ทริปนี้คุณแม่กับน้องเซ็ทไปเที่ยว จ.สตูลค่ะ เราสองคนแม่ลูกนั่งรถตู้จากตัวจังหวัดนครศรีธรรมราช ไปยังหาดใหญ่ ใช้เวลาเดินทางร่วม 3 ช.ม. ค่ารถ คนละ 100 บาท และจากหาดใหญ่นั่งรถตู้หาดใหญ่-ปากบารา รถจอดที่ บ้านพักรถไฟ ข้างร้านหมอสมโภช โทร 074-245655 รถออกเวลา 6.00 - 19.00 น. เดินทางประมาณ 2 ช.ม. ค่ารถ 70 บาท
เราขึ้นรถเวลา 17.30 น. มามืดกลางทางที่สตูล ถนนสภาพดี รถต้องผ่านสวนยางตลอด มีอยู่ช่วงหนึ่งต้องผ่านกลางป่า ช่วงนี้ทางจะเป็นลูกรัง กำลังทำถนน เรียกป่าเขานุ้ย คุณแม่ก็ใจไม่ค่อยดีเหมือนกันค่ะ อยู่กับคนแปลกหน้าในรถ 5-6 คน พร้อมคนขับ มีผู้หญิงนั่งข้างหลังอยู่คนนึง ค่อยรู้สึกว่ามีเพื่อนหน่อย นั่งๆ ไป เขาลงกันเกือบหมด เหลือผู้หญิงคนนั้นคนเดียว จึงถามเขาถึงท่าเรือที่จะไปตะรุเตา บังเอิญคุณผู้หญิงคนนี้เป็นเจ้าหน้าที่อุทยานของหมู่เกาะตะรุเตา แนะนำให้คุณแม่และคุณลูกหาเกสต์เฮาส์พักก่อนในคืนนี้ พรุ่งนี้ค่อยข้ามเรือไปตะรุเตา เจ้าหน้าที่อุทยานฯ คนนี้ชื่อคุณอังคณา และบอกว่าพรุ่งนี้ให้ไปหาเธอที่สำนักงานบริการนักท่องเที่ยว อยู่ใกล้ท่าเรือปากบารา จะได้อำนวยความสะดวกให้ ก็ดีใจเป็นอย่างมากเลยค่ะ ตอนนั้นเวลา 19.30 พอดี คุณอังคณา ก็ส่งภาษาใต้ให้คนขับรถพาไปส่งที่เกสต์เฮาส์ใกล้ท่าเรือปากบารา คนขับรถก็ลงไปหาที่พักให้ ราคาแค่ 150 บาทค่ะ ตอนเช้าพึ่งจะเห็นว่าหลังบ้านเป็นทะเล เป็นหมู่บ้านชาวประมง เรื่อหาปลาจอดอยู่เต็ม ส่วนน้องเซ็ทก็ลงทะเลตั้งแต่เช้าเลยค่ะ
คุณแม่คิดว่าไหนๆ มาถึงนี่แล้ว แวะเข้าไปนอนที่ อช.เภตรา สักคืนดีกว่า นั่งรถสองแถวย้อนขึ้นไปอีกประมาณ 5-6 ก.ม. ลงที่ปากทางเข้าอุทยานฯ ค่ารถ 10 บาท มีป้ายอยู่ปากทางเข้าอช. และต้องเดินเข้าไปอีก 1400 เมตร ไม่มีรถโดยสารค่ะที่นี่ คุณแม่กับคุณลูกก็เดินไปเรื่อยๆ เจอคนใต้ใจดีขับมอเตอร์ไซด์ผ่านมาเห็นเราสองคนแม่ลูกแบกพะรุงพะรัง ทั้งเป้ทั้งเต็นท์ ก็เลยฝากน้องเซ็ทเข้าไปก่อน อีกคันมาพอดีคราวนี้รับคุณแม่ไปยังอุทยานฯ
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะเภตรา เป็นอุทยานเล็กๆ แต่มีความสวยงาม มีจุดชมวิวที่สวยหลายแห่ง ด้านหน้าเป็นทะเล มีเรือหาปลาของชาวประมงจอดอยู่ร่วม 40 ลำ ได้ ด้านหลังของที่ทำการอุทยานฯ เป็นป่า ต้นไม้หนาแน่นไปหมด คุณแม่ยืนดูฝูงลิงตัวใหญ่ๆ ฝูงค่างห้อยโหนกันเต็มไปหมด นึกอยู่ว่าถ้ากางเต็นท์นอนพวกลิงจะลงมาหาเราถึงเต็นท์ไม๊นี่ มีสะพานไม้ยาวที่เขาตอกเสาลงไปในทะเลยาวไปถึงริมเขาด้านนึง มีศาลาชมวิวอยู่ในทะเล แต่ละจุดสวยๆ ทั้งนั้น หมดฟิล์มไปร่วม 1 ม้วนได้ ไม่เห็นมีใครมาเที่ยวที่นี่เลยค่ะ นอกจากเด็กหนุ่มสาวชาวบ้านแถวนั้น สำหรับคุณแม่และน้องเซ็ทก็เป็นที่แปลกใจของเจ้าหน้าที่อุทยานเขาละค่ะ ว่ามาได้ยังไงกัน 2 คนแม่ลูก เจ้าหน้าที่ของอุทยานฯ ให้การต้อนรับอย่างดี เข้ามาพูดคุยทักทายทั้งระดับหัวหน้าและลูกน้อง ความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วง ห้องน้ำสะดวกสบาย ไฟฟ้าเปิดให้ทั้งคืน คุณแม่ก็กลางเต็นท์นอนติดกับศาลาเห็ด ที่ให้นักท่องเที่ยวนั่งเล่นนะค่ะ เห็นเขียนป้ายติดไว้ว่าเงินจากโครงการมิยาซาว่า
นอนด้วยความสุขในเต็นท์ พอสักประมาณเที่ยงคืนได้เรือของชาวประมงที่จอดไว้ก็เริ่มทยอยกันออกหาปลา เสียงเครื่องเรือกระหึ่มดังก้องท้องทะเล พอประมาณดีห้าก็เริ่มกลับเข้าฝั่ง คุณแม่ก็ได้เห็นถึงการดำเนินชีวิตของชาวประมงที่นี่ แต่เช้าเราสองคนแม่ลูกก็เดินไปดูจุดที่เขานำปลาที่หาได้มาขายกัน ดูชุลมุนวุ่นวายน่าสนุกดีค่ะ
ค่ะก็เป็นการเที่ยวอุทยานอีกแบบหนึ่งที่คุณแม่และน้องเซ็ทได้ประสบมา ถ้าใครได้ไปเที่ยวที่ จ.สตูล ลองแวะเข้าไปเที่ยวที่นี่นะค่ะ จะอยู่ถึงก่อนท่าเรือปากบาราไม่ไกลค่ะ ขากลับออกมาก็เจอคนใต้ใจดีขับรถไปส่งถึงปากทางค่ะ....โดยที่ไม่ต้องโบกเลยค่ะ น้องเซ็ทบอกคุณแม่ ไหนใครบอกว่าคนใต้ใจดำ เซ็ทเจอแต่คนใจดี จริงๆ ค่ะ ตลอดการเดินทางจากกรุงเทพฯ มาถึงที่นี่ เราเจอแต่คนใต้ใจดีทั้งนั้นเลยค่ะ
|
