Znajdziesz tutaj wytłumaczenia pewnych definicji z którymi możesz się spotykać na stronach Ezoterycznej Poloni. Pojęć, z którymi spotykasz się pierwszy raz lub których wytłumaczenia nie znasz a słyszysz je często dokoła.

J

ALTERNATYWNA MEDYCYNA, System leczenia budzący liczne, choć nie zawsze uzasadnione, kontrowersje, oparty na elementach tradycji ludowej, wierzeń lub np. rytuałów szamańskich rozmaitych kręgów cywilizacyjnych. Odwołuje się m.in. do: tradycji ziołolecznictwa, terapii naturalnej, bioenergoterapii, homeopatii, akupunktury, a także wykorzystuje lecznicze oddziaływanie natury, kolorów oraz estetyczne walory krajobrazu. Często korzysta również z oddziaływań o charakterze sugestywnym, m.in. hipnozy w jej rozmaitych formach. Medycyna konwencjonalna chętnie przypisuje skuteczność medycyny alternatywnej działaniu efektu placebo. Mimo uznania leczniczej roli nadziei i sił samo uzdrawiających w organizmie, które ulegają stymulacji w terapii alternatywnej, pozostaje nadal otwarty problem obecności niezidentyfikowanych czynników terapeutycznych, pozostających poza obrębem zjawisk dostępnych (na aktualnym poziomie wiedzy) procedurom badawczym. Niechęć do medycyny alternatywnej powodowana jest także niejasnością kryteriów i trudnością w weryfikacji osób (nierzadko mających niejednoznaczne intencje) uprawiających ten rodzaj leczenia, przyjmujący często charakter nadużyć, bazujących na zbiorowej bądź indywidualnej psychomanipulacji.

Powrót

ARCHETYPY-  Są to obrazy symboliczne, przenośnie językowe, wypełniające naszą nieświadomość, określająca odziedziczony sposób zachowania psychicznego. Archetypy stanowią skarbiec typowych przeżyć i doświadczeń ludzi. We wszystkich kulturach, mitologiach, bajkach motywy archetypów są niezmienne i zawsze należały do treści i najcenniejszych dóbr wszystkich religii świata. Typowymi przykładami archetypów są: matka, budynek, droga, itd.

Powrót

AURA (łac. aura wyziew, lekki blask). Zjawisko - budzące nadal sporo kontrowersji, polegające na emisji specyficznych dla organizmów żywych - także ludzkiego - zakresów fal energetycznych, widzialnych przez osoby o specjalnych predyspozycjach, a także przez niektóre zwierzęta. Zdaniem spirytystów termin zakładający istnienie fluidów wydobywających się bądź otaczających wszelkie organizmy żywe. Pojêcie związane z austriackim baronem Karolem von Reinchenbachem (1788-1869),prof. filozofii i chemikiem, który w połowie XIX w. wystąpił z teorią tzw. Odu (sanskr. "przenikający wszędzie"). Początkowo zjawisko to było niewidoczne. Jedynie osoby nadwrażliwe potrafiły dostrzec promieniowanie fluidów, ukazujące się nad głowami, emanujące z rąk i innych części organizmu. Pół wieku później badania nad aurą zostały potwierdzone przez londyńskiego lekarza Waltera J.Kilnera(1847-1920),który stosując specjalny ekran, umożliwił postrzeganie tego zjawiska przez 95% ludzi. Według niektórych badaczy każda aura promieniująca z organizmów żywych (ludzi, zwierząt roślin) ma swój specyficzny kolor, charakteryzujący fizyczny, emocjonalny, umysłowy i duchowy stan ciała. Termin ten używany jest również w chrześcijaństwie na określenie zjawiska świetlnego, występującego u osób świętych. Aurę można obserwować oraz fotografować za pomocą specjalistycznych urządzeń. Może być ona interpretowana w kategoriach pola biologicznego. Niektórzy specjaliści widzą związek tego rodzaju promieniowania ze stanem zdrowia i poziomem energetycznym żywego systemu, stąd niekiedy jest ono nazywane Health Aura (autorem tego terminu jest A.W. Goosped z Uniwersytetu Pensylwanii w USA). Wg spirytystów aura człowieka, jak również każdego stworzenia żyjącego, a nawet przedmiotów martwych, swoiście dźwięczy. To zjawisko nazywamy szmerami aury lub jej dźwięczeniem. Zdaniem spirytystów aura człowieka zrównoważonego brzmi pięknie, harmonijnie. Natomiast w aurze ludzi niespokojnych, z nieczystym sumieniem rozlegają się gwizdy i syki. Dźwięk aury jest różny u każdego stworzenia żyjącego. Wrażliwość na szmery auryczne jest różna u różnych osób, najlepiej odbierają je media jasnosłyszące (zob. jasnowidz).

Powrót

AUTOHIPNOZA (gr. autos- sam, własny + hypnos- sen). Umiejętność samodzielnego wprowadzania się w stan hipnotyczny (zob. stan hipnotyczny). Stan świadomości uzyskany w ten sposób jest podobny do lekkiego snu i nie jest tożsamy ze stanem podniesionej świadomości, jaki można osiągnąć poprzez techniki medytacyjne. Takiej spontanicznej i niekontrolowanej autohipnozie ulegają często kierowcy, którzy podczas monotonnej jazdy "zawieszają" wzrok na błyszczącym przedmiocie. Autohipnozy można nauczyć się samemu lub dzięki hipnotyzerowi, który w sugestii hipnotycznej sugeruje spontaniczne zapadanie w stan hipnozy po wystąpieniu jakiegoś określonego bodźca, np.; pewnego ruchu, słowa itp.

Powrót

AUTOSUGESTIA- (gr.autos- sam, własny + łac.suggestio-sugestia). Sugestia wywołana w sobie, w przeciwieństwie do hetero sugestii, czyli sugestii wywołanej przez kogoś innego. Autosugestia może być mimowolna (w ten sposób można, np. wmówić sobie chorobę), albo zgodna ze świadomą wolą człowieka. Autosugestia jest poleceniem, które podświadomości wydaje świadoma część psychiki człowieka (jego świadomość). Im mniej koncentrujemy uwagę na jakiejś treści, tym głębiej treść ta zapada w podświadomości. Autosugestię stosuje się często w metodzie samoleczenia.

Powrót

EZOTERYCZNA WIEDZA- (z greckiego "wewnętrzny, głębszy"), wiedza tajemna, przeznaczona dla wtajemniczonych

Powrót

HIPNOZA- Stan podobny do snu wywołany celowo przez drugą osobę. Metoda lecznicza stosowana w psychiatrii, anestezjologii, stomatologii. Powinna być stosowana jedynie przez osoby wyszkolone, pewne efekty osiąga się w leczeniu niektórych postaci nerwic, chorób psychosomatycznych, nałogów. Sposób wprowadzenia w stan hipnotyczny, zmieniał się na przestrzeni wieków. Najczęściej było to wpatrywanie się w lśniące przedmioty (np. szklane kule) lub dotykanie namagnesowanymi przedmiotami lub passami magnetycznymi. Używa się również (obecnie coraz rzadziej) aparatów zwanych hipnoskopami, wyposażonych w ruchome krążki, lusterka, koła koncentryczne i spiralne. Współcześnie większą wagę przykłada się do cech hipnotyzera, wyboru stosownej pory i miejsca oraz do odpowiedniego przygotowania pacjenta. Metoda indukcji opiera się na wpływach sugestywnych Ten, kto indukuje hipnozę, stara się dzięki sugestiom pozyskać uwagę osoby hipnotyzowanej. Hipnoza i sugestia mają wiêc wiele cech wspólnych. Należy przy tym pamiętać, że wprowadzenie w stan hipnozy wymaga fachowej wiedzy i umiejętności. Różna u poszczególnych osobników zdolność do zapadania w stan hipnotyczny. Ten sam człowiek w poszczególnych okresach swego życia, hipnotyzowany przez różnych hipnotyzerów, może okazywać odmienne reakcje. Pomiaru podatności na hipnozę można dokonywać jedynie w sposób przybliżony, przeprowadzając miêdzy innymi wywiad dotyczący pewnych wskaźników w zachowaniu osoby badanej. Obserwuje się wtedy np. łatwość zasypiania, skłonność do przedłużania snu, zdolność do zaśnięcia w obecności innych ludzi, stopień rozwinięcia wyobraźni, zdolność do silnego odchylania gałek ocznych w górę itp. Praktykuje się też testy na tzw. sugestywność pierwotną. Używa się także wynalezionego przez J.Ochorowicza hipnoskopu.

Powrót

INKARNACJA- Wcielenie, proces wcielenia bóstwa w osobę ludzką, znany z wielu religii, związany jest zwykle z misją zbawczą. Szczególnie znany z wisznuizmu, laminizmu, chrześcijaństwa. W religiach głoszących eschatologiczną teorię reinkarnacji, jak w hinduizmie, buddyzmie, tantryzmie inkarnacja oznacza każdorazowe stadium ziemskiej egzystencji duszy, kolejne ogniwo łańcucha wcieleń wiodących do jej wyzwolenia z więzów materii. Życie w tych warunkach jest niczym więcej niż ciągiem przeobrażeń.

Powrót

JASNOWIDZ- Człowiek mający dar widzenia ponad tym, co materialne i otaczające ludzi. Jasnowidz postrzega poznaniem wewnętrznym, duchowym: osoby, przedmioty, zdarzenia odlegle w czasie i przestrzeni. Wyróżnia się jasnowidzących, jasnosłyszących (medium słyszące), jasnowęszących, jasnoczujących – ogólnie są to ludzie, u których jeden organ zmysłowy lub więcej niż jeden, odbierają wrażenia z przestrzeni normalnie niedostępnej. W parapsychologii zdolności takie uważane są za przejaw spostrzegania pozazmysłowego (ESP). Jasnowidz posiada dar widzenia zdarzeń aktualnych (telepatia), przeszłych (retrokognicja) i przyszłych (prekognicja), które ujawniają się mu często w postaci symbolicznej. Na określenie jasnowidzenia używa się również terminu - telegnoza. Jasnowidzenie nie występuje w zwykłym stanie świadomości; można je osiągnąć tylko w transie. Zdaniem spirytystów synonimem jasnowidzenia jest jasnopoznanie. Wszyscy je mamy w mniejszym lub większym stopniu i wszyscy je kiedyś odzyskamy, zależnie od ewolucji naszej istoty duchowej.

Powrót

KONCENTRACJA- W psychologii ześrodkowanie, skupienie, natężenie uwagi na ograniczonej liczbie przedmiotów, zjawisk lub sytuacji (np. oddech, dźwięk, punkt w wyobraźni), przy jednoczesnym ograniczeniu odbioru innych bodźców zewnętrznych.

Powrót

MAGIA- Ogól wierzeń i praktyk opartych na przekonaniu o istnieniu irracjonalnych, nadnaturalnych związków, które dają człowiekowi władze nad ludźmi i rzeczami, nie opartą na prawach przyrody. Istotą praktyk magii (zaklęcia, obrzędy) jest stwarzanie pozoru kontroli człowieka nad rzeczami i zjawiskami, na które nie umie racjonalnie oddziaływać (myślenie magiczne). Magiczny charakter ma w dużej mierze medycyna ludów pierwotnych.

Powrót

MANDALA-  Jest przede wszystkim obrazem medytacyjnym w formie diagramów. Symbolizuje całość i służy psychicznej samoregulacji. Mandale mogą być projektowane tylko w umyśle, rzeźbione w drewnie lub kamieniu, rysowane i malowane jako obrazy lub wykonywane symbolicznie, np., usypywane z ryżu czy kolorowego piasku. Są one symbolem całego wszechświata - zewnętrznego i wewnętrznego (jako zbudowanych według tych samych zasad) Mandala, ze swoją matematyczną strukturą, jest odbiciem pierwotnego porządku w psychice. Zasadniczym jej kształtem jest koło lub wielokąt, zwykle kwadrat, symbolizujący „całość”, z zaakcentowanym centrum. Zadaniem mandali jest przekształcenie chaosu w kosmos. Celem mandali jest zawsze połączenie różnych barw lub form w wyważoną organiczną całość. Mandala również należy do najstarszych religijnych symboli ludzkości. W środku mandali znajduje się często postać o najwyższej wartości religijnej, jak: Siwa czy Budda. Do osiągnięcia psychicznej jedności dążyli kapłani, cierpliwie tworząc mandale z piasku, kamieni, kredy lub szkła.

Powrót

MEDIUM- Osoba będąca pośrednikiem w kontaktach z duszami nieżyjących osób i przekazywaniu informacji miedzy światem materialnym a światem umarłych. Do osiągnięcia tychże możliwości medium zazwyczaj wprowadza się w trans, któremu towarzysza zjawiska mediumizmu. Media dzielą się ponadto na media fizyczne, potrafiące oddziaływać na świat fizykalny (aporty, tworzenie ektoplazmy, zjawiska optyczno-dźwiekowe) oraz na media psychiczne, których rola jest odbiór przeżyć psychicznych doznawanych przez zmarłego.

Powrót

NADŚWIADOMOŚĆ- Stan ludzkiego umysłu, w którym osiąga on zdolność do efektywniejszego niż zwykle działania. Osiąga się go poprzez intensywną modlitwę o charakterze mistycznym, przez systematycznie uprawianą medytacjê, ćwiczenia relaksowo-koncentrujące, połączone z odsłuchiwaniem taśm ze specjalną muzyką. Skutkiem takiego stanu jest zwiększona sprawność pamięci, wzrost dyspozycji twórczych, zdolność do parapsychicznego nabywania informacji, a także możliwość lewitacji ciała. Wg okultystów nadświadomość oznacza stan umysłu zdolnego do przyjmowania wiedzy "objawionej".

Powrót

NIEŚWIADOMOŚĆ- Część obszaru osobowości, tzn. całokształtu psychiki, do którego spycha się nieakceptowane przez świadomość człowieka popędy i pragnienia nigdy przez niego nieuświadomione. Wg C.G.Junga jest to również ta część psychiki, która służy do magazynowania archetypów, tzn. nieuświadamianych, dziedziczonych po przodkach wzorców zachowań, które przejawiać się mogą np. w marzeniach sennych, chorobach umysłowych czy twórczości artystycznej.

Powrót

OBE- OPUSZCZANIE CIAŁA- Out-of-the-Body Experience. Zjawisko polegające na świadomie kontrolowanym bądź rzadziej spontanicznym opuszczeniu przez ciało astralne człowieka jego własnego ciała fizycznego. OBE wymaga z reguły wprowadzenia się w dość głęboki stan nieświadomości swego ciała, ale zjawisko to właśnie dzięki zerwaniu więzów z ciąłem materialnym umożliwia natychmiastowe podróże do miejsc odległych o setki i tysiące kilometrów, pozwala na obcowanie z wyższymi bytami świadomości, a także umożliwia kontakty miedzy umysłami i ciałami astralnymi dwojga ludźmi, którzy OBE osiągnęli w tym samym czasie.

Powrót

OKULTYZM- Wiara w istnienie tajemnych sił i w przyrodzie i w człowieku oraz ogól zwianych z nimi praktyk, których celem jest wykorzystanie ich dla dobra człowieka lub też wywarcie wpływu na ludzkie zachowania i przebieg zdarzeń w przyrodzie. Badaniami zjawisk okultystycznych zajmuje się parapsychologia. Literatura katolicka zalicza do okultyzmu i piętnuje: panteizm i reinkarnacjê, system trójdzielny, czyli przeświadczenie o istnieniu świata pośredniego pomiędzy światem fizycznym a duchowym, w końcu spirytyzm.

Powrót

QUIJA- (fr.oui-tak). Zestaw przyborów służących do porozumiewania się za pomocą pisma automatycznego z duchami. Po raz pierwszy zastosowany w latach osiemdziesiątych XIX w. W jego skład wchodziły plansza oraz ruchomy wskaźnik. Na planszy umieszczono alfabet, cyfry od 0 do 9 oraz słowa "tak" i "nie". Uczestnicy seansu po zadaniu pytania duchowi, kładli koniuszki palców na wskaźniku, który zaczynał się przesuwać po planszy, w ten sposób wskazując odpowiedzi na pytania uczestników. (plansza I talerzyk jest popularnym odpowiednikiem tablicy QUIJA)

Powrót

PARAPSYCHOLOGIA- Nauka o zjawiskach trudnych lub niemożliwych do wyjaśnienia za pomocą znanych praw przyrody. Przedmiot zainteresowań teorii i praktyk okultystycznych. Termin wprowadzony w zakres nauki w 1889 przez M. Dessoira. Upowszechniony wraz z założeniem Laboratorium Parapsychologicznego na Uniwersytecie Duke'a w Durham, w Karolinie Północnej. W 1930 badania nad parapsychologią rozpoczęli J.B. Rhine i L. Rhine. Celem ich było wykazanie, ¿e zdolności parapsychologii: jasnowidzenie, telepatia, prekognicja i psychokineza, mogą być demonstrowane i kontrolowane w warunkach laboratoryjnych. Wyniki badań Rhine'ów zostały opublikowane w Extra-Sensory Perception (1934).

Powrót

PISMO MEDIALNE- Zachodzi, kiedy medium pod wpływem istoty duchowej pisze komunikaty. Wyróżniamy trzy rodzaje pisma medialnego: 1 - Mechaniczne (zob. automatyczne). 2 - Półmechaniczne. 3 - Intuicyjne. Do pisma medialnego spirytyści zaliczają m.in. tablice przykazań. Specyficznym przypadkiem pisma medialnego jest cross-correspondence (korespondencja krzyżowa). Polega ona na manifestacji jednej istoty duchowej przesyłającej komunikat do dwóch różnych mediów w tym samym czasie, o spójnych ze sobą treściach.

automatyczne- Jeden z rodzajów pisma medialnego, zwanego pismem mechanicznym lub automatycznym. Powstaje podczas komunikatów istot duchowych manifestujących się za pośrednictwem medium. Jest niezależne od jego woli, które w chwili pisania nie zna treści otrzymywanych komunikatów do tego stopnia, ¿e może w czasie ich pisania rozmawiać lub mieć uwagę zajętą czymkolwiek innym. W takim wypadku medium może pisać obiema rękoma, a nawet prowadzić rozmowę z uczestnikami seansu. Pismo automatyczne powstaje dużo szybciej niż medium mogłoby je napisać w normalnych warunkach.

Intuicyjne- Jeden z rodzajów pisma medialnego; powstaje podczas komunikowania się istot duchowych, manifestujących się za pośrednictwem medium. Pismo takie powstaje podczas intuicyjnego odbierania przez medium przekazów od istot duchowych, bez ich bezpośredniej ingerencji na ciało fizyczne medium (np. ramię, dłoń).

półmechaniczne- Jeden z rodzajów pisma medialnego; powstaje podczas komunikowania się istot duchowych, manifestujących się za pośrednictwem medium. W tym przypadku ramiê i mózg medium ulegają wpływowi istoty duchowej, słowa przekazu kształtują się w myślach medium w momencie, gdy je ono pisze. W ten sposób przekaz słowny powstaje niemalże równocześnie w umyśle medium i kartkach, na których został napisany. Zjawisko występujące na seansach spirytystycznych, wykorzystywane często w okultyzmie. Pismo półmechaniczne może być pismem szyfrowym, zwierciadlanym.

Inne- Nazywane jest przez spirytystów pismem bezpośrednim, które piszą istoty duchowe bez fizycznego pośrednictwa medium. Spirytyści wyróżniają dwa rodzaje pisma spontanicznego (bezpośredniego). Może ono: 1 - Pojawiać się na kartkach papieru bez ingerencji uczestników seansu. Komunikaty ujawniają się często w języku obcym, nieznanym medium i innym osobom obecnym na seansie, a treść ich jest odpowiedzią na pytania stawiane przez ich uczestników. 2 - Powstawać za pomocą przyrządu do pisania (np. ołówka), który za pośrednictwem istoty duchowej pisze na papierze, tabliczce szyfrowej, łupkowej, często zapieczętowanej. Pismo spontaniczne może być szyfrowane i zwierciadlane. Zwierciadlane i szyfrowe powstaje podczas manifestacji istoty duchowej za pośrednictwem medium piszącego. Pismo takie należy odczytywać od końca do początku wyrazu, np. MUIDEM = MEDIUM, OMSIP = PISMO. Do pisma szyfrowego należy również komunikowanie się za pomocą obrazów i symboli (.ideografia, ideogram). Takie tajne, umowne znakowanie jakiegoś tekstu bardzo często występuje na seansach spirytystycznych. Odmianą pisma szyfrowego jest pismo zwierciadlane. Pismo szyfrowe może być pisane: mechanicznie, półmechaniczne lub pojawiæ się w sposób spontaniczny. Pismo lustrzane powstaje podczas manifestacji istoty duchowej, za pośrednictwem medium piszącego litery i słowa od strony prawej do lewej. Pismo takie należy odczytywać w zwierciadle np. MUIDEM = MEDIUM, HCUD = DUCH. Badania dowiodły, że osoba w transie może pisać przekazy dwoma rękoma, w kierunku przeciwnym, różnice się charakterami pisma, a nawet językiem. Pismo zwierciadlane jest odmianą pisma szyfrowego.

Powrót

PLACEBO, obojętny dla zdrowia, a zarazem nieaktywny preparat, podawany doustnie lub wstrzykiwany, imitujący związek chemiczny lub lek, którego działanie jest przedmiotem prób klinicznych. Korzystny efekt leczniczy jest, więc możliwy tylko dzięki pozytywnemu nastawieniu psychicznemu pacjenta. Jest to tzw. efekt placebo, charakteryzuje się różnym nasileniem u różnych osób i w różnych chorobach.

Powrót

POZACIELESNE DOŚWIADCZENIA- Termin będący odpowiednikiem eksterioryzacji. Chodzi tu o doświadczenie wyjścia ciała parasomatycznego poza obręb ciała fizycznego. Wydarzenia takie najczęściej występują podczas wypadków, operacji, snu, w czasie narkozy. Zjawisko to badali: Celina Green, Raymond A.Moody i Elisabeth Kubler-Ross

Powrót

REGRESJA-  (łac. regressio- cofanie się, ruch wstecz). Wg niektórych proces docierania przy pomocy hipnozy do poprzednich żywotów. Hipnoza uaktywnia te ośrodki mózgowe, które przechowują całość lub część wspomnień związanych z poprzednimi żywotami. Dla osób wierzących w reinkarnacjê jest to dowód na jej istnienie. Przez wielu, nawet sceptycznych, terapeutów regresje w przeszłe życie uznawane są za cenne narzędzie samopoznania i rozwiązywania problemów psychicznych, a także osiągnięcia spokoju ducha. Źródeł tego typu regresji upatruje się często w ksenoglosji, kryptomnezji oraz hipnogogii.

Powrót

REINKARNACJA- Metempsychoza, wędrówka dusz, (z języka łacińskiego re - "ponownie" i łacińskiego incarnatio - "wcielenie") teoria głosząca, iż dusza po śmierci wciela się w inne ciało; niekiedy przez reinkarnacjê rozumie się jedynie wcielanie się duszy człowieka w inne ciało ludzkie (w odróżnieniu od teorii uznających, iż dusza człowieka może wcielać się także w rośliny i zwierzęta). Teoria reinkarnacji pojawiła się w różnych epokach i kulturach; w Europie występuje m.in. w poglądach: Pitagorasa, Platona, Plotyna, u orfików, później w gnozie, a także w niektórych herezjach chrześcijańskich, np. u średniowiecznych katarów. Mówił o niej A. Schopenhauer, pojawia się w teozofii, w poglądach przedstawicieli New Age. Najbardziej rozpowszechniona i rozbudowana została jednak w Indiach i pozostaje tam do dziś w takich religiach, jak hinduizm, dżinizm, sikhizm i buddyzm, a jej zalążki pojawiają się już w najstarszych tekstach (w Wedach). W koncepcjach filozofii indyjskiej "koło wcieleń" (samsara) wynika z prawa karmana: rodzaj wcielenia zależy od uczynków dokonanych w poprzednich żywotach, a stopniowe doskonalenie się moralne prowadzi do całkowitego wyzwolenia (nirwana, moksza).

Powrót

SEKTA, grupa wyznawców, zwykle otaczająca charyzmatyczną postać przywódcy. Sekta różni się od Kościoła lub ruchu religijnego izolacjonizmem, dokładnym wykonywaniem przez wyznawców obowiązków płynących z doktryny i nakazów lidera oraz ostrą selekcją członków.

Powrót

STAN POHIPNOTYCZNY- (łac. post- po + gr. hypnos- sen). Ogól zjawisk, jakie występują u osoby wyprowadzonej z transu hipnotycznego, a będące wynikiem sugestii danej podczas jego trwania. Warunkiem sprawnego realizowania sugestii pohipnotycznych jest amnezja hipnotyczna, czyli niepamięć pohipnotyczna. W sugestii pohipnotycznej musi być powiedziane, co ma się zrealizować i jaki bodziec ma spowodować jej realizacjê (np. u leczonego hipnozą alkoholika zapach alkoholu ma spowodować torsje). Pojawienie się takiego bodźca powoduje u człowieka przeważnie nieświadomy powrót do stanu hipnozy, który utrzymuje się w ciągu czasu potrzebnego, aby sugestia pohipnotyczna się zrealizowała. Dzięki zjawiskom związanym z pohipnozą można wykorzystywać hipnozę do leczenia (tzw. hipnoterapia). Parapsychologia opiera na posthipnozie ćwiczenia mające na celu pobudzenie paranormalnych właściwości człowieka, np. zdolności do jasnowidzenia lub pisma automatycznego.

Powrót

ŚWIADOMOŚĆ- Podmiot doznań i przeżyć psychicznych; stanowi (obok tego, co nieuświadomione tzn. podświadomości i nieświadomości) jeden z przejawów całokształtu psychiki lub inaczej mówiąc osobowości. 1 - Stan czuwania orientacji w tym, co się dzieje, zdolność zdawania sobie sprawy w kategoriach pojęciowych z tego, co jest przedmiotem postrzegania i doznawania. 2 - Najwyższy poziom rozwoju psychicznego charakterystyczny dla człowieka. 3 - Wg filozofii indyjskiej punkt najbardziej pierwotny i centralny zwany "Polem Czystej Świadomości", którego istnienia można doznać podczas głębokiej medytacji. Łączy ono indywidualną świadomość każdej istoty (nie tylko ludzkiej) ze wszystkimi innymi wiadomościami w jedną wszechogarniającą całość. Integrując stopniowo to, co świadome, z tym, co nieuświadomione w naszej psychice, osiąga się coraz wyższe stany nadświadomości.

Powrót

TAO- może znaczyć: drogę, znaczenie, Boga. Jeśli pojmujemy tao jako metodę albo jako drogę, na której ma być zjednoczone to, co zostało rozdzielone, to jesteśmy najbliżsi psychologicznej treści tego pojęcia.

Powrót

Powrót