Bir gün içinde bir evvel zaman içinde gezip tozuyorum. Zayıf bir meltem, Ninemlerin evindeki güzel musıkiyi ve dans eden pencere pervazındaki Lila kurdeleleri anımsattı...
Lila... İşte bu esintinin adı...
Gökyüzünün o sakin okşayışıdır Lila... Seslenişidir geceye... İnsanoğluna lütfudur hayatın ve görebilen gözlere sakınmadan tattırır kendini... Biriken tüm sözcükler paylaşılmalı sanki, paylaşılmalı doyasıya ki ellerim tutunabildiği her ücra köşeyi hissetsin. Nasıl ki iki damla yaş verirse o serinliği, gösterebilir ve anlatabilir olmalı acı... Her dönemecin bir gözü bir kulağı var, sana ileride hatırlatacak adımlarını, seni sen yapacak ve hoşgörüsü sonsuz ama hep doğruları söyleyecek... Sana yegane dost O olacak... Dost gerçek dost ve eş...
Saygı duyarım kelimelerin aklımı başımdan alan edasına... Algılamadan kendilerini peşimi bırakmazlar, gece gündüz rüyalarımda bile. Gerçeği bana öğreten... Kelimelerdir hocam... Ah Lila ah... Es, es ki bu sarhoş eden edası ile dans etsin hep kelimeler. Dökülen her yanıt bir nefes, gülen her göz bir yaşama sevinci olsun...
Ebru Erel
