|
Spośród ponad miliona gatunków zwierząt, która zostały naukowo opisana i nazwane, grubo powyżej 800 tysięcy to
gatunki owadów. Nieopisanych jeszcze gatunków może być milion, dziesięć milionów, a nawet kilkanaście milionów.
Liczebność większości gatunków owadów jest bardzo duża. Występują one niemal wszędzie. Taka różnorodność tych
zwierząt jest dobrym wskaźnikiem zdolności przystosowawczych i funkcjonalności ich planu budowy ciała. Sztywna,
rurkowata osłona ciała jest bardziej trwała niż wewnętrzny jednolity, prętowany szkielet o tej samej masie. Konstrukcja ciała
owadów, wsparta o takie rurkowate systemy, jest dzięki temu lżejsza przy tym wybitnie mocna i odporna na przeciążenia.
Jednym z przedstawicieli gromady owadów jest wybrany przeze mnie turkuć podjadek (Gryllotalpa Grylotalpa). Należy on do:
Królestwa Zwierząt (Zoa)
Podkrólestwa Tkankowców (Metazoa)
Typu Stawonogów (Arthropoda)
Podtypu czułkowców (Antennata)
Gromady owadów (Insecta)
Podgromady uskrzydlonych (Pterygota)
Nadrzędu prostoskrzydłych (Orthopteroidea)
Rzędu szarańczaków (Saltatoria)
Rodziny Turkouciowatych (Gryllotalpidae)
Szarańczaki, owady z rzędu zaliczanego do nadrzędu prostoskrzydłych stanowią ich najliczniejszą grupę, reprezentowaną
przez około dwadzieścia tysięcy gatunków występujących głównie w krajach klimatu tropikalnego i subtropikalnego. Mają
długość od 2 mm do 25 cm, krótkie czułki, silnie rozwinięte tylne odnóża umożliwiające wykonywanie dalekich skoków, duże
skrzydła, szerokie, często jaskrawo ubarwione, w stanie spoczynku złożone pod pokrywami. Większość żywi się pokarmem
roślinnym, pozostałe innymi owadami lub szczątkami organicznymi. Samice mają pokładełko, czyli narząd służący do składania
jaj. Znajduje się w tylnej części odwłoka. Pokładełko może mieć rozmaite przystosowania. U niektórych owadów ma
piłkowatą krawędź umożliwiającą wykonywanie otworów w komórkach roślinnych, w których są składane jaja.
Turkuć podjadek należy do owadów prostoskrzydłych, które są najstarszymi przedstawicielami owadów. Pojawiły się już
w Karbonie, czyli w piątym okresie
ery paleozoicznej od ok. 360 mln do 290 mln lat temu. Wybrany przeze mnie owad turkuć
podjadek (Gryllotalpa Gryllotalpa) osiąga od ośmiu do dziesięciu centymetrów długości. Występuje od w klimacie
umiarkowanym w Europie i Azji. Został zawleczony przez ludzi do Ameryki. Jest on dość rzadkim okazem, jednak w miejscach
występowania może być uciążliwym szkodnikiem. Zamieszkuje w glebie miejsca wilgotne i próchnicze. Zimuje w wykopanej
przez siebie komorze około metra pod ziemią. Na przełomie kwietnia i maja opuszcza schronienie i wykopuje sieć kanałów od
jednego do dwóch centymetrów pod ziemią. Wykopując kanały niszczy korzenie roślin. Podgryza je, gdyż żywi się korzonkami
i szczątkami roślinnymi. Na gniazdo wybiera osłonięte miejsce na przykład pod kamieniami. Jest uczulony na promieniowanie
słoneczne. Czasem specjalnie gryzie korzenie, aby roślina zwiędła i opadła na ziemię. Tworzy mu to osłonę na gniazdo. Swoje
gniazdo formuje niezmiernie dokładnie, aby powstała równiutka kula o średnicy dwu do trzech centymetrów. W takim gnieździe
samica słada jaja. Składa ich najczęściej między 100, a 150. Są one kuliste o
średnicy 1,5 mm, mają kolor miodowy. Często
otoczone są jedwabistym, białym oprzędem. Po kilku dniach wylęgają się z nich larwy, które jeszcze przez rok żyć będą pod
opieką rodziców. Turkuć podjadek przechodzi przeobrażenie niezupełne. Turkuć podjadek ma zredukowane, krótkie skrzydła,
gdyż używa ich tylko do wykonania lotu godowego. Podczas tego lotu wydobywa dziwne dźwięki i przybiera brązowy kolor,
aby przywołać samicę. Do wydobywania tych dźwięków służy mu aparat strydulacyjny. Jest to narząd umożliwiający
wydobywanie dźwięków przez pocieranie jego elementów o siebie.
U szarańczaków aparat strydulacyjny
może znajdować się
na pokrywach skrzydłowych i na tułowiu.
 Powrót na Stronę Główną
 Powrót na stronę Prace
|
