Wat ik eerst heb gedaan
Ik heb eerst het e-mailtje vertaald naar het Spaans. Dat was nog best lastig aangezien mijn Spaans behoorlijk was weggezakt. Ik riep dus de hulp in van iemand uit Colombia en iemand uit Argentinië, die de Engelse tekst voor me bekeken en vertaalden. Ik heb de versies bekeken met mijn eigen versie en toen delen veranderd en vervangen. Mijn dank dus aan deze twee mensen.

40 meeltjes
Toen ben ik naar de site gegaan van MediaInfo (www.mediainfo.com) en heb daar Latijns-Amerika aangeklikt. Ik ben naar meer dan 40 websites gesurft van landen als Ecuador, Urugay, Peru, Colombia, Argentinie, Nicaragua, Guatemala, Honduras, Venezuela en Mexico. Ik heb e-mail adressen gezocht, maar die waren erg moeilijk te vinden. Vaak stonden ze verscholen achter een klein berichtje en dan een colofonnetje en dat was dan nog niet eens het echte e-mail adres, maar een webmaster of redactie adres. Ik baalde daar wel van, maar na heel lang zoeken kon ik echt niks anders vinden.

Foute reacties
Ik heb maar bij één krant de adressen van alle redactie leden kunnen vinden en eerlijk gezegd weet ik niet meer in welk land dat was. Want van al deze e-mail adressen….deed geen een het, behalve de webmaster adres. Daar had ik dus niet veel aan.

Argwanend bekeek ik het gedrag van mijn e-mail box. Iedere keer als er een icoontje verscheen dacht ik: ha, leuk, ik krijg nu al een reactie. Maar dat viel tegen, want het was iedere keer weer een failure, demon noem maar op. Toen ik de hoop opgaf, kreeg ik een e-mail van een van de redacties die ik heb gemaild. (ik heb dus geen persoonlijke e-mail kunnen vinden, alleen die van redacties.)

Helaas, het was één zinnetje: wij doen niet aan internet kwam het op neer. Ik liet een flinke zucht. Ik dacht dat e-mail adressen zeiden dat je gegarandeerd e-mail terug krijgt. Niet dus, dat was een flinke teleurstelling.

Blijkbaar zetten velen een e-mail adres op het web, teneinde omdat dat 'hoort'…maar antwoorden doen ze niet aan. Althans: niet in Zuid-Amerika. Want van al die meeltjes heb ik slechts een reactie gehad uit resp. Argentinie, Peru, Ecuador, Mexico, Honduras en Urugay. Twee hiervan (de eerste die ik terugkreeg) waren ontmoedigend. Ik snap het gewoon niet. Zet dan geen e-mail adres op het net?

'Will we miss the boat?'
Maar schijnbaar zijn ze toch bang 'de boot te missen'. Blijkbaar denken ze in de trant van: Iedereen heeft een webadres, laat ik er ook maar vast een nemen, wie weet waar het goed voor is. En bovendien: straks ga ik achterlopen..stel je voor.

Wat ze zich niet realiseren is dat ze ondanks dat ze een internetpagina hebben gigantisch achterlopen. Hoe kan het ook anders.

Het beste, eerlijkste en meest open e-mailtje kreeg ik uit Peru, die me eerlijk vertelde wel wat met Internet te doen, maar zeker nog geen expert is, dat Peru achterloopt wat dat betreft maar dat Internet wel gigantische mogelijkheden biedt. Prachtig. Ze vertelde me dat haar krant inderdaad bang is de boot te missen en niet achter te willen lopen. Helaas kreeg ik dit meeltje wel pas na 2 weken terug.

Opvallend
Van iedereen die antwoord heeft gegeven zijn de meest opvallende antwoorden dat Internet snel is, oneindig veel mogelijkheden biedt, en dat ze daar veel gebruik van willen gaan maken. Helaas doen slechts weinigen van hen dat nog.

Wat ik heel mooi vond, was een antwoord van dezelfde eerlijke mevrouw uit Peru: (ik vond sowieso dat meeltje heel mooi en prachtig omdat zij me echt iemand lijkt die goed nadenkt voordat ze iets doet. Ze reflecteert heel veel en ook in de juiste richting volgens mij) Het leukste dat ze zei was dat ze de interactiviteit zo leuk vind, dat ze zo meer over haar lezers te weten krijgt en dat ze zo meer en beter kan communiceren met haar lezers. Op die manier hoopt ze een juiste editie op het net te krijgen. De reacties kunnen een artikel veranderen zei ze.

Deze vrouw (de enige vrouw die ik heb gemaild overigens) denkt en reflecteert precies zoals wij het afgelopen trimester bezig zijn geweest. Toen ik haar e-mail las werd ik er eerlijk gezegd ook een beetje warm van: wow, dat is precies wat wij hebben gehad in dit trimester. Zoals zij denkt over een community, zo denk ik er ook min of meer over. Maar meer hierover kun je lezen in mijn visie.

Als laatste:
Nog een laatste opmerking: La Prensa is vernieuwd, met foto's en adressen per persoon, stuk interactiever dan het was. Misschien zijn ze gaan nadenken na mijn e-mail? www.laprensa.com (Honduras)

Naar reacties in het Spaans