Doktorumuz muhtemel doğum tarihi olarak 7mart demisti. Ama ben seni hep erken bekledim. Nedenini bilmiyorum, Belki de sana biran önce kavuşmak icin.
6 martı 7marta bağlayan gece çok uyandım. Aslında ağrım sızım yoktu ama sürekli uyandım . Böyle olunca baban da rahatsız oldu uyuyamadı. Ertesi gun icin doktor kontrolumuz vardı senin kalp atışlarını dinleyecektik. Baban beni hastaneye bırakıp gidecekti. Ben arabadan inerken sağ basparmağımı arabanın kapısına sıkıştırdım. Bir çığlık attım ama acsısı içime inmişti. Üzerine hemen buz koyduk. Buz biiraz acıyı aldı Bu acıdan senin etkilendiğini düşünüp çok üzülmüştüm.Doktorumuza sordum bu acıyı hissetmediğini söyledi, böylelikle içim rahatladı.
Sonra doktor beni cihaza bağladi ve bebeğinin keyfi yerinde sen ayın 11'de tekrar gel,baktık seninki gelmiyor o zaman doğumu baslatırız dedi. Peki deyip eve gittim. Normalde anneannen ve deden yanımda olurlardı, o gun iki saat oturup gittiler. Babanda işteydi. Bende evde tek başıma internette gezindim, televizyon seyrettim, kitap okudum ama cok bitkindim. Aksami bu sekilde getirdim . Saat 18:30 gibi bir sancı hissettim, ara ara gelen hafif sancılardı çok önemsemedim. Babanda saçını kestirmeye gitmişti. Ben hala sancıları önemsemiyor, anneler grubuna maille dogum sancısı nasıl oluyor diye soru soruyordum. Doktorumuz ayın 11 dedi ya ben dogurma ihtimalini düşünmüyordum. Ben güzelcene banyomu yaptım, bu sırada da hafif hafif akıntılar hissediyordum. Bu senin icinde olduğun kesesin suyuymus, ben sonradan öğrendim. Ben bu suyun hemencecik boşaldığını saniyordum. Baban saat 20:30 gibi geldi . Beni görünce hemen doktoru aradı ve doğum sancısının nasıl olduğunu sordu. Beklemeye başladık sancıların süresi artmaya, aralıkları azalmaya basladı. Saat 22:00 gibi tekrar doktorumuzu arayıp durumu anlattık o da hastaneye gidip muayene olmamı istedi. Hazırlanıp elimizi kolumuzu sallaya sallaya dışarı cıktık. Hatta kapıdan cıkarken babana resim bile çektirdim. Doğuma gitmiyoruz ya yanımıza cantamızı bile almadık .
Hastaneye gittik , ebe beni muayene etti ve "8cm acılma var biraz daha bekleseymisin eben eşin olacakmış "dedi. Hemen beni doğumhaneye aldılar. Ayağımda postallar, üzerimde esofman ben doğuma girdim. Bana sezeryan önlüğü ve terlik verdiler. Burada ben tum herkese kızım geliyor diye telefon ile mesaj cektim. Herkese haber verdim.
Acilma coktu fakat sancim az oldugu icin suni sanci verdiler.Hersey duzene girince doguma girdim.Evet dedim kendi kendime, bebeğim geliyor işte sSonunda 9 aylık beklem bitecek ve prensesime kavuşacağım.
Bu sırada ben sancı çekerken baban iki tane ebeyi almış yanına kamerayı nasıl kullanacaklarını gösteriyordu. Ben bir yandan ıkınıyor bir yandan da ebelere kamera hakkında yorum yapıyordum.En son "sık dişini bir kere daha ıkın bitiyor" dediklerini hatılıyorum.
Saat 23:57 inanılmaz büyük bir huzur içinde sesin sesini duydum bebeğim. Hem ağlıyor hemde seni görmek istediğimi söylüyordum. Hayatta gördüğüm en güzel şeydin.
Göbeğini kesecekleri zaman göbek adını sordular ben hiç düşünememiştim. Ebemizin ismini söyleyiverdim. Hatice. Göbeğin kesilirken, yıkanırken, giyinirken hep kameraya çektiler seni...
4,380 kg ve 53 cm lik bir tosundun.
Dışarıda baban, anneannen , babaannen ve Seda bekliyorlardı. Onlara gösterdiler seni sonra yanıma getirdiler kucağıma aldım.Öyle güzel, öyle tatlı, öyle miniktin ki böylesi büyük bir mucize hiç birşeyle kıyaslanamazdı.
8 Mart 2003 Dünya Kadınlar gününde bir nefer daha hayata gözlerini açmıştı...............
Beni sedye ile dışarı aldılar seni de yanıma verdiler.Anneannen , babaannen ve baban yanımıza geldiler.Tüm arkadaşlarım gecenin yarısında senin doğumunda yanımızda olmak için gelmişler. Gelemeyenlerde telefon ettiler ......Hastaneyi ayağa kaldırdık. O geceyi ömrüm boyunca unutmayacağım.
Seni yanıma verdiler, emmen için . Acemi acemi emzirmeye çalışıyor, annem yardım ediyor beceremiyordum. Sabaha kadar uyumadım, uyanırsan snei görebilmek içni annemle beraber bekledik. Baban eve gitti defalarca telefonda konuştuk, mesajlaştık. Dayın aradı neredeyse ağlayacaktı. Ağladığında hastaneyi inletiyordun. Herkes zilli bir kızın olacak diyordun. Sabah kadar böyle vakit geçirdik.
Sabah doktor viziteye geldi, emzir sonra bakalım dedi. Sende inat edip bir türlü emmedin.Doktorda seni yenidoğan ünitesine aldı emmediğin için. Bir yandan emmediğin için bir yandan hastaneden çıkamadık diye üzülüyordum. O geceyi hastanede geçirdik. Çok şükür akşam üzerine doğru emdin de rahatladık.
Telefonlar susmuyor, ziyaretciler bitmiyor çiçek üstüne çiçek geliyordu. Ne kadr güzel saatelr geçiriyorduk. Sen yanımdaydın sevdiklerim yanımdaydı dünyanın en mutlu insanı bendim.
Hastanede geçirdiğimiz gecede yanımızda refakatçi kalmasına izin vermemişlerdi. Birbirimize o kadar çabuk alışmıştık ki sanki 40 yıldır yanımdaymışın gibi hissediyordum. o gece biraz
Tombik yanaklarına, yumuk gözlerine, minik ellerine, yuvarlak burnuna bakmaya doyamıyordum. Sıkı sıkı sarılıyor ve kokluyordum. O geceyi de sana bakarak uyumadan geçirdim.
Bebeğim benim, canım, herşeyim, hayatımın anlamı minik prensesim benim.Seni çok ama çok seviyorum .........................