ANAHTARLAND

Zaman hangi rakamla tariflenmişti bilemiyorum. Karanlıktı ve sobanın alevleri duvarlara vurmuştu. İşte tam da bu renk boyamak istemiştim duvarları ama ürkmüştüm sonra duvarların küle dönmesinden. Hangi rüzgar yeterdi ki onları savurmaya... Resimler asmakla yetinmiştim sadece, alevleri içine gizleyebileceğim...

Dışarıda gece. Ay yine yok! Vazgeçmişti artık ay, her gece ölü bir şehre bekçilik etmekten.

Vazgeçtim artık, her gece o yorgun ayı beklemekten. Bakırdan bir aya gebe kaldım ve doğurdum gecede. İşte ay da doğdu penceremde.

Sesimin rengine boyadım geceyi. Türküme eşlik eden ayla uyandırdık yorgunluktan karanlığa bürünmüş ışıkları.

Uyandı gece. Ve türküme katıldı şehir penceremin altında.

Sabahın ışıklarına teslim olan ayı gizledim yüreğime, doğurmak için bir başka gecede.
Sessiz
Yorgun
Işıksız
Ve isyansızlığıyla ölesiye acıtan
Bir başka gecede...