Jeet Kune Do betekent letterlijk: weg van de onderscheppende vuist
Jeet Kune Do werd in 1967 door Bruce Lee ontwikkeld.

In tegenstelling tot vele andere vechtkunsten zijn er geen vaste regels en geen vormen. JKD is ongebonden, JKD is vrijheid.
Het bevat alles maar wordt door niets bezeten (dat houdt in dat het technieken van alle stijlen bevat en desondanks niet aan regels en principes van die stijlen gebonden is).

Wie JKD goed begrijpt, is in de eerste plaats geintersseerd in de bevrijdende kracht ervan wanneer het gebruikt wordt als spiegel tot zelfkennis.

Velen hebben in het verleden geprobeerd JKD als 1 bepaalde stijl te definieren: Bruce Lee's Karate, Bruce Lee's kickboxen, Bruce Lee's methode voor het straatgevecht.

JKD aanduiden als Bruce Lee's vechtkunst houdt in dat men Bruce Lee's bedoeling - en daarmee die van het JKD - volkomen verkeerd begrijpt. De ideeën van het JKD kunnen gewoon niet in 1 systeem gevangen worden.

Om dat te begrijpen moet een martial artist zich boven de dualiteit van 'voor' en 'tegen' plaatsen en naar dat ene punt van eenheid streven dat voorbij die die pure tegenstelling ligt.

JKD begrijpen betekent het intuitief aanvoelen van dat punt van eenheid.

Zoals Bruce Lee zei: "Weten betekent uiteindelijk zelfkennis". Jeet Kune Do is geen nieuwe Karate of Kung Fu stijl, Bruce lee vond juist geen nieuwe of samengestelde stijl uit en ook ontwierp hij geen variatie op een sijl om die te onderscheiden van enige bestaande stijl, systeem of vorm.

Benadrukt moet worden dat JKD niet meer dan een naam is, een spiegel die onszelf laat zien. JKD vereist een soort progressieve benadering, maar zoals Lee opmerkte: "Een vechtmethode ontwikkelen is als het verpakken van water in pakpapier en er vorm aan proberen te geven".

Velen zien JKD structureel verkeerd als samengestelde vechtkunst vanwege zijn effectiviteit. En JKD kan inderdaad in een bepaalde situatie lijken op Thaiboksen, Wing Chun, worstelen of Karate. De wapens die gebruikt worden lijken op die van Kali of Escrima, van de Filipijnen; in het gevecht op de lange afstand doet het denken aan Noordchinees Kung Fu of Savate.