Dün olan bitene alışmış olmamız gerekiyordu galiba...

Yıllardır, tam "liderlik şansı geldi, kazanırsak lideriz" dediğimiz kaç maçı kaybettiğimizi veya kazanamadığımızı düşünmek için hafızanızı yokladınız mı?  Daha 2 hafta önce değil miydi, kazansak 2 puan öne geçip baskı oluşturacak konuma gelecekken, 2 kez öne geçtiğimiz maçta beraberliğe düşüp bir türlü galibiyet golünü atamadığımız? Şans bir kez daha bize güldü bu hafta; bir kez daha kazansak (belki de) şampiyonluk için dev bir adım atacakken, yine olmadı, olamadı. Son dakika golüydü bizi bu derece yıkıma götüren esasında. Daha önce olsa, belki de hafta başı her 3 takım da berabere kalacak dense, bizim zorlu deplasman atlatılacak olacağından, rakiplerimizin nispeten kolay görünen maçlarında da puan kaybı olacağından, çoğumuz kabullenmezmiydik 3 beraberliği? Halbuki, bir galibiyet ile GS ile aramızda olacak 2 puan fark, GS'ye Trabzon maçında galibiyet zorunluluğu, BJK ile oluşacak 4 puan fark ise, İnönü garantisi getirecekti bize. Yine olabilir aynı durum, ama o kadar zor ki artık. Daha önce de, 7 kişilik GS'ye 2., 3. golü atabilsek, şimdi averaj derdinde mi olurduk? Hele hele ligin boyunun kısaldığını, sadece 5 hafta kaldığını gördükten sonra kaçırılan ve aklıma gelmeyen onca fırsatı gördükten sonra... 

Maç için pek fazla söz yok aslında. Ne olursa olsun kazanılmalı idi. 

Altın tepside sunulan şampiyonluk ikramını "bir kez daha" geri çevirme lüksünü kullandık ne yazık ki...Son saniye golünün yenmesi bile tek başına skandaldı. Son 10 dakikadaki gereksiz paniğin nedenini de henüz çözebilmiş değilim. Topu yere indirmek, oyunu biraz soğutmak ve topu ölü noktalara taşımak bu kadar zor muydu sanki? Ceza alanına son indirilen topu savurabilsek veya Rüştü topu alabilse, ilk degajında maç bitecekti zaten.

Sanki son saniyelerde yenilen bu gol, şampiyonu değiştirmiş gibi geldi bana... 

Dikkatli gözler, reddedilen altın tepside parlayan 3 yıldızı da farketmiştir sanırım...