Mobieltje

Velen mensen ergeren zich aan het mobiel bellen vanuit de trein.    
Ik niet! En dat is niet omdat ik zelf een mobieltje heb.      
Op zich een goede rede…
Nee, de gevoerde gesprekken zijn mij niet tot last, maar de meeste mensen
blijkbaar wel. Waarom?
De meeste gesprekken hebben niet meer inhoud dan een telefoon gesprek bij u
thuis. Er is maar één vraag toegevoegd en dat is WAAR BEN JE NU?
Al kun je deze vraag thuis tegenwoordig ook al stellen met al die draagbare
telefoons.
Wat ik wel triest vind aan zo’n mobiele telefoon is zo’n slap
antennetje. Zo'n sprietje breekt 1 veel te snel af en 2 loop je te klooien om een beetje ontvangst te hebben.
Probeer ik mijn vriendin te bellen ben ik inmiddels 3 antennetjes verder.
En die autoritaire mensen maar zeveren omdat jij zit te bellen.
Wat moet je dan doen?      
Naar die zelfde bull-shit gesprekken luisteren als ik via de telefoon voer. Ik bedoel, ik zit in ieder geval niet de klooien met die irritante deuntjes waarover iedere telefoon beschikt.

Natuurlijk mag jij je ergeren aan mijn bel gedrag, maar dan moet je niet
verbaasd staan te kijken als ik kwaad word wanneer jouw telefoon afgaat.
En wat betreft mijn bel gedrag: zoveel bel ik niet, want ik heb nou eenmaal een gebrek aan vrienden. Dus laten we dit afspreken als jullie met mij “socialiseren” dan zal ik mijn telefoon in de trein gewoon af zetten!!

Sorry ik draaf door…

Let op! Deze tekst zou wel eens niet zo leuk kunnen zijn. Maar dat komt omdat dit een radiocolumn is. Je moet deze tekst hardop voorlezen. Probeer maar eens uit op je vriend, vriendin of je ouders. Zeker weten succes verzekert!