ประสบการณ์เล่าสู่กันฟัง...อุทยานแห่งชาติใต้ร่มเย็น
"วัชระ" (watcharap@it.egat.or.th)31 เมษายน 2542
ที่นี่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีคนรู้จัก เลยดูเงียบ ๆ มีแต่คนพื่นที่เท่านั้นที่ชอบไปปิคนิคกัน ที่บ้านพักอุทยานไม่มีไฟฟ้า แต่น้ำอุดมสมบูรณ์ น้ำตกที่มีน้ำไหลตลอดปีตามสไตล์ของทางใต้เค้า กลางคืนที่นี่ซิครับสวยงามมาก ๆ คืนที่ผมไปนอนที่นั่นมีหิ่งห้อยบินอยู่ทั่ว ๆ บริเวณ ตามต้นไม้ก็มีเกาะอยู่ทุกต้น เวลาเค้ากระพริบมองแล้ว เหมือนหลอดไฟฟ้าที่ประดับตามสวนอาหาร คืนนั้นผมอยู่ดูหิ่งห้อยได้สักครู่ก็ต้องรีบเข้าบ้านพัก เพราะหันไปทางไหน ก็มีแต่ป่า บอกตามตรงครับว่ากลัว (กลัวหลายอย่าง) ก็ไปกันแค่สองคนนี่ครับ ลองไปเที่ยวกันบ้างซิครับ นครศรีธรรมราชแค่นี้เอง
kaptan - - kaptan@thaimail.com - 31/10/2000
อุทยานใต้ร่มเย็น
หากใครอยากเดินป่าปีนเขาระยะไกล แบบในนิยายเพชรพระอุมาล่ะก็ อุทยานแห่งชาติใต้ร่มเย็นเป็นอีกแห่งหนึ่งที่ไม่ผิดหวัง
เริ่มต้นก็ไต่เขาขึ้นไปเรื่อยๆ ใช้เวลาระยะหนึ่ง โหดพอสมควร จากนั้นยึดทางด่านช้างเดินไปพักใหญ่ ไต่ไปตามไหล่เขายอดเขา กว่าจะเจอลำธารให้วักน้ำล้างหน้าได้ก็เดินกัน ขาลาก แถมอยู่นานไม่ได้เพราะทากเยอะ จากนั้นก็ เดินกันต่อปีนเขากันอีก เดินไปเรื่อยๆแล้วลงหุบไปพักแรมคืน ตรงนั้นมีแอ่งน้ำเล็กๆ (น้ำซับ) ไว้ให้อาบกินได้เป็นอย่างดี ในหุบที่พักแรมคืนพอตกค่ำ จั๊กจั่นพากันร้องระงม บางชนิดร้องลั่นไพร แป๊ดดดดดด...แป๊ด ๆๆๆๆ แป๊ดดดดดดด.... ดังคล้ายเสียงบีบแตรรถยนต์อย่างไรอย่างนั้น ที่นี่นับว่าสะดวกสำหรับการอาบน้ำ ถ่ายทุกข์ เพราะกลางป่าลึกแต่มีการสร้างห้องน้ำไว้ให้ ก็ดี ถึงจะไม่เป็นธรรมชาติก็ตาม พอรับได้
รุ่งเช้ากินอาหารเสร็จเริ่มปีนเขาต่อ ไม่นานนักก็เดินไล่ไปตามยอดเขา ค่อยๆลาดลงๆ กระทั่งถึงน้ำตกในที่สุด สำหรับคนที่ชอบเดินชมธรรมชาติและสายน้ำ ขอแนะนำให้เดินไล่ขึ้นไปพักแรมคืนที่บนน้ำตกชั้นดาดฟ้า แต่ควรมีพิทักษ์ป่าไปด้วยสักสองคนเป็นอย่างน้อย
