi göçünden sonra gerilemeye başlamıştır. Son yıllarda dondan dolayı fındık üretimi iyice düşünce gerileme daha da artmıştır. Bugün halkının çoğu Giresun, İstanbul ve Batı Almanya'da yaşamaktadır. Mahallede 1980 yılından önce tabanca imalatçılığı da yapılmaktaydı.

BAŞA DÖN

07. BÜTÜN KÖYLER

ALATAŞ KÖYÜ
ilçenin orta yerinde Keşap Deresi'nin batı yakasında küçük bir köydür.
Dokuztepe, Sayca, Demirci ve Küçük-geriş köyleriyle çevrilidir. Güney-doğusundan Feruz Deresi geçer. Hane sayısı 47, nüfusu 261'dir. Ayrıca nüfusu giderek azalmaktadır.
Eski adı Feruz olan Alataş Köyü'nün kaçıncı yüzyılda ve kimler tarafından kurulduğu bilinmez. Zıvalıoğulları ve Bayramoğulları köyün eski ve büyük aileleridir. Yola, içme suyuna ve elektriğe sahiptir, l camisi ve 1954'ten beri l ilkokulu vardır. Merkeze uzaklığı 8 km.dir. Ulaşımda Keşap-Karabulduk yolundan yararlanır. Ekonomisi fındık üreticiliği yanında hayvan yetiştiriciliğine dayanır.

ALTINPINAR KÖYÜ
Eski adı Harami'dir. Merkeze 5 km. uzaklıkta, Uğurca Mahallesi'nin güneyindedir. Yüzölçümü 1.873.000 m2dir. Uğurca, Karabedir ve Yoliçi mahalleleri, Kayabaşı, Sayca ve Dokuztepe köyleriyle çevrilidir. Bir tepenin sırtında 4 mahalle halinde yer alan köyün hane sayısı 101, nüfusu ise 200'dür. Son yıllarda ilçenin en çok nüfus kaybına uğrayan köyü olmuştur. Bunun için 1947 yılından beri öğretim yapan kocaman ilkokul binası 1987 yılında öğretime kapanmıştır. Geçmişte sosyal bakımdan hayli ileri olan bu köyde 1957 yılında Yeşiltepe adında bir spor kulübü bile kurulmuştur. Yolu, içme suyu, elektriği ve eski bir camisi vardır.

ARMUTDÜZÜ KÖYÜ
Karabulduk bucağına bağlı köylerdendir. Güneyde ve Keşap Deresi'nin doğusundadır. Batısında Çamlıca, kuzeyinde Halkalı Köyü ile Çağlayan Mahallesi, güneyinde Erköy, doğusunda ise Yağlıdere ilçesi bulunur. Köyün batı ve güney sınırlarını Keşap Deresi belirler, ilçenin en büyük köylerindendir. Arazisi genellikle dağlık ve ormanlıktır. Köy 3'ü büyük olmak üzere 6 semtten meydana gelir.
Burası, eskiden Rumların yaşadığı bir köydü. Türkler tarafından Cumhuriyet'ten sonra iskan edilmiştir. Köyde, Rumlardan kalma 3 kilise ve l manastır harabesi bulunur. Bölgesindeki Rumların eğitim ve ibadet merkezi olan köyün Sahan Kayası mevkiinde birçok mağara ve bunların içinde onlardan kalma resimler vardır. Köyde ayrıca Rumlardan kalma mezarlık ve mezar taşlan da mevcuttur.
Bucak merkezine uzaklığı 7 km., merkeze ise 23 km.dir. Yolu, içme suyu, 2 camisi ve 2 ilkokulu vardır. Başlıca gelir kaynaklan fındık, hayvancılık, orman işçiliği, el sanatları ve arıcılıktır.

AYDINLAR KÖYÜ
İlçenin kuzey-batı ucunda deniz kıyısından güneye doğru uzanan bir köydür. Yüzölçümü 1.589.000 m2 olan köyün hane sayısı 110, nüfusu ise 435'tir. Batısında Giresun merkez ilçesi, doğusunda Güneyköy bulunur. Güneyköy ile olan sınırını Kargın Deresi çizer. Bir tepenin üzerinde Köprübaşı, Çaylı ve Süren adında 3 semtten meydana gelir. Yolu, içme suyu ve elektriği olmasına rağmen, camisi ve ilkokulu yoktur. Uzaklığı ilçe merkezine 6 km., Giresun il merkezine ise 4 km.dir. Bundan 10 yıl kadar önce Güneyköy'den ayrılarak teşkil edilmiştir. Halkının resmi işler dışında ilçe ile bağlantısı bulunmaz.

BALIKLISU KÖYÜ
İlçe merkezinin 16 km. güney-doğusunda oldukça büyük bir köydür. Kaşaltı, Sürmenli ve Saraycık köyleri arasında bulunur. Arazisi engebeli ve fındık ağaçları ile örtülüdür.
Eskiden adı Hacıhasan Köyü'ydü. Çünkü güneyindeki tepenin üzerinde hacdan dönerken Hasan adlı birinin donarak öldüğü biliniyordu. Şimdiki adını bugün Keşap şehrinin de su ihtiyacını karşılayan kaynaktan almıştır. Önceleri burası ilçe halkının Hıdrellez gününü kutladığı bir mesire yeriydi.
Hane sayısı 70, nüfusu ise 199'dur. Nüfusu hızla azalan köylerin başında gelir, l camisi, yolu, içme suyu, elektriği ve l ilkokulu vardır.

BAYRAMBEY KÖYÜ
İlçe merkezine 15 km. uzaklıktaki Bayrambey Köyü, Demirci, Küçükgeriş ve Unaca köyleri ile Giresun merkez ilçesi arasında bulunur. Feruz Deresi'nin iki kolunun doğduğu köy Düzmahalle, Yağlıkız ve Kaşaltı adında 3 semtten ibarettir. Hane sayısı 79, nüfusu 250'dir.
Bundan 200 yıl kadar önce Bayram adlı bir bey tarafından kurulmuştur. Hacıoğullan, Pışpıroğulları ve Kaptanoğulları başlıca aileleridir, ilçenin yurt dışına en çok işçi gönderen köylerinden biridir.
Yol, içme suyu ve elektriğe sahip köyün birer cami ve ilkokulu da vardır.

BAYRAMŞAH KÖYÜ
3. derecede büyük köylerden biridir. Güney-doğuda Armelit Tepesi'nin kuzeyine düşer. Arazisi bayırdır, ortalama rakımı 200 m.dir. Kuzey-batısından Yolağzı Deresi akar. Kuzey-doğusunda Yolbaşı, güney-doğusunda Espiye'nin Demircili, batısında Harmandarlı ve Saraycık, kuzey-batısında ise Gönüllü köyleri bulunur.
Armelit Tepesi'nden aşan eski Keşap-Espiye yolu bu köyden geçmekteydi, ilçe merkezine uzaklığı 15 km.dir. Önceleri ulaşım bakımından çok şanslıyken, bugün Giresun-Armelit hattında çalışan belediye otobüslerinden yararlanmaktadır. Elektriği ve telefonu vardır.
ilkokul sayısı l, cami sayısı ise 3'tür.
Adını, eskiden burada hüküm süren Bayram adlı bir kişiden aldığı söylenir. 214 hanelik köyün nüfusu 725'tir. Erkeklerinden çoğu şoförlük yapar. Köyde halıcılık da başlamıştır.

ÇAKIRLI KÖYÜ
ilçe merkezinin 10 km. güney-doğusunda Töngel Tepesi'nin kuzey yamacındadır. Batısından Çakırlı Deresi akar. Taflancık, Karadere, Sancaklıtepe ve Yünlüce köyleri arasındadır, ilçenin 3. derecede büyük köylerindendir. Camiyanı ve Töngel diye iki büyük semti vardır. 179 haneli ve 824 nüfusludur. Halkının çoğu gurbetçidir.
Bu köy, 1930 yılında Valıt (Karadere) Köyü'nden ayrılmıştır. Bunun için buraya eskiden Valıt-Çakırlı Köyü denilirdi. Köye ilkin Yağlıdere yönünden gelen Sarıosmanoğlu diye bir aile yerleşir. Başlıca aileleri Abbasoğulları, Serdaroğulları, Töngeloğulları, Hacıoğullan ve Bayraktaroğulları'dır.
Köyde şimdiki ilkokulun yerinde bir medrese olduğu ve buraya Trabzon'dan bile öğrenciler geldiği söylenir. 3 camisi ve 2 ilkokulu vardır, ilkokullarından ilki 1957 yılında açılmıştır. Taflancık Köyü yönünden gelen yolu, Yünlüce Köyü'ne kadar uzar. içme suyu ve elektriğe de sahiptir.

ÇAMLICA KÖYÜ
İlçenin güneyindedir. Karabulduk bucağına bağlıdır. Kuzeyinde Halkalı, doğusunda Armutdüzü ve Geçit köyleri, batı ve güney-batısında ise Dereli ilçesi bulunur. Armutdüzü Köyü'yle olan sınırını Keşap Deresi teşkil eder. Batısı ve güneyi tepelerle çevrilidir. Büyük bir köydür. Oldukça dağınıktır, 19 mahalleden oluşur. Bunun yanında şirin bir köy olarak dikkati çeker.
Vaktiyle Rum köyü olarak bilinen Çamlıca'nın bundan önceki adı, Mencilis, daha önceki adı da Bayraklı'dır. Köyün yerlileri Beşikcioğulları, Kaşıkçıoğulları, Kürtüloğulları, Dizmanoğulları ve Keçelioğulları aileleridir. Nüfus bakımından ilçenin 2. büyük köyüdür. Hane sayısı 267, nüfusu 1.187'dir. Halkının başlıca geçim kaynaklan hayvancılık, arıcılık ve fındıktır. Ayrıca yurt dışında çalışan çok sayıda işçisi vardır.
1946 yılından beri ilkokulu olan köy, 1985 yılında elektriğe kavuşmuştur. Camisi l tanedir. Sağlık Evi ve Ortaokulu da vardır. Karabulduk bucağına 7, ilçe merkezine ise 23 km. uzaklıktadır. Rakımı 800 m. civarında olmasına rağmen araba yolu düzdür.

DEMiRCi KÖYÜ
ilçe merkezine 13 km. uzaklıktaki Demirci Köyü, Alataş, Kayabaşı, Küçük-geriş ve Bayrambey köyleri arasındadır. Köyün batı ucu Giresun merkez ilçesine kadar uzanır. Feruz Deresi, topraklarından geçer.
200 yıl kadar önce buraya 10 demirci ustası gelerek işyeri kurmuş ve çevre köylere demirden aletler yaparak satmıştır. Onun için bu köye Demirci Köyü adı verilmiştir. Deniz seviyesinden 300 m. yükseklikteki köyün ekonomisi, fındık tarımı ile hayvancılığa dayanır. Hem Güney köy-Kayabaşı, hem de Alataş üzerinden ulaşım imkanına sahiptir, içme suyu, elektriği, l cami ve l ilkokulu vardır.

DOKUZTEPE KÖYÜ
İlçenin en eski birkaç köyünden biridir. Kuruluşu ta 14. yy.a kadar iner. Köyün eski adı Engüz'dür. 5.180.000 m2, yüzölçümüyle ilçenin büyük köyleri arasındadır. Kuzeyden güneye doğru yükselen köyün ortalama yüksekliği 300 m.dir. Arazisi çok engebelidir. Üzerinde 9 tane tepe olduğu için buraya Dokuz tepe Köyü denilmiştir. Altınpınar, Sayca, Alataş ve Karadere köyleriyle Yoliçi Mahallesi arasında bulunan köyün kuzey-batı ve batı sınırlarını Keşap Deresi ile Keşap-Karabulduk yolu çizer.
Yerleşim bakımından hayli dağınıktır. 12 mahalleden oluşur. Köyün merkezi Camiyanı Mahallesi'dir. Sağlık evi, ilkokul, ortaokul ve PTT acentası buradadır. Köyün hane sayısı 290, nüfusu 870'tir. Nüfusu gittikçe azalmaktadır. 3 camisi vardır. Özel yolu olmasına rağmen ulaşımda daha çok Keşap-Karabulduk yolundan ve Karabulduk belediye otobüslerinden yararlanılır.
Köyün başlıca aileleri Mollaosmanoğulları, Kundakçıoğulları, Kürthasanoğulları, Hamaloğulları, Gümüşhanelioğulları, Civelekoğulları, Müezzinoğulları, Arapoğulları ve Belikıroğulları'dır. Burası, bir ara Engüz-i Atik ve Engüz-i Cedit diye iki köye ayrılmışsa da sonra tekrar birleştirilmiş ve 1960 yılında bugünkü adını almıştır. Osmanlı devrinde Keşap'ta bulunan iki medreseden birinin 1500 yılında burada açıldığı bilinir. Ancak bu medrese 1928 yılında kapanmıştır ve onun yerine Türkçe Mektebi açılmış, bu mektep de yerini 5 yıllık ilkokula bırakmıştır. Köyde okur-yazar oranı yüksektir ve çok sayıda memur yetişmiştir.
Merkeze 8 km. uzaklıktaki köyün içme suyu ve elektriği de mevcuttur.

DÜZKÖY
Kuzey-doğuda ve deniz kenarındadır.
Kuzey-doğusunda Hisarüstü, güneybatısında Yolağzı ve Yolbaşı köyleri, güney-doğusunda ise Espiye ilçesinin Hacımahmutlu Köyü bulunur, ilçenin en büyük birkaç köyünden biridir. Güneye doğru gittikçe yüksekliği artar ve buralar kestane ormanlarıyla kaplıdır. Sahili batıda Killik Deresi ağzından başlayıp doğuda Kalecik Deresi'nde biter. Buralar yüzmeye elverişli olduğu için yazın Keşap ve Giresun şehirlerinden insan akınına uğrar. Killik Deresi'nin tamamı köyün sınırlan içindedir. Köyün ortasında Mahmut Tepesi ve Halil Tepesi diye iki yüksek nokta vardır. Çevresindeki köylere göre düz olduğu için Düz-köy diye adlandırılmıştır.
Bundan 400 yıl kadar önce kurulan köye ilk yerleşenler İshakoğulları ve Ekizoğulları aileleridir. Düzköy, Osmanlı devrinde aydın köylerinden biridir. Birçok kadı, müftü yetiştirmiş, hatta Osmanlı Sarayı'na 2 de huzur hocası sokmuştur, ilçenin ilk resmi ilkokulu 1881 yılında burada açılmış, ikinci telefonu buraya verilmiş, ilk derneği burada kurulmuştur. Mahalle ve evler arasındaki bütün yolların taşlarla döşenmiş olması, giyim-kuşamı, yemekleri ve Cumhuriyet devrinde yetiştirdiği bürokratlarıyla da dikkatleri üzerine çekmiştir.
Düzmahalle, Doğanlı, Tekerli, Hapsa, Gelene, Azaplı, Göldüzü ve incirlik adında 8 mahalleden meydana gelmiştir. 1973 yılında yola, 1981 yılında elektriğe kavuşmuştur. Armelit varyantı yapılmadan önce ulaşımını deniz yoluyla sağlıyordu.
Merkeze uzaklığı 10 km., hane sayısı 235, nüfusu 672'dir. Ancak nüfusu 1950'den beri devamlı azalmaktadır. Giresun, İstanbul ve Karabük'te yaşayan çok sayıda Düzköylü vardır. Halkından ilçe merkezine yerleşen olmamıştır. Bugün köyün özellikle Düzmahalle'si ortakçılara terkedilmiş durumdadır. Devlet karayolu sahilinden geçtiği için ulaşım problemi yoktur. Ayrıca 15 km.lik özel yol ağına sahiptir. Camisi 3 tanedir.

ERKÖY
İlçenin güney ucunda Karadağ'ın güney yamacındadır. Karabulduk bucağına bağlıdır. Arazisinin önemli bölümü orman ve meradır. Geçimini orman işçiliği ve hayvan yetiştiriciliğinden sağlar.
Kuzeyinde Geçit Köyü, batısında Dereli, doğusunda Yağlıdere ilçeleri bulunur. Oldukça geniştir. 3 yerleşim ünitesinden meydana gelir.
ilçeyle bağlantısını Yağlıdere ilçesi üzerinden sağlayan Erköy'ün ilçe merkezine uzaklığı 68 km.dir. Bu köy daha önce Tirebolu ilçesine bağlıyken 1952 yılında Keşap'a bağlanmıştır. Yağlıdere'ye yakın olduğu için ilçeyle resmi işler dışında ilgisi yok gibidir.
Eskiden Ermenilerce iskan edildiği için Ermeni Köyü diye adlandırılan burası Karadere, Çakırlı ve Yivdincik halkı tarafından parayla Ermenilerden satın alınmış ve yazlan hayvan otlatılan bir yer olarak kullanılmıştır. Hane sayısı 46, nüfusu ise 186'dır. Köyün yolu, içme suyu ve elektriği yanında birer cami ve ilkokulu da vardır. Ayrıca burada Ermenilerden kalma bir kilise ve bir değirmen de hala ayakta durur.

GEÇlT KÖYÜ
İlçenin güney ucunda ve Karadağ'ın kuzey yamacındadır. Arazisi damlık ve ormanlıktır, ilçenin en yüksek ve geniş köylerinden biridir. Kuzeyinde Armut-düzü, batısında Çamlıca köyleri, güneyinde Dereli ilçesi ile Erköy, doğusunda Espiye ilçesi yer alır. Keşap Deresi buradan doğar.
Eskiden Rumlar'in yaşadığı bu köyün adı Kuşkayası'ydı. 1930 yılında buraya Selanik göçmenleri yerleşmiştir. Rumlardan kalma yıkık bir kilisesi vardır.
Hane sayısı 50, nüfusu 267'dir. Nüfusunun bir kısmı yurt dışında işçi olarak çalışmaktadır. Devletçe içme suyu ihtiyacı karşılanmıştır, l camisi ile l de ilkokulu vardır.
Karabulduk bucağına bağlıdır. Karabulduk'tan 9, ilçe merkezinden ise 25 km. uzaktadır. Yolu 1980 yılında Orman işletme Müdürlüğü tarafından yapılmıştır. 1986 yılında da elektriğe kavuşmuştur. Başlıca gelir kaynakları orman işçiliği, hayvancılık ve tarla tarımıdır. Yüksek olduğu için fındık üretimine elverişli değildir.

GÖNÜLLÜ KÖYÜ
İlçenin kuzey-doğusunda ve eski Keşap-Espiye karayolunun 9. km.sindeki köy, küçük bir tepenin sırtında ve dağınık olarak kurulmuştur. Yolağzı, Kılıçlı, Kaşaltı, Bayramşah ve Yolbaşı köyleri arasındadır. 103 haneli ve 449 nüfusludur. Tezcanlar, Erkanlar, Ay nurlar ve Çakıroğulları köyün başlıca aileleridir. Yolağzı bölgesinde sohbeti ve şiirleriyle tanınan Hacı Ali Tezcan bu köydendir.
Burada fındık tarımı yanında hayvan besiciliği de yapılır. Köyün l camisi, 1945 yılından beri l ilkokulu, devletçe getirilmiş içme suyu ve elektriği vardır. Ulaşımda Giresun-Armelit arasında düzenlenen belediye otobüs seferlerinden yararlanılır.

GÜNEYKÖY
İlçenin kuzey-batı ucunda Kargın ve Dutyalısı dereleri arasında bulunan bir sahil köyüdür. Batıda Aydınlar Köyü, güneyde Giresun merkez ilçesi ve Kayabaşı Köyü, doğuda ise Karabedir Mahallesi ile komşudur. 6.041.000 m2 yüzölçümüyle ilçenin en geniş köylerinden biridir. Arazisi güneye doğru gittikçe yavaş yavaş yükselir. Yerleşim bakımından dağınıktır. 6 mahalleden oluşur. 234 hanelik köy, 1.212 nüfusa sahiptir. Bu nüfusuyla ilçenin en kalabalık köyü durumundadır.
Güneyköy, 500 yıl kadar önce kurulmuştur. Köye ilk yerleşen Türk aileleri Karaömeroğulları, Kendiroğulları ve Kubatoğulları'dır. 1920 yılına gelinceye kadar köyde Rumlar da yaşamaktaydı. Sarvan Köyü'nün Güney adında bir mahallesi iken bundan 80 yıl kadar önce oradan ayrılarak bağımsız köy haline getirilmiştir. Batısındaki Aydınlar Köyü de 10 yıl kadar önce bu köyden ayrılmıştır.
Geçimini fındık, hayvancılık ve balıkçılıktan sağlayan köy daha çok Giresun il merkezi ile irtibat halindedir. Giresun-Trabzon devlet karayolu sahilden geçer, ilçe merkezine uzaklığı 7 km.dir. Ayrıca köyün merkezine üç yönden yol gelir. Bunun için ulaşım bakımından çok iyidir. Evrenkaya mevkiinde tünel, Uzuncakum mevkiinde de akaryakıt istasyonu bulunur, içme suyu, elektriği ve telefonu yanında, 3 camisi, 3 ilkokulu ve l sağlık evi de vardır. Atatürk ilkokulu yetiştirdiği Mühendis Yüzbaşı Ferhat Abidinoğlu tarafından yaptırılmıştır. Türkiye Zirai Donatım Kurumu Giresun Şubesi'nin gübre depoları da bu köyün sahilinde yer alır.

GÜRPINAR KÖYÜ
İlçe merkezinin 18 km. güney-batısın-da oldukça küçük bir köydür. 37 haneli ve 101 nüfusludur. 10 yıl kadar önce Kurbanpınarı Köyü'nden ayrılmıştır. Saraycık, Sancaklıtepe ve Kurbanpınarı köyleri arasındadır. Bir tepenin kuzey yamacında kuruludur. Yazlık, Balıklısu ve Kurbanpınarı köyleri üzerinden yola kavuşmuştur, içme suyu ve elektriği vardır. Camisi l tanedir, ilkokulu ise yoktur. Çocukları Saraycık ve Sancaklıtepe köylerinde öğrenim görürler.

HALKALI KÖYÜ
Güneyde ve Karabulduk bucağına bağlı olan Halkalı köyü, Keşap Deresi vadisinin batı yakasında kurulmuştur, ilçenin büyük köylerinden biridir. Kadastro çalışmaları devam etmektedir. Yerleşim bakımından dağınıktır, 9 yerleşim ünitesi vardır. Batısı ormanlık tepeler ve Giresun merkez ilçesidir. Kuzeyinde Unaca, güneyinde Çamlıca, doğusunda Armutdüzü Köyü ile Çağlayan ve Ortamahalle bulunur. Karabulduk bucak merkezinden 2, ilçe merkezinden ise 19 km. uzaklıktadır.
Hane sayısı 241, nüfusu 1.040'tır. Nüfus bakımından ilçenin 3. büyük köyü durumundadır. Fındık ve hayvancılık başlıca gelir kaynaklandır. Halkının bir kısmı yurt dışında işçi olarak çalışmaktadır. Yolu, içme suyu, elektriği, 2 camisi, l ilkokulu ve l ortaokulu vardır.
Köyün Karabulduk bucak merkezine yakın kısmı yerleşim açısından adeta orayla bütünleşmiştir.

HARMANDARLI KÖYÜ
İlçe merkezinin 19 km. güney-doğusunda Armelit Tepesi'nin kuzey-batı yamacında kurulmuştur. Bayramşah, Saraycık, Kurbanpınarı köyleri ve Yağlıdere ilçesiyle çevrilidir. Yerleşimi dağınıktır. Hane sayısı 63, nüfusu 245'tir. Nüfusunun çoğu Batum tarafından gelmiştir. Fındıkçılık ve hayvancılıkla geçinir.
Yolu, içme suyu ve elektriği vardır. Ulaşımda Giresun-Armelit belediye otobüs seferlerinden yararlanır. Köyde l cami ve l ilkokul bulunur.

HİSARÜSTÜ KÖYÜ
ilçenin kuzey-doğudaki son köyüdür. Deniz kıyısında ve oldukça geniştir. Güney-batısında Düzköy, doğusunda Espiye ilçesi bulunur. Arazisi engebeli ve güneyi dağlıktır. Kalecik, Değirmenağzı ve Sokurcuk adında 3 mahalleden oluşur. Hane sayısı 225, nüfusu ise 628'dir.
Hisarüstü, çok eski bir yerleşim yeridir. Evliya Çelebi, deniz yoluyla Trabzon'a giderken buraya uğradığını ve buranın Cenevizlilerden kalma bir kalesi olduğunu yazar. Cenevizliler bölgeye 14. yy.da gelmişlerdir. Fakat bugün ortada o kaleden bir iz bile yoktur. Ayrıca, Cumhuriyetten önce burada Çilesizoğlu Mustafa Efendi tarafından kurulan bir medrese olduğu da bilinmektedir.
Eski adı Kalecik olan bu köyde öteden beri balıkçılık çok yapılır. Tarıma elverişli topraklarının az, nüfusunun ise kalabalık olması halkı balıkçılığa ve bunun yanında Giresun, İstanbul ve Batı Almanya gibi yerlere göçmeye zorlamıştır. Köyün hemen alt kıyısında bir doğal liman, kuzeydoğusundaki Çam Burnu'nda da bir deniz feneri bulunur.
ilçe merkezinden 18 km. uzakta ve Giresun-Trabzon yolu üzerindeki köyün Sokurcuk'a kadar çıkan bir yolu da vardır. Ayrıca içme suyu, elektriği ile 2'şer cami ve ilkokulu mevcuttur.

KARADERE KÖYÜ
ilçenin orta yerindeki köylerden biridir. Yoliçi Mahallesi, Taflancık, Çakırlı, Yünlüce, Küçükgeriş, Alataş ve Dokuz-tepe köyleri arasında bulunur. Batısından Keşap Deresi ile Keşap-Karabulduk yolu geçer. Bir dağın sırtında kurulmuştur ve arazisi güneye doğru gittikçe yükselir. Yüzölçümü oldukça geniştir. Yerleşim bakımından 6 mahalleye ayrılır. Hane sayısı 229, nüfusu 731 'dir. Nüfusu giderek azalmaktadır. Halkının %60'ını Hacıömeroğulları sülalesi meydana getirir.
Eskiden adı Valıt olan köy, bugünkü adını batısındaki Karadere'den (Keşap Deresi'nden) almıştır. Çakırlı ve Yünlüce köyleri bu köyden ayrılmıştır, ilçe merkezine uzaklığı 10 km.dir. Keşap-Karabulduk yolu eskiden bu köyün içinden geçerdi. Şimdi de ulaşım için aşağısından geçen yeni Keşap-Karabulduk yolundan yararlanır. Köyün ayrıca Keşap-Karabulduk yolunun 7. km. sinden köprüyle başlayan başka bir yolu daha vardır, içme suyu, elektrik ve telefona sahip köyde 3 cami, l ilk okul ve l ortaokul bulunur. Burada önceden tarım kredi kooperatifi bile vardı. Fındık üreticiliği yanında hayvancılık önemlidir. Halkından bir bölümü memur olarak başka yerlerde çalışır. ÖZ DİVAN MOBİLYA sahibi Hasan MEMİŞ  de bu köyün eşrafı arasında yer almaktadır.

KARAÎSHAKKÖYÜ
İlçe merkezinin 7 km. güney-doğusunda ve sahile yakındır. Karakoç, Tepeköy, Sürmenli, Yazlık, Sancaklıtepe ve Taflancık arasında bulunur. Arazisi engebeli ve % 20 ormandır. Yerleşimi 3 semt halindedir. Hane sayısı 71, nüfusu ise 257'dir. Buraya yerleşen ilk aile Paşalıoğulları'dır, onu Ömeroğulları ailesi izlemiştir.
Keşap-Yazlık yolu üzerinde bulunan köye Tepeköy'den de ikinci bir yol uzanır. İçme suyu ve elektriği ile birer camisi ve ilkokulu vardır. Tarım, hayvancılık ve arıcılıkla geçinir. Bir kısım halkı Giresun'da ticaret ve zanaatla uğraşır.

KARAKOÇ KÖYÜ
Keşap'ın doğudaki sahil köylerinden biridir. Giresun-Trabzon devlet karayolu üzerinde meyilli bir alanda kurulmuştur. Güney-batısında Fındıklı Mahallesi, güney-doğusunda Karaishak, kuzey-doğusunda ise Tepeköy bulunur. Yerleşim bakımından 5 üniteye ayrılmıştır. Hane sayısı 102, nüfusu ise 509'dur.
Merkezden 5 km. uzaklıktaki köyün eski adı Hasankef'tir. Cumhuriyetten önce yaşamış çetecilerden Tomoğlu İsmail Ağa aslen Yünlüce Köyü'nden olmakla beraber burada oturmaktaydı. Köyün sahili çok güzel ve yerleşime çok elverişlidir. Buranın kıyıdan 500 m. içeriye kadar olan kısmı Keşap Belediyesi'nin mücavir alanı durumundadır. Sahilinde modern bir akaryakıt istasyonu vardır.
ilçenin arıcılıkta en ileri gitmiş köyü olan Karakoç'un yolu, içme suyu, elektriği, l camisi ve 2 ilkokulu bulunmaktadır.

KAŞALTI KÖYÜ
İlçenin kuzey-doğu bölümünde yer alan köylerden biridir. Yolağzı Deresi vadisinde kuruludur. Gönüllü Köyü'nün aşağısına düşer. Batı yanında Sür-menli, güneyinde ise Balıklısu köyleri vardır. Balıklısu Köyü'nden ayrılmıştır. Konumundan dolayı Kaşaltı şeklinde adlandırılmıştır, ilçenin en küçük köylerinden biri olup arazisinin bir bölümü ormanlıktır. 59 haneden meydana gelir ve 1985'teki nüfusu 167'dir. Halkının çoğu gurbette yaşamaktadır.
Merkezden 12 km. uzaklıktaki köyün yolu, telefonu, içme suyu ve elektriği vardır, ama ilkokulu yoktur. Camisi l tanedir.

KAYABAŞI KÖYÜ
Güney-batısından Giresun merkez ilçesine sınır olan Kayabaşı Köyü'nün kuzeyinde Güney köy, Karabedir Mahallesi ve Altınpınar Köyü, doğusunda ise Sayca ve Demirci köyleri bulunur. Tepesi, Giresun merkez ilçesi sınırları içinde kalan Çataldağ gibi büyük bir dağın kuzey-doğu yamacında kurulmuştur. Eski bir yerleşim yeri olmasına rağmen kaçınca yüzyılda kurulduğu kesin olarak bilinmez. Ancak buraya ilk yerleşen Türk ailesinin Sıddıkoğulları olduğu söylenir. Köyün ortasındaki küçük bir tepenin üstünde yer alan kalenin ta Cenevizliler devrinden kaldığı sanılır.
Ortalama 220 metre yükseklikteki Kayabaşı Köyü ilçenin 2. derecede büyük köylerindendir. Zemini kayalık olduğu için böyle adlandırılmıştır. Yerleşim itibariyle 7 mahalleye ayrılır. 204 haneli ve 900 nüfuslu köyde öteden beri fındıkçılık ve hayvancılık yapılırken şimdi bunların yanısıra halıcılık ve arıcılık da yapılmaya başlanmıştır. Buranın Güneyköy, Sayca ve Demirci köyleri üzerinden üç yolu bulunmaktadır. İlçe merkezine uzaklığı 10 km.dir. 2 camisi, l ilkokulu, içme suyu ve elektriği vardır. Ayrıca l Kalkındırma Kooperatifi ile l Hayırlı işler Yaptırma Derneği'ne sahiptir.

KILIÇLI KÖYÜ
Konum itibarıyla kuzeyinde Giresun-Trabzon karayolu ve deniz, batısında Tepeköy, güneyinde Sürmenli Köyü, doğusunda Yolağzı Deresi ile Yolağzı ve Gönüllü köyleri bulunur. Engebeli bir yapıya sahiptir. Sahilden 500 m.ye kadar olan bölümü Keşap Belediyesi'nin mücavir alanıdır. Yerleşimi dağınıktır. Karayolu kıyısındaki Cinbar mevkiinde konut ve işyeri sayısı giderek artmaktadır. Hane sayısı 90, nüfusu 382 'dir.
Köy, 1956 yılma kadar Sürmenli Köyü'nün bir mahallesi durumundaydı, aynı tarihte Sürmenli Köyü'nün ilk adı olan "Kılıçlı' adıyla yeniden kurulmuştur.
ilçe merkezinden 7 km. uzaklıktaki köyün 2 camisi, yolu, içme suyu, elektriği ve l ilkokulu vardır. Sahilinde ipek-un Fabrikası ile henüz faaliyete geçmemiş bir fındık kırma fabrikası ve iki de fırın bulunmaktadır.

KURBANPINARI KÖYÜ
Keşap'ın kuzey-doğu bölümünde yer alan bu köy Armelit Tepesi'nin kuzeybatı eteğinde 19. yy.ın sonunda kurulmuştur. Köyü kuranlar 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı'ndan (93 Harbi'nden) sonra Batum'dan göçen Türkler olmuştur. Köyün yaşlıları kendi aralarında hâlâ Gürcü diliyle konuşurlar.
Harmandarlı, Saraycık, Gürpınar köyleri ve Espiye ilçesiyle komşu olan köyün rakımı 350 m., hane sayısı 59, nüfusu 169'dur. İlçenin en dar köylerinden biridir. 3 yerleşim ünitesinden meydana gelir. Nüfusu yıldan yıla azalmaktadır. Demircilik ve marangozluk halkının geleneksel zanaatlarıdır. Gurbetçileri geriye dönmezler.
ilçe merkezinden 20 km. uzaklıktaki köyün Gürpınar ve Harmandarlı yönün-de iki yolu vardır. Camisi 2, ilkokulu l tanedir. İçme suyu ve elektriğe sahiptir.

KÜÇÜKGERlŞ KÖYÜ
İlçenin orta bölgesinde Keşap Deresi'nin batı yakasında kurulmuştur. Kuruluş tarihi ile adının kaynağı belli değildir. Alataş, Karadere, Demirci, Yividincik, Bayrambey ve Unaca köyleriyle Karşıyaka Mahallesi'nin arasındadır. Yüzölçümü oldukça geniş, doğal yapısı engebeli ve ortalama yüksekliği 400 m.dir.
5 yerleşim ünitesinden oluşan köyün hane sayısı 169, nüfusu ise 900'dür. ilçe merkezinden uzaklığı 10 km.dir. Yolu, içme suyu ve elektriği vardır. Ulaşımını Keşap-Karabulduk yolu üzerinden sağlar. Girişinde tarihi bir kemer köprü bulunmaktadır. Camisi 2, ilkokulu l tanedir. Fındık tarımı ve hayvancılık başlıca geçim kaynaklarıdır.

SANCAKLITEPE KÖYÜ
İlçe merkezinin 14 km. güney-doğusundaki Sancaklıtepe Köyü, 1956 yılında Emeksen Köyü'nün ikiye bölünmesi sonunda ortaya çıkmıştır. Yazlık, Taflancık, Çakırlı ve Gürpınar köylerinin arasındadır. Köye ilk yerleşenler Alucra ve Ordu'dan gelmişlerdir. Adının Sancaklıtepe olmasının belli bir sebebi yoktur. Ortalama 350 m. yükseklikteki arazisi oldukça küçük ve % 20 oranında ormanla örtülüdür. Hane sayısı 107, nüfusu 267'dir. İlçenin nüfusu hızla azalan köylerinden biridir. Halkının önemli bölümü İstanbul'a göçmüştür.
Ulaşımını Yazlık ve Taflancık köyleri üzerinden sağlar, l camisi ve l ilkokulu vardır. Yol gibi, içme suyu ve elektrik problemi de çözülmüştür. Halkı fındık, çay ve fasulye tarımından başka hayvancılık, arıcılık, halıcılık ve demircilikle de uğraşır.

SARAYCIK KÖYÜ
Balıklısu, Yazlık, Gürpınar, Kurbanpınarı, Harmandarlı, Bayramşah ve Gönüllü köylerinin arasında yer alan bu köy, bir dağın denize bakan yamaçları üzerinde kurulmuştur.
Eskiden Rumların yoğun olarak bulunduğu köyün adının, ortasındaki saray kadar gösterişli kiliseden geldiği söylenir. 1920'de Topal Osman Ağa'nın bölgede giriştiği harekat sonunda Rumlar, burayı tamamen terk etmiştir. Bu köyde çok eskiden birinin kendini Mehdi olarak tanıttığı, haber Osmanlı Sarayı'na ulaştığı zaman İstanbul'dan donanma gönderildiği ve kellesinin kesilerek padişaha teslim edildiği rivayet edilir.
Üçe merkezinden 18 km. uzaklıkta 4 yerleşim ünitesinden meydana gelen köyün hane sayısı 113, nüfusu ise 452'dir. 2 camisi, l ilkokulu, l sağlık evi, l PTT acentası, yolu, içme suyu, elektriği ve telefonu vardır.

SAYCA KÖYÜ
Keşap'ın 7 km. güneyinde kayalık bir tepenin yamacındadır. Altınpınar, Dokuztepe, Kayabaşı ve Alataş köyleri arasında yer alır. ilçenin en küçük köylerinden biridir.
Tahminen 350 yıl önce Gümüşhane'den gelen Deliismailoğulları ile Ellezoğulları tarafından kurulmuştur. Buraya daha sonra Dereli, Yağlıdere ve Torul ilçelerinden aileler gelerek yerleşmiştir. 1930 yılında bugünkü statüsüne kavuşmuştur. Adını kayalık olmasından almıştır. Yerleşimi dağınıktır. Hane sayısı 53, nüfusu 203'tür.
1939'dan beri ilkokulu olan köyün yolu, içme suyu, elektriği ve l camisi vardır. İlçeyle irtibatını Altınpınar üzerinden sağlar. Tarım alanlarının az olması sebebiyle halkının çoğu öğrenim yapmış ve sonuçta başka yerlere göçmüştür.

SÜRMENLİ KÖYÜ
Yolağzı bölgesi köylerindendir. Kılıçlı, Tepeköy, Karaishak, Yazlık, Balıklısu, Kaşaltı arasındadır. 300 m. yükseklikteki Hüseyintepe'den güneye ve güney-batıya doğru yayılma göstermiştir. Orta büyüklükte bir köydür.
Kuruluşu 1688 yıllarına dek iner. Adının nereden geldiği bilinmiyor. Ancak ilk adı Kılıçlı'dır. Söylentiye göre vaktiyle, talimli ve eli kılıçlı olan 40 genç, köyü düşmana karşı sürekli korurmuş. Köye ilk gelenler İstanbul, Vakfıkebir, Tirebolu ve Kelkit yöresindendir. Başlıca aileleri Fıngoğulları, Topçuoğulları, Gazanferoğulları, Hamurcuoğulları, Tırıngoğulları ve Kerimoğulları'dır. Şimdi kadastro çalışmaları da başlamış olan köyde hane sayısı 113, nüfusu ise 454' tür.
Giresun-Trabzon devlet karayolundan 4 km. yukarıda ve ilçeye uzaklığı 9 km.dir. 7 mahalleden oluşan köyün içme suyu, elektriği, camisi ve 2 değirmeni vardır. İlkokulu 1942'de açılmış olup ilk eğitmeni "Cin Hakkı" adıyla bilinen Hakkı Köse'dir. Şehre ulaşım sorunu yoktur. Ayrıca 1988'de açılan yeni yol ile Karaishak, Yazlık, dolayısıyla diğer komşu köylerle de bağlantısı sağlanmıştır.
Halkının geçimi fındık ve hayvancılığa dayanmakla birlikte bir bölümü taşeronluk yapar veya gündeliğe gider. Halıcılık da gelir kaynağı olma yolundadır. Sürmenli'de nüfus giderek azalma göstermiş, bugün 2/3'e yakın bir kesim özellikle İstanbul'u kendisine ikinci bir mesken seçmiştir.

TAFLANCIK KÖYÜ
Yoliçi Mahallesi ile Karakoç, Karaishak, Yazlık, Sancaktepe, Karadere ve Çakırlı köyleri arasındadır.
Eskiden Rumlar'in mera olarak kullandığı köy, 1921 yılında yerleşim merkezi olmuştur. Buraya yerleşenlerden Zıvalıoğulları Görele, Pınazoğulları ve Külekçioğulları ise Espiye ilçelerinden gelmişlerdir, ilçenin eski alimlerinden Külekçioğlu Dursun Efendi buralıdır.
Adını taflandan (karayemişten) alır. Çünkü vaktiyle burada çok miktarda taflan ağacı varmış. Sonradan bunlar yerini fındık ağaçlarına bırakmıştır. 200 m. yüksekliğindeki bir sırtın üzerine 4 mahalle halinde kurulmuştur. Hane sayısı 101, nüfusu 285'tir. Halkın önemli bir bölümü ilçe merkezinde ticaretle uğraşır. Arıcılık ve taşımacılık köyün tarım ve hayvancılık dışındaki diğer gelir kaynaklandır. Avrupa, İstanbul ve Zonguldak'ta yaşayan çok sayıda Taflancıklı mevcuttur.
Yoliçi Mahallesinden Sancaklıtepe ve Çakırlı köylerine uzanan yol üzerinde bulunan köyün 1938'den beri l ilkokulu, l sağlık evi, l camisi ile içme suyu ve elektriği de vardır.

TEPEKÖY
İlçe merkezinden 6 km. uzaklıkta olan bir sahil köyüdür. Küçük bir tepe üstünde kurulu olduğu için bu adla anılır.
Kuzey-batısında Karadeniz, güney-batısında Karakoç ve Karaishak, doğusunda Kılıçlı ve Sürmenli köyleri bulunur. Yüzölçümü 2.4 km2, nüfusu 388 'dir. 3 mahalleden ve 106 haneden oluşur.
Buraya ilk yerleşenler Arapalioğulları'dır. Ancak nereden gelerek ne zaman yerleştikleri bilinmez. Öbür aileleri Çıtıralioğulları, Hotmanoğulları, Hayıtoğulları, Bıçakçıoğulları, Ömerbeyoğulları ve Sepetçioğulları'dır. Halkının çoğu bahkçıhkla geçinir. Kulak mevkiinde bir iskelesi vardır. Güzel bir sahil olan Kulak'ta plaj, piknik yeri ve akaryakıt istasyonu da bulunmaktadır. Burası yazın ilçe ve il merkezinden gelenlerle dolup taşar.
Tepeköy'de l cami, l ilkokul ile içme suyu ve elektrik vardır. Ayrıca 3 km.lik köy yoluna da sahiptir.

UNACA KÖYÜ
Keşap-Karabulduk yolunun sağında bir dağın güney-doğu yamacındadır. Batısı Giresun merkez ilçesiyle sınırdır. Kuzeyinde Küçükgeriş ve Bayrambey, güneyinde Çamlıca köyleri bulunur. Merkezden 15 km. uzaklıktadır. Kara-bulduk bucağına bağlıdır. 5 yerleşim ünitesinden ve 135 haneden meydana gelir. Nüfusu 501'dir. Halkı fındıkçılık, hayvancılık, demircilik ve yurt dışında işçilik yaparak geçinir. Köyün önemli bir kısmı ormanlıktır. Eskiden Rumların yaşadığı Unaca Köyü'ne ilk Türk ailesi 200 yıl kadar önce Tirebolu havalisinden gelmiştir. Bunlar Sağıroğulları ve Çömezoğulları'dır. Buraya daha sonra da Görele'den ve Karadere'den aileler yerleşmiştir.
Yolu, içme suyu ve elektriği olan köyün l camisi ve l de ilkokulu vardır.

YAZLIK KÖYÜ
Eskiden ormanlık ve çalılık olan köye 150 yıl kadar önce Alucra'nın Güllüce Köyü'nden aileleriyle beraber 5 kardeş gelir. Bunlar burada yerleşmek için çalılıklarda uğraşırken birisi "Emek zay!" diyerek ümitlerini kırmak ister. Fakat kardeşler çalışmaktan vazgeçmezler, sonunda da başarılı olurlar. Yazlık Köyü işte böylece kurulmuş ve ilkin Emekzay, sonra Emeksan diye adlandırılmıştır. 1956 yılına gelince köy ikiye bölünmüş, yukarı bölümü Sancaklıtepe adını alırken aşağı bölümü de Yazlık adını almıştır. İlçenin en küçük köylerinden biridir. Topraklan yetersiz olduğu için nüfusunun çoğu başka yerlere göçmüştür. 110 haneli köyün bugünkü nüfusu 313'tür.
Karaishak, Sancaklıtepe, Saraycık ve Sürmenli köyleri arasındaki Yazlık Köyü'nün ilçe merkezinden uzaklığı 10 km.dir. Karakoç ve Karaishak köyleri üzerinden buraya ulaşılır. Yolu Sancaklıtepe ve Gürpınar köylerine doğru devam eder. 2 camisi, l ilkokulu, l sağlık evi, l PTT acentası olan köyde elektrik ve fırın da vardır.

YlVDİNCİKKÖYÜ
Adını yivdin diye bir ottan alan köy Karabulduk bucağına bağlıdır. Keşap Deresi'nin (Keşap-Karabulduk yolunun) doğu yakasındadır. Batı yamaçları çok bayırdır. Güneyinde Karabulduk bucağının Karşıyaka Mahallesi, doğusunda ise Yünlüce Köyü vardır. Yünlüce Köyü'yle olan sınırını Çakırlı Deresi belirler, güney-doğusu daha yüksek ve tamamen kestane ormanlarıyla kaplıdır.
İlçenin 2. derecede büyük köylerinden olan Yivdincik 5 mahalle halinde kurulmuştur. Kuruluşu 200 yıl kadar öncedir. Halkı Samsun ve Şebinkarahisar yörelerinden gelmedir. Daha önce Karabulduk Köyü'nün bir parçası iken 1905 yılında köy statüsüne kavuşturulmuştur. Tarım ve hayvancılıkla geçinemeyen halkı, kurtuluşu özellikle yurt dışına işçi olarak gitmekte bulmuştur. 166 haneli köyün bugünkü nüfusu 670'tir.
7 km.lik kendine özgü yolu vardır. Elektriğe de sahip köyün cami sayısı 2, ilkokul sayısı da 2'dir. ilçe merkezine uzaklığı 16 km.dir.

YOLAĞZI KÖYÜ
Eski adı Cingeren olan bu köy biri sahilde kasaba şeklinde, öbürü 2-3 km. içerde dağınık iki bölümden ibarettir. Sahildeki Yolağzı bölümü Cumhuriyet'ten önce Rumların yaşadığı bir yerken içteki Cingeren bölümü Türklerin yaşadığı bir yerdi. 1957 yılından beri köy Yolağzı bölümünün adıyla anılmaya başlanmıştır.
Çevresinin merkezi durumundaki Yolağzı Köyü, 1945 yılına gelinceye kadar o zaman nahiye merkezi olan Keşap'tan daha büyük bir yerleşim yeriydi. 1000'e yakın haneden meydana geliyordu ve 1924-1934 yıllan arasında belediye teşkilatına bile sahipti. Belediye Başkanı Mollaibrahimoğlu Numan (Ayhan)'di. O zaman burada bir fındık kırma fabrikası da faaliyet göstermekteydi. 1939 yılında Keşap'ta telefon yokken Yolağzı Köyü'nde telefon santralı bulunuyordu. Köyde hâlâ Rumlardan kalma biri 1909 da yapılmış taş binalar mevcuttur. Kilisesi 1920 yılında Topal Osman Ağa ve adamları tarafından yıkılmıştır. Köyün bu bölümüne Rumlardan sonra Düzköy, Çakrak ve Çakırlılılar yerleşmiştir. Çok eskiden beri cumartesi günleri pazar kurulan Yolağzı, sonradan giderek canlılığını ve önemini kaybetmiştir.
İlçe merkezinin 6 km. kuzey-doğusunda ve Giresun-Trabzon devlet karayolu üzerinde bulunan köyün komşuları Kılıçlı, Gönüllü, Düzköv ve Yolbaşı köyleridir. Aslında 6 yerleşim ünitesinden meydana gelen Yolağzı Köyü 111 haneli ve 663 nüfusludur. 3 camisi, l ilkokulu, l sağlık ocağı, l ortaokulu, l PTT şubesi, l tarım kredi kooperatifi ve elektriği vardır. Ayrıca 30 abonelik manuel bir telefon santralına sahiptir.
Sahilden 500 m.ye kadar olan bölümü 1987'den bu yana Keşap Belediyesi mücavir alanına dahildir. Belediye tarafından buraya genel WC, hayvan kesim ve satış yeri yaptırılmıştır, ilçenin eski din alimlerinden biri olan Hacı Resul Efendi de bu köydendir.

YOLBAŞI KÖYÜ
İlçenin kuzey-doğu bölümünde Yolağzı Deresi'nin doğu kolunun yanındaki bu köyün kuzeyinde Yolağzı ve Gönüllü, güneyinde ise Düzköy ve Bayramşah köyleri yer alır. Arazisi bayır ve tepelerde ormanlıktır. Toprağının tarıma elverişli olduğu kabul edilir.
Eskiden Cingeren köyüne bağlı bir mahalle olan ve "Buna" olarak bilinen burası 1957 yılında köy olmuştur. Taun (veba) hastalığından kaçan Cingerenliler tarafından kurulmuştur. Bunlar İmam-oğullan ve Alibaşoğulları'dır.
İlçe merkezinden 13 km. uzaklıktadır. 3.5 km.lik özel yolu eski Armelit yolunun Kertboğaz Mevkii'nden ayrılır. Yol-başı ve Çağlayan denilen 2 mahallesinin de yolu vardır. 73 hanelik köyün nüfusu 313'tür. Burada hereke tipi halı dokuyan 10'dan fazla tezgah vardır. Camisi ve ilkokulu birer tanedir. Kızanca Tepesi'nin evliyalar yatağı olduğu sanılır.

YÜNLÜCE KÖYÜ
İlçe merkezinin 15 km. güney-doğusunda Çakırlı Deresi kıyılarından başlayıp tepelere doğru yükselen büyük bir köydür. Doğusunda Yağlıdere ilçesi vardır. Yünlüce Keşap'ın köylerinden Çakırlı, Karadere, Yivdincik, Gürpınar köyleri ve Karabulduk bucağının Karşıyaka Mahallesi ile komşudur.
19. yy.ın sonunda Görele'den gelenler tarafından Çakırlı Köyü'ne bağlı bir mahalle olarak kurulmuştur. Bunlar küçükbaş hayvancılık yaparak çokça yün ipliği eğirdikleri için mahallelerine Eğircen denilmiştir. 1942 yılında Çakırlı Köyü'nden ayrılarak köy yapılmış, 1960 yılında da Yünlüce adını almıştır. Böylece köyün geleneksel zanaatı hatırda tutulmaya çalışılmıştır.
69 hanelik köy 4 yerleşim ünitesine ayrılmıştır. Sonradan halkının çoğu başka yerlere göçmüş olmasına rağmen 1985'te nüfusunun 234 olduğu tespit edilmiştir. Arazisi tarıma elverişli değildir, çok engebeli ve %70 çalılıktır. Burada maden olabileceği tahmin edilmiş ve MTAE ekipleri tarafından aramalar yapılmış, sonunda kurşun, çinko ve krom madenleri tespit edilmiş ve etüt çalışmalarına geçilmiştir. Çakırlı'dan gelen bir yolu, içme suyu ve elektriği vardır. Camisi ve ilkokulu 2'şer tanedir.
 BAŞA DÖN

 YEŞİL GİRESUNUMUZUN ŞİRİN İLÇESİ KEŞAP'LA İLGİLİ SORULARINIZ, SİTEYE DESTEK VE YARDIMLARINIZ İÇİN LÜTFEN YAZINIZ. TEŞEKKÜRLER !