Paalaala ang paglilitis na ito sa isang daigdig ng mga ibong bali-bali na

Ang pakpak. Paalaalang kailangan nating lumipad bagaman mukhang

Napakatarik at napakasakit ng dapat liparin. Bagaman nag-aagaw dilim lahat

At patuloy na binabawi ng bangis at hapis ng daigdig ang anumang lakas ng

Diwang nananalaytay pa rin sa ating sarili.

Simple at napakahirap ng hamon ni Mang Serapio. Hindi maaaring hindi

Magmahal ang tao. Sinasayang at winawasak ng taong takot makisangkot at

Mag-alay nang buong-buo ang kanyang buhay at daigdig. At sa kabila ng

Mapang-api at mapanakit na balangkas ng lipunan at ng buhay, gagawa at

Gagawa ng paraang umibig at manindigan ang tunay na tao.

Paano maituturing na huwaran si Serapiong baliw at bigo? Ni hindi tao

Ang kanyang inibig kundi alaalang patay na. Wala siyang nailigtas o

Namulat. Marahil ito ang dahilan--saksi siya at hukom. Siya lamang ang

nakakakita ng tunay na buhay ng tunay na tao. Siya lamang ang nakapagpasya

ng may paninindigan at pananagutan.

Ipinamumukha ni Mang Serapio sa kanyang mga tagapaglitis na hungkag at 

Basag ang anumang kayamanan at kapangyuarihang natamo sa pamamagitan ng

Pang-aapi at paniniil. Dakila nga ang maaabot ng simunang matututong

Gumamit sa tao bilang kasangkapan lamang, ngunit kasimpait at kasinsaklap

Ng abo ang tagumpay na ito.

Kung gayon, hindi na kagulat-gulat ang samu’t-saring interpretasyon at

Pagtatanghal ng Paglilitis. Sapagkat tunay ngang umaalingawngaw ang tawag

at hamon ni Serapio sa bawat landas at lansangan ng buhay-tao. Sa krus ng

kalbaryo, sa pulang ilaw ng putahan, sa palaruan ng mga bata, sa pandayan

ng gusali, at sa bawat lugar na may taong sinisiil at may diwang 

Ali Figueroa