Maandag 16 juli Delhi-Chandichar. De eerste echte motorrijdag. Begon natuurlijk alweer lekker. Iedereen was op tijd behalve de mechanic. Om 6 uur bij Madaan en uiteindelijk om 8 uur op de snelweg. Na een half uurtje rijden even gestopt voor een bakkie chai en natuurlijk komen dan al gelijk de eerste stoere verhalen.
We rijden trouwens met nog vier anderen. Vier nieuwzeelanders op drie motoren. Een heeft z'n vriendin achterop. Daar ben ik nog een keer mee op me bek gegaan, maar dat later. Deze dag erg veel achter elkaar gereden en om 3 uur in Ghandichar (ik weet nou nooit hoe je dat schrijft). Daar maar even een break ingelast van twee uur en tijdens deze break en het vervolg is iedereen elkaar kwijtgeraakt. Dat terwijl het stedebouwkundig plan van C. {door le Corbu} zo eenvoudig is. Dat betekende dat iedereen over drie hotels in C. verspreid zat.
s'Avonds vie e-mail elkaar weer gevonden. ook nog even een hele lekkere Thali gegeten. En een heel goed hotel. Dus prima geslapen.
Dinsdag 17 juli Chandichar-Mandide wake up call van 5 uur was en uurtje later maar dat vonden wij niet zo erg hadden we tenminste een excuus. Om 8 uur eindelijk opweg. Om 9 uur eerste mechanische assistentie voor Rob. Wij chai. 10 uur tweede mechanische assistentie voor Rob. Langs de snelwqeg tussen de Marihuana planten. Uurtje knutselen van Ali en Rob reed weer.
Je komt echt van alles tegen op de weg. Natuurlijk veel oranje Tata's. Maar ook halfafgebouwde Tata's zonder de carasorie. Erg vreemd gezicht als er dan ook nog zo'n Sikh met een tulband achter het stuur zit is het net of hij een vliegend tapijt bestuurt. Buiten alle meest waanzinnige vormen van gemotoriseerd verkeer kom je natuurlijk ook nog de gebruikelijke hoeveelheid aan olifanten, kamelen, apen, koeien, geiten, etc. tegen.
In eerste instantie zouden we vandaag naar Manali rijden maar door een hoop pech en breaks, waaronder een waarbij T. even aan de groep een introductie gaf van de cursus "anders afstappen", kwamen we niet verder dan Mandi. Daar even snel een gh {=guesthouse) gevonden voor weinig en even lekker in het dorp rondegelopen en gegeten.
Woensdag 18 juli Mandi-Manali
Vannacht is de nachtrust nog even verstoord door een of andere ouwe idioot die met alle geweld wilde dat we middenindenacht gingen inchecken. Halve zool.
Oja pappa Warmerdam is jarig vandaag. Lekker gereden tot de eerste break bij een fascinerende waterkrachtcentrale. Daarna verder getourd door schitterende omgeving. Je voelt je hier weer echt in de Himalaya. Aan het eind van de middag even lekker gebreakt in een lekkere tuin met uitzicht over de rivier. Lekker gegeten en hier kwam iedereen weer bij elkaar.
In de loop van de middag aangekomen in Manali. Hier echt impressed van het aantal Enfields dat hier rond rijdt. Snel een leuk gh gevonden met een lekkere chiltuin, maar gelijk een bakkie chai gedaan en dat werden er wel meer.
s'Avonds lekker gegetene en gedronken op een terras met uitzicht op de brug tussen oud- en nieuw Manali. Hier rijdt iedereeen op zijn Enfield heen en weer om te zien en gezien te worden.
Donderdag 19 juli Manali.
Vandaag voor ons even een relaxdagje en voor Ali een werkdag om de motoren te checken (Ali = een mechanic van Madaan die wij met de groep hadden meegekregen omdat we nogal ruig terrein ingingen). Wij vandaag maar lekker een beetje geshoppen en natuurlijk ook af en toe bij Ali gekeken want straks moeten we (lees:Peter) het toch allemaal zelf doen.
Vrijdag 20 juli Manali-Sarchu weer on the road. wat bagage in het gh achtergelaten want we komen vanaf Leh hier weer terug. Vroege start en om een uur of acht onze eerste pauze halverwege de Rohtang pas. De eerste pas van de vele die nog gaan volgen. Was een beetje erg mistig hier boven. Echter als je over de pas heen ben voel je gelijk wat het betekend om Ladakh in te rijden.
Het lijkt hier echt weer op Tibet. Schitterende lege landschappen. Dat Tibet geldt ook voor de road. Flink offroad en vaak ook dwars door rivierbeddingen. We zijn weer helemaal Marlboro(wo)man. Natuurlijk ook weer flink wat kuddes van het een en ander om de motor. Om een uur of 7 aangekomen in het tentenkamp van Sarchu. Hier overnacht je in tenten want er is hier verder niets. Deze tenten worden in de zomer op gebouwd voor 3 maanden en daarna verdwijnen ze weer. Heerlijk gegeten en geslapen. Geen last van de hoogte gehad, terwijl we hier toch al op 4100 meter hoogte zitten en we komen van 1200 meter (Manali)
Zaterdag 21 juli Sarchu-Leh
Vandaag weer om 7 uur op de fiets. Dat gaat goed zo. Weer schitterende uitzichten en behoorlijke offroad tracks. Al gelijk omhoog via 21 loops naar de eerste pas van boven de 5000 meter. Was echt een gevecht want de helft van het traject was under construction, dat betekende dat je ongeveer een uur in een soort grindbak stond te ploeteren. De motorfiets van Allister deed het echter niet meer zo goed, dus zou ik zijn vriendin achterop nemen en haar naar boven rijden. Natturliojk gingen we en plain publiek op ons bek voor een hele groep roadworkers. Eerst even allemaal lachen en daarna overeind helpen.
Als je naar boven gaat moet je natuurlijk ook weer naar beneden en daar kreeg T. plaatselijk erg veel last van de zwaartekracht. Maar verder ging het goed. Boven op de pas ook nog even een groep nederlanders tegengekomen met Djoser die ons even digitaal hebben gefilmd. Verder onderweg naar beneden niets noemenswaardig gebeurt. Alleen dan weer schitterende landschappen en vergezichten en dat P. bijna onder een Tata lag.
Na deze pas kwam de volgende. Dit is de ena hoogste Highway ter wereld, zeg maar de Highway voor Amsterdammers. Die voor Hagenezen komt pas later (he Marc!). Ook deze pas was weer flink in de constructie. Dat betekende dat je weer van de ene grindbak naar de andere ploeterde. Eindelijk boven gekomen bleek de mechanic last van hoogteziekte te hebben. Wij even relaxen op de top, hij even naar bed in een of andere hut van roadworkers. Toch maar snel weer verder. Snel naar beneden en na flink doortuffen, ook nog wat zandlawines meegepakt. Om een uur of 6 zijn we dan eindelijk in Leh.
Na wat getwijfel en getreuzel toch nog aardig gh gevonden ingecheckt en meteen maar voor het dinner het stadje in gegaan.
Zondag 22 juli Leh.Vandaag stond de voorfork op het programma, maar daar bleef die de rest van de dag lekker op staan want alle winkels waren dicht. De organisatorische kunsten van Madaan reiken dus helemaal tot Leh. Nou ja ik maak me nergens meer druk om. Even lekker ontbeten in het dorp en wie komen we daar tegen wat is de wereld toch klein, de nederlanders van de top van de eerste pas. Natuurlijk weer even gebabbelt, tips over en weer.
s'Middags om het Leh palace gewandeld en door de steegjes van oud-Leh geslenterd. Later in de middag toch nog even met z'n tweeen op een bullet gestapt en naar de PeacePagoda 5 km uit de stad gereden. Schitterend uitzicht over Leh. Na afloop heerlijk gegeten in Israelische tuin met heerlijke grote glazen chai.
Maandag 23 juli Leh Vandaag gaat Ali dan eindelijk snel de motor maken, om 8 uur afgesproken. Niks gaat hier snel want om 10 uur gaat de enfield shop pas open en dan moet je nog even onderhandelen over de prijs en nog even dit en even dat. Om een uur of 4 was de fiets van T in en uit elkaar geweest. Dus konden we weer rijden. Gelijk maar rond Leh allerlei leuke kloostertjes bezocht en een hoop foto's gemaakt. Soort fotosessie voor de motoren. Op de terugweg weer lekker gecameltroffeet.
Dinsdag 24 juli Leh-Kardng La-Leh Om een uur of negen op de fiets op naar de hoogst met de motor begaanbare pas ter wereld. 5600 meter hoog. Bijna twee honderd meter hoger als de pas die we gelopen hebben in Nepal. Om een uur of tien ontbeten met zelf meegebracht voedsel. Schitterend uitzicht over Leh. Halverwege de pas werden we er door een commander bij de checkpost opgewezen dat we geen permit hadden voor Nubra Valley (andere kant pas). Dit betekent dat we na de pas weer dezelfde weg terug naar beneden moesten. Nog een en ander geproberd met schelden en later met beetje Baksjees, maar niet gelukt. Er zijn ergere dingen op de wereld.
Bij terugkomst in Leh daar voor de nacht maar weer een gh geboekt, erg leuke. Lekker het stadje weer in en de rest van de dag doorgebracht in en om de tibetaanse gompa van Leh, er was een of andere feestdag. s"Avonds voor de verandering een keer een stevig biertje gedronken, hadden nog wat ruimte in het budget.
Woensdag 25 juli Leh-Mulbek. Heerlijk ontbeten in de tuin van het gh. Daarna on the road. Eerst nog wat inkopen in Leh, waar de winkels altijd gesloten lijken te zijn als wij wat nodig hebben. Verder vandaag heerlijk rijden over een superweg door schitterend landschap en schattige Tibetaanse dorpjes. Ontzettend veel Stupa's, Gompa's op heuvels, de een nog pittoresquer dan de ander.
Halverwege de dag nog even een trafficjam van 2 uur gehad. Er was een legertruck van de weg in het water gevallen en voordat ze het lijk eruit gevist hadden mocht er niemand langs. s'Avonds net voor het donker gestrand in Mulbek. Laatste boedistische plaatsje voordat het Moslimgedeelte van Kashmir begint. Hadden hier een schattig kamertje in een erg klein hotelletje met 3 of 4 kamers. Toilet natuurlijk huisje buiten in de tuin. Kamer met uitzicht op de motoren en het klooster. Herlijk gegeten, veel chai gedronken en heerlijk geslapen.
Donderdag 26 juli Mulbek-Srinagar Duurt altijd even voordat je weer op weg bent. Zeker als T een fotocamara in haar handen heeft en er rent een drieling puppie rond het hotel. Daarna was P nog even een handschoen kwijt, hij was er zeker van dat ze op de motor lagen, dus die zijn gejat. Iedereen in het dorp kon dus de vliegende ... krijgen. Bleek later niet nodig want P had iets beter in zijn zakken moeten kijken
Naarmate je het echte Kashmir (vanaf Kargil) nadert wordt de armiedichtheid ook steeds hoger. Veel surveillance, maar over het algemeen hele vriendelijke militairen. Ook erg bizar als je zo vredig op je Bulletje tussen de heuvels doortuft en links en rechts zie je de bemande afweergeschutten klaarstaan gericht op Pakistan wachten op wat er komen gaat. Dat deden wij ook. Af en toe zag je een boord langs de weg om je eraan te herrinneren dat je je in een soort enemy-huppeldepup-zone bevond en dat ze niet konden garanderen dat je veilig was voor de vijand die hier af en toe nog wel eens een bommetje gooide. Maar snel doorrijden dus. Het landschap werd ondertussen steeds groener.
Om een uur of 4 gooide de armie bijna nog roet in het eten. Aangekomen bij een pas die een-richting was en alleen s'nachts genomen kon worden in de richting die wij wilden. Dat kostte dus een hoop overredingskracht voordat de commander ervan overtuigt was dat wij wel netjes langs de zijkant tegen de richting in over de pas konden. Hindernis genomen, dus nog niet, want de pas was dus niet voor niets een richting verkeer. Sommige stukken waren net breed genoeg voor een Tata en die kwamen met tientallen te gelijk naar boven scheuren. Daartussen door ook nog hele konvooien met armietrucks en wij tegen de richting in daar tussen door. Niemand verwacht daar dus een motorrijder. Daarbij komt nog dat de ondergrond een soort bagger was die met de lawines van de bergen was gekomen waar zelfs de Tata's in vast liepen. En dan wij met die dunne bandjes..... We hebben enkele hete uurtjes sturen doorstaan. Maar uiteindelijk toch in Srinagar aangekomen zonder schrammen. Daar na een flinke hassel met commissie jagers (waarvan 1 er bijna noch T. met een Riksja van de weg douwde) eindelijk om half 11 een hotelletje op en houseboot gevonden
Vrijdag 27 juli Srinagar Vandaag een dagje stadten. Eerst natuurlijk even ontbeten met onze pleegouders. Moeders bleef natuurlijk zoals het hoort in de keuken (moslim). Na dit niet echt te gekke ontbijt een bootje gehuurd voor een paar uur en ons lekker over het water laten dobberen, onder het dobberen komt de een na de andere Gondel naast je hangen om wat te verkopen. Verderop nog even naar wat hele erge macho indiers gekeken die echt heel goed konden waterskien op een soort drijvende strijkplank met kleren aan (die indiers, de strijkplank had geen kleren aan). Na al dit spectakel moesten we even bijkomen met een kopje thee. En natuurlijk doe je dat als blanke in India dan bij de Major of the Border SEcurity Armee. Even uitgenodigd in de tuin van zijn nederige optrekje. Uurtje later weer terug in de boot en het was tijd voor de drijvende tuinen. Inderdaad schitterend gezicht, zo lekker dobberend onder je parasolletje met om je heen de tuinen en de woonboten (of zeg maar woonpaleizen).
Bij thuiskomst nog even op de motor gesprongen en met de zoon des huises als gids achterop nog wat tuinen bezocht. Dit maal met vaste ondergrond en stammend uit de Mughaltijd. Ook hier waar wij meer attractie als de tuinen zelf.
s'Avonds maar weer heerlijk gegeten voor de verandering bij onze familie. Na het eten kwam de toverzak van pa even op tafel die wou ons nog even het een en ander verkopen, lekker niet gelukt.
zaterdag 28 juli Srinagar-udaipur 7 uur op en om 11 uur de stad uit we gaan vooruit. tussendoor natuurlijk wl vanalles gedaan maar misschien is het handig om toch anders te gaan plannen. Nog wat files maar lekker overal tussendoor gesneaked. Tussendemiddag lekker gelunched veel voor weinig onder toeziend oog van een stel militairen. Militairen wilde ons nog even een fles zelfgestookte booz verkopen toch maar afgeslagen.
S'Middags even een hele spannande tunnel doorkruist. T. motor sloeg nog even af en dat is erg spannened in het donker met 1 rijbaan en aanstormende Tata's. Gelukkig was de prins op zijn silverbullet nabij en kon hij redding brengen door haar benzinekraantje om te draaien. Wat een avonturen zeg. s"Avaonds in Udaipur. DE naam zegt jullie waarschijnlijk net zoveel als ons want er is niks t beleven. Dus ook alleen gegeten en geslapen.
zondag 29 juli Udaipur-Darmsala Vroeg weg dat was de bedoeling. Maar zoals wel vaker gebeurde dat niet echt. Bepakt en bezakt wilde T haar motor niet starten. Proberen en proberen, beetje klooien aan bougie en afstelling ondertussen verzamelen zich dan een stuk of 50 mensen omn je heen die je allemaal gaan staan aanstaren. Neem van mij aan dat is echt hoogst irritant. Maarja 80 % van de bevolking heeft daar toch de hele dag geen klote te doen dus je kan het ze nbiet eens kwalijk nemen. Eindelijk toch weg. De conditie van de weg zou in de beurt van Darmsala erg slecht zijn dus het wordt waarschijnlijk een lange dag. Af en toe kom je hier onderweg mensen tegen die vinden dat wij ons toch wel in de zeer gelukkige toestand bevinden dat wij hen ontmoeten, zo ook vandaag weer eens. Erg irritant figuur.
Al snel daarna kwamen we bij het stuk waar iedereen ons voor had gewaarschuwd en niet voor niks. Waarom denken wij toch altijd dat dat soort waarschuwingen niet voor ons geld, he mark? Maar na flink wat ploegwerk door de modderlandslide toch aan de overkant gekomen. Bleek echter dat dit nog maar een opwarmertje was. Het echte werk begon 500 meter verder. Eerst een afdaling met tot je assen in de bagger. Gewoon jezelf maar laten gaan vol in de remmen en hopen dat je goed uitkomt. Ging wonder boven wonder goed. Alleen als je voeten op de grond zette zakte je tot halverwege je enkels in de bagger. Hierna even pauze want voor ons stond een rij vrachtwagens te wachten omdat deze met een soort aanloop door de bagger moesten raggen. Amuserend gezicht. Alleen toen was het onze beurt. T. zat behoorlijk peulen te schijten want wilde niet voor het oog van al die Indiers op haar plaat gaan natuurlijk. Eerst P. door de bagger nog twee keer motor afgeslagen, dan zak je gelijk behoorlijk weg, maar verder goed. Daarna T. en die ging ook zonder kleerscheuren door de modderbak. MNodder zat alleen wel tot achter je brilleglazen.
Na al dit geploeter gas erop en de laatste 80 km naar Darmsala gecrosst. Daar net voor het donker binnen en onze zware overwinning gevierd met patat en bier. Perfect.
maandag 30 juli Darmsala-McleodGanj-Darmsala Vandaag de motors maar eens vertroeteld. Kapotte koppeling vervangen, olie ververst en lekker schoongesopt met hulp van het hotelpersoneel. s'Middags naar boven gereden naar McleodGanj. Hier de residentie van de Daila Lama bezocht maar hij was niet thuis. Dus niet op de thee geweest. Dat maar ergens anders gedaan en er een lekker rel;axed dagje van gemaakt. s'Avonds weer lekker gedineerd met een Thunderbolt biertje. Goede avond.
Dinsdag 31 juli Darmsala-Manali eindelijk een keer vroeg op pad. Maar tijd al weer snel verloren doordat we op zoek waren naar dingen die niet stonden aangegeven. Als T. dan ook nog even les 2 gaat geven in de cursus anders afstappen is het al snel een uur of 11 voordat je echt op weg bent. Onderweg natuurlijk nog een aantal keer gestopt om de inwendige mens te verzorgen en wat fotootjes te schieten en nog net voor het donker in Manali. Lekker rijdagje. Aldaar op ons vertrouwde terrasje gedineerd.
Woensdag 1 augustus Manali vandaag lekker een beetje in de vallei rond gereden en genoten van de schitterende uitzichten. s'Middags een beetje geshopped in NewManali. Lekker relaxed dagje.
Donderdag 2 augustus Manali - Bilaspur eerst vroeg naar Kullu gereden om daar bij de Superintendent of Police twee wekken verlenging van ons visa te krijgen. Echter de mensen in de office wilden niet echt meewerken en dat wij door onze tijd heen waren was onze hoofdpijn en niet die van hen. Bedankt u kunt gaan. Maar verder gereden naar de volegende grotere stad en dat was Mandi. Daar eigenlijk een beetje hetzelfde verhaal alleen dan dat de Superintendent 10 dagen op vakantie was en we maar naar de volgende districtsstad moesten gaan Bilaspur.
In Bilaspur begon het indiase bureaucratische avontuur pas echt. T. zou bij de motoren blijven en ikging even de stempels halen. Na twee uur van kamertje naar kemertje te zijn gestuurd stonden we nog steeds met lege handen. Dit was echt hardcore ontmoedigingsbeleid, maar we waren wel wat gewend. Wie heeft de langste adem. Tot s'avonds 7 uur iedereen in de office gehouden en op een soort patstelling uitgekomen. Wij zouden naar Chandighar rijden en zij zouden een aanbeveling daar heen faxen. Het bleek namelijk later dat ze nog nooit een visa verlengd hadden en dus gewoon niet weten hoe dat moet. Aleen indiers hebben dan de irritante gewoonte dat niet toe te geven maar smoesjes te verzinnen. s'Avonds maar in Bilaspur gebleven lekker hotelletje met goed restaurant.
Vrijdag 3 augustus Bilaspurs"ochtends motoiren bepakt en bezakt, maar die van P. wilde niet starten. Even interresant doen een beetje eraan rommelen maar nog steeds niks. Er werd een mechanic bij gehaald, no problem hij zou hem wel even fixen in twee uurtjes had hij dat geklaard. Wij maar weer terug naar Politie bureau, kunnen voorlopig nog nietweg en ze moeten toch maar hier visa verlengen. Weer hoop gedoe heen en weer gezeik, T. uit d'r dak. Maar uiteindelijk na een uur of drie hadden we dan toch 3 dagen verlenging, waarvan we er in dit klote gehucht al twee hedden verloren. Maar het kon nog erger. Een uurtje later kwamenb we er achter dat het met de motor allemaal toch langer ging duren. Er moesten nieuwe kleppen gehaald worden uit Mandi du volgende dag pas verder.
S'Nachts nog een verlate afspraak met de mechanic die zo nodig s'nachts moest werken en natuurlijk niet kwam opdagen.
Zaterdag 4 augustus Bilaspur - Chandighar zouden we dan vandaag eindelijk wegkomen uit deze klote stad. s'Ochtends om 8 uur bij de mechanic en lag natuurlijk nog te slapen. Hoop discussie overen weer wat een lul hij wel niet was en wat wij waren kon ik gelukkig niet verstaan, gelukkig voor hem natuurlijk. Maar vandaag gelukkig wel vertrokken naar Chandighar, lekker relaxed de bergen uit, nog een olifantje gespot en rond een uur of 4 in Ch.
Daar kennis gemaakt met Scully, buurman van tegenover het hotel en ook Enfield rijder.Deze gemeenschappelijke hobby leidde natuurlijk tot de uitnodiging voor het dinner met een stevig flesje indiase wijn. Gezellig. Ook nog even afgesproken dat Scully morgen meerijd naar Delhi want hij moet nog iets kopen voor z'n bike bij Madaan. Succes Scully.
Zondag 5 augustus Chandighar - Delhi even lekker ontbeten in de tuin van het hotel. Daarna even bij Scully en z'n moeder een bakkie gedaan en voordat we Ch. verlaten nog even wat sightseeing gedaan naar de gebouwen van Le Corbusier. T. was hiervan zo onder de indruk dat ze gelijk maar even les drie "anders afstappen" ten tonele spreidde, wat resulteerde in een gebroken voorrem hendel. Even provesorisch gemaakt en verder richting Delhi.
Halverwege nog even gestopt voor de lunch, erg goed en s'avonds om een uur of acht in Delhi. Erg spannend rijden in deze stad zo s'avonds en zonder koplamp. Toch veilig in Pahar Ganj aangekomen, al moest ik het laatste stukje over de mainbazaar wel met het uiteinde van de gaskabel in mijn mond rijden omdat deze gebroken was.
De hele volgende week en de helft van de week daarna stond in het teken van het voorbereiden van de bikes voor de overland trip naar Nederland. Dit resulteerde in frequent bezoek aan Madaan en verder wat andere aktiviteiten.Hierover zal ik verder niet meer uitweidden, voor het verdere verhaal verwijs ik naar de terugweg, te beginnen bij Delhi-Lahorre