เช้าวันนี้อากาศสดใส พวกเรานอนตื่นกันแต่เช้า เสร็จภาระกิจส่วนตัว แล้วออกไปเดินเล่นหาอะไรถ่วงท้องกันที่ตลาดในอำเภอสังขละ ซึ่งเป็นตลาดท้องถิ่นเล็กๆ แต่กลับมีอะไรน่าสนใจ โดยเฉพาะอาหารพื้นบ้าน ด้วยประชากรส่วนใหญ่ มีเชื้อสายมอญและกระเหรี่ยง วิถีชีวติของคนที่นี่ มีเรื่องราวที่น่าเรียนรู้อีกมากมาย หากมีเวลา ผมอยากนำเสนอเรื่องราวของพวกเขา
สายมากแล้ว พวกเราเริ่มต้นเดินทางกลับกัน ระหว่างทางหลังจากออกสังขละมาได้ไม่นาน ถนนช่วงนี้เป็นเขตภูเขา ถนนลาดชั้น ขึ้นๆ ลง
ระหว่างทาง ช่วงหนึ่ง เจ้าโต(โยต้า) ออกแรงปีนทางลาดขึ้น จนถึงยอดบนสุดของเนิน แล้วปล่อยไหลลงไปตามทางลาดลง ด้วยแรงดึงดูดของโลก ->

อยู่ๆ เพื่อนเราคนหนึ่ง ร้องตะโกนลั่น "จอดดดดดดด........ จอดๆๆๆๆ " เพื่อนคนนี้ตาไว เพราะเห็นเฟินอยู่ข้างทาง แต่คนขับรถ เท้าไม่ไว ไม่ได้เหยียบเบรคอย่างไวตามเพื่อน แต่ค่อยๆ ชะลอความเร็ว จนจอดสนิท และแล้วเพื่อนคนนั้นก็กระโดดลงจากรถ วิ่งกลับไปยังจุดที่เห็นเฟินอยู่ข้างทาง เพื่อนคนอื่นๆ ทยอยลงจากรถแล้วเดินตามไปอย่างเชื่องช้า เพราะต้องเดินขึ้นทางลาดที่รถเพิ่ง ลงมา

"นี่ไงๆ โชน กับสามร้อยยอด แล้วก็อะไรไม่รู้ อีกเยอะแยะ มาดูเร็ว!!" เพื่อนคนตาไว ร้องกวักมือเร่งให้พวกเรารีบตามไปดู
เฟินที่เจอ นอกจาก โชน สามร้อยยอดแล้ว ยังมี เฟินก้านดำ (Adiantum sp.) เฟินหลังเงิน Pityrogramma sp. และอีกหลายชนิดที่เราไม่รู้จักมาก่อน ขึ้นอยู่ที่หน้าผาริมทาง ในสภาพที่มีแสงแดดจัด แต่มีความชุ่นชื้นในอากาศมาก

กรณีนี้ เป็นตัวอย่างที่เห็นได้ชัดเลยว่า เฟินโชน ที่ขึ้นปกคลุมหน้าผา ที่เกิดจากการตัดถนน ไม่ให้ดินถล่มพังลงมา แม้หน้าผาข้างทาง จะไม่สูงมากนัก  แต่มีน้ำไหลรินซึมออกมาตลอดเวลา ซึ่งหากไม่มีเฟินไม้เล้กๆ เหล่านี้ยึดเกาะไว้ ไม่นาน ผาดินเหล่านี้ก็จะถูกกัดเซาะและพังลงมา ปิดทางรถวิ่งได้  

บริเวณที่เราลงมาดูเฟินกันตรงนี้ เราสังเกตเห็นว่า เฟินเหล่านี้เติบโตบนพื้นที่ที่ได้รับแสงแดดเต็มที่ทั้งวัน แต่ก็ได้รับความชุ่มชื้นมากด้วยจากไอน้ำในอากาศและน้ำที่ไหลซึมอยู่ที่ผิวหน้าดิน ทำให้เฟินเหล่านี้เจริญเติบโตได้ดีเป็นจำนวนมาก

หลังจากเพลิดเพลินกับธรรมชาติกันพอสมควร พวกเราก็ขึ้นรถเดินทางบึ่งรถกลับ กทม แต่ละคนนั่งหลับกันอย่างมีความสุข เหลือผมกับเจ้าโต ที่ยังคงโลดแล่นพาเพื่อนๆ กลับบ้านอย่างสวัสดิภาพ

หมายเหตุ Trip นี้ พวกเราแทบไม่ได้เก็บภาพวิวภูเขา หรือน้ำตกมาฝากกันเลย เพราะมัวแต่เก็บภาพเฟิน จนฝนตก และฟิล์มกล้องที่เอาไป เตรียมไปไม่พอ ก็เลยมีแต่ภาพเฟินมาฝาก