VerslagIndia

De Reis
Op woensdag 8 augustus was het eindelijk zo ver. Om 3 uur 's morgens vertrokken we uit Twijzelerheide. We werden uitgezwaaid door familie en vrienden die midden in de nacht, in de stromende regen naar 'it Kompas' waren gekomen.
Op Schiphol stond de rest van de groep al te wachten toen wij aankwamen. We konden nog niet weg, want we moesten nog wachten op iemand van World Servants die onze paspoorten zou brengen. (die moesten we van tevoren inleveren, zodat zij een visum voor ons konden regelen). Toen ze uiteindelijk kwam, bleek dat ze de paspoorten vergeten was. Paniek in de tent! 21 Mensen konden niet weg. Wij, de Heide-groep, hadden onze paspoorten wel, omdat Gjalt die al had opgehaald van kantoor. Na veel gedoe en gepraat hebben we uiteindelijk maar besloten dat de mensen met een paspoort alvast weg zouden gaan en dat de rest, als de paspoorten er waren, in een ander vliegtuig achter ons aan zouden komen. We zouden elkaar dan waarschijnlijk in Londen wel weer treffen. Dat gebeurde niet en ook in Bombay liepen we elkaar mis en uiteindelijk kwamen wij een paar uren eerder in Bangalore aan dan de andere helft. De reis verliep verder goed. Wel hadden we last van turbulentie. Niet echt handig als je zit te eten.
In Bangalore bleek dat er 11 tassen niet waren aangekomen op het vliegveld. Ze konden pas de maandag erna opgehaald worden. Een aantal mensen hebben dus 4 nachten op de grond geslapen.
In Bangalore werden we hartelijk ontvangen door Sam en Shobha. Zij werken voor World Servants in India en waren tijdens dit project een beetje onze 'heit en mem'. Eigenlijk alles werd door hen geregeld. We zijn eerst naar de slaapplaats gebracht. Het Boys Home, waar de jongens sliepen en het huis van Jimmy en Gretta, dat er tegenover staat, waar de meiden sliepen. Het zag er best netjes uit. Een beetje krap, maar we hebben het er prima uitgehouden in die drie en een halve week.

Het bouwen
Een dag later zijn we begonnen met het bouwen van een opvanghuis voor Aids-patienten. De organisatie, van wie het gebouw is, hoopt dat ze het in december kunnen openen. De fundering lag er al, dus wij konden beginnen met metselen. Hele grote zware stenen moesten we daarvoor gebruiken. Onze team-building was goed, dus hebben we het zware werk een beetje afgewisseld. Dat ging prima.
Het bouwen ging razendsnel en na anderhalve week waren we eigenlijk al klaar met wat we moesten doen. Voor de rest van het werk hadden ze daar al mensen aangenomen, dus daar konden we niet mee verder. Sam heeft toen voor ons nog wat exta werk gezocht. Een aantal van ons hebben een paar lokalen in een school geschilderd. Op de bouwplaats zelf hebben we geholpen met het beton en uiteindelijk mochten we daar ook zelf mee bezig. En.... we hebben nog een hoop zand verplaatst!! (wel 5 meter!) Beetje dom werk misschien, dat zand sjouwen, maar de stemming was goed en we hadden de grootste lol met z'n allen. We hebben lekker gebikkeld! Cement maken, metselen, beton maken, beton sjouwen, zand sjouwen..........
We hadden geen kruiwagens of emmers, maar we hadden schalen. Een soort wokken. Daar moesten we het zand, cement en eht beton mee verplaatsen. Als het cement of beton een beetje te nat was, dan gleed dat er makkelijk overheen en dus ook over ons heen. Gevolg: een betonnen t-shirt.
Er waren ook mensen van de plaatselijke kerk die meehielpen op de bouw. Niet alle bouwvakkers spraken Engels, dus dat was zo nu en dan wel een beetje lastig, maar met handen en voeten kom je een heel eind.
Om half 5 ging de eerste groep naar het Boys Home terug om te douchen. We hadden maar 2 douches, 1 voor de jongens en 1 voor de meiden. En eigenlijk wilde iedereen voor het avondeten gedouched zijn. Maar door de ene helft van de groep wat eerder weg te laten gaan en met z'n drieeen tegelijk te douchen, konden we dat net redden. Best handig zo, want zo hadden we altijd iemand die even onze rug kon schrobben. En dat was vaak wel nodig.

's Avonds
De avonden werden afgewisseld met verschillende 'activiteiten'. Zo hebben we een paar keer een discussieavond gehad (met elkaar praten over de bijbel), we hebben spelletjes gedaan en we hadden zo nu en dan een vrije avond. Die vrije avond werd meestal gebruikt voor het bijhouden van de dagboeken, het schrijven van de kaartjes voor het thuisfront en het spelen van kaart- en dobbelspelletjes. Erg gezellig allemaal.
We moesten om half 11 naar bed en om 11 uur moest het licht uit zijn. Dit gebeurde meestel ook wel. Iedereen was aan het einde van de avond best wel moe en de volgende ochtend moesten we er ook om 6 uur weer uit.

Kinderwerk
Om de beurt deden we met een groepje kinderwerk op een school. Dit jaar zijn we op allemaal verschillende scholen geweest. Zelf ben ik op 2 scholen geweest die heel erg van elkaar verschilden. De eerste school had 4 klassen. De kinderen zaten op de grond en hadden geen schooluniform. Ze spraken er allemaal Engels. Op de tweede school liepen alle kinderen in een uniform. De leraressen waren allemaal non. Het lokaal dat we binnenstapten was voor mij best wel herkenbaar. Het was zo'n lokaal wat je ook wel op tv ziet als je naar een programma over India of Afrika zit te kijken. Ook waren er klassen die buiten zaten, omdat er niet genoeg lokalen waren. De kinderen spraken hier niet allemaal Engels.
We hebben op het kinderwerk een verhaal uit de bijbel verteld en liedjes gezongen. De liedjes die wij kennen, kenden ze daar over het algemeen ook wel. Zelfs 'Hoofd schouders knie en teen', maar dan in het Engels. Na het zingen maakten we dan een werkje met de kinderen. Een groot succes. Mooi om te zien hoe blij je kinderen kunt maken met een gekleurd vouwblaadje. We hadden zelf spullen meegenomen uit Nederland (scharen, lijm, papier, e.d.) die we in India hebben achtergelaten.

Het land
India is een heel groot land. Bangalore ligt in het zuiden van India. De meeste Indiers zijn hindoe. Dat konden wij ook goed merken. In bepaalde delen van het land is het ook levensgevaarlijk voor christenen, omdat ze die daar niet willen hebben. Wij hebben daar geen last van gehad, omdat wij in een gebied zaten waar veel christenen wonen.
Overal zie je tempels van hindoes. En je kunt ook geen kant op kijken zonder dat je een koe ziet. Die dieren zijn daar heilig. Je mag ze ook eigenlijk niet weg sturen als ze in de weg staan. Er bestaan ook echte 'koe-files' op de wegen in India.
Het verkeer is er ook een grote chaos! Busjes, jeeps, grote bussen en vooral ook riksja's rijden met grote snelheid kriskras door elkaar heen. Bij iedere bocht wordt er getoetert, zodat de andere weggebruikers kunnen horen dat er iemand aan komt. Remmen doen ze vrijwel niet, ze laten hooguit een keer de gas los. Wel een beetje eng, maar op zich went het ook wel weer.
In India komen niet zoveel blanken. Wij waren daar dus ook bijna een soort toeristische attractie. Het kwam regelmatig voor dat er Indiers bij ons kwamen die met ons op de foto wilden. Ook werden we altijd aangestaard, vooral als we met z'n allen in de bus voorbij kwamen of ergens liepen met de hele groep. We mochten ook op bepaalde plaatsen niet komen. Zeker niet alleen. Dat kon gevaarlijk zijn omdat de Indiers ons misschien niet zouden vertrouwen. Een groep jongens ging een eindje wandelen en werden ook meteen aangehouden en meegenomen door de politie. Op het politiebureau werden ze verhoord. Ze wilden precies weten wat zij daar kwamen doen. Gelukkig konden ze na het verhoor weer weg.
Het weer in India was lekker. In de zon was het heet, maar het waaide eigenlijk altijd wel, dus in de wind was het wel uit te houden. En zo nu en dan kwam er een heerlijke tropische regenbui uit de lucht vallen.
Vooral in de stad word je voortdurend achtervolgd door mensen die proberen spullen te verkopen. Ze vertellen je dat de fluiten die ze verkopen gemaakt zijn door hun oma of zo en even later zie je dan nog 10 mensen die precies dezelfde fluiten verkopen. Die oma moet het dus wel heel erg druk hebben gehad als je het verhaal mag geloven.

Het eten
We hebben in deze drie en een halve week veel rijst gegeten. 2 Keer per dag werd het ons voorgezet. Vaak zaten er pittige kruiden door. Tenminste.... voor ons was het pittig. Ze hadden er al rekening mee gehouden dat wij dat pittige eten niet gewent zijn. Speciaal voor ons werden de super hete kruiden er al uit gelaten.
De thee werd ook speciaal voor ons op een Nederlandse manier gezet. Voor ons maakten ze met 1 zakje 2 potten thee, terwijl ze voor zichzelf 1 pot thee met 3 zakjes maken.

Uitstapjes
In de weekenden mochten we ons een beetje als toerist gedragen. We gingen dan ook met z'n allen 'op stap'. We hebben o.a. paleizen gezien van een sultan en een MAharaja en ook zijn we nog een weekend naar Mysore (een stad die 120 km van Bangalore af ligt) geweest, Zo hebben we toch nog veel van de omgeving gezien.
Op zondag gingen we naar de kerk. We zijn naar 2 verschillende kerken geweest en we hebben zelf nog een dienst gehouden toen we in Mysore zaten. Op de eerste zondag hebben een aantal van ons nog mee gedaan aan het avondmaal. Heel apart om dat ook eens in een ander land mee te maken.

De laatste dagen
Op de laatste donderdag van het project hadden we de overdracht van het gebouw. Het was een hele ceremonie. We werden met riksja's opgehaald. Op de bouw hadden we allemaal ballonnen opgehangen. Het zag er heel feestelijk uit. Er werden toespraken gehouden en we hebben gezongen. Een hele mooie afsluiting van het harde werken.
Op de laatste dag hebben we het rustig aan gedaan. We gingen 's avonds weg en zouden dan de dag erna om half 6 's middags aankomen op Schiphol. Een hele lange dag dus eigenlijk.
Het afscheid nemen van de mensen die we in het project hebben leren kennen was bijzonder. Je weet dat je hen waarschijnlijk nooit weer zult zien, maar toch zul je hen nooit vergeten.
De reis verliep verder goed en op Schiphol werden we opgewacht door familie en vrienden. Een warm onthaal. Wij als Heide-groep zijn met z'n allen in een bus terug gegaan naar Twijzelerheide, waar ook nog een hele groep mensen ons op stond te wachten. Geweldig!