|
 Ludo
Hellinx verbergt zijn impulsieve aard niet. Raymond uit 'Flikken' is de
kalmte in eigen persoon. Acteur Ludo Hellinx (47) daarentegen vindt van
zichzelf dat hij veel te impulsief is.
Jouw
personage Raymond is de kalmte in eigen persoon. Herken je die
karaktereigenschap in jezelf?
"Nee. Ik herken me helemaal niet in het personage van Raymond. De rust
die hij uitstraalt, daar kan ik naar fluiten. Thuis blijf ik meestal kalm,
maar in het dagelijkse leven ben ik een impulsieve flapuit. Vooral in de
auto kan ik mij moeilijk beheersen, dan zit ik soms te vloeken en te tieren.
'Dat heeft toch geen enkele zin', zegt mijn vrouw dan. 'De andere
automobilisten horen je niet eens'. Daar ben ik het volledig mee eens, maar
het is sterker dan mezelf. Ik heb intussen wel afgeleerd om met mijn
middelvinger een veelbetekend gebaar te maken. Ach, gelukkig ben ik al wat
gemilderd. De dagelijkse file naar Brussel bijvoorbeeld, daar heb ik me
ondertussen bij neergelegd."
Heb je ondervonden dat het geen zin heeft?
"Ja, het haalt niets uit. Ik blijf ook altijd op hetzelfde vak rijden.
Sommige snelheidsduivels racen voortdurend van links naar rechts, maar dat
heeft absoluut geen zin. Na drie, vier kilometer kom ik ze toch weer tegen.
Wat mij wel uitermate stoort, is dat andere automobilisten achter mij met
hun lichten flitsen, terwijl ik me aan de maximumsnelheid houd. En als er
een bord van 50km per uur staat, is het niet meer dan logisch dat ik slechts
50 rijd. Ooit stopte ik om een voetganger op het zebrapad te laten
oversteken en achter mij begon een chauffeur druk te claxonneren. Dan denk
ik: 'ik leef waarschijnlijk in een omgekeerde wereld.'"
Er zitten ook agressieve mensen achter het
stuur.
"Ja, je weet maar nooit met de toenemende agressiviteit. Als iedereen
op tijd zou vertrekken, zou er veel minder opgefokt gedrag op de weg zijn.
Tegenwoordig durf ik agressieve bestuurders al eens voor de gek te houden en
dan werp ik ze een kusje toe of wuif eens vriendelijk. Ze weten niet wat hen
overkomt en rijden zo snel mogelijk weg."
In tegenstelling tot Raymond kom jij altijd
voor je mening uit.
"Klopt. Als er iets mij niet zint, zeg ik het meteen. Raymond
daarentegen wacht geduldig af en reageert op het gepaste moment. Hij heeft
ook al zoveel ervaring. Je ziet hem denken: 'Ik maak me voor niets of
niemand druk. Straks geven ze me toch gelijk.' Maar als het té gortig
wordt, komt het er bij hem ook onmiddellijk uit. Ik reageer helaas nogal
heftig, maar gelukkig vermindert die impulsiviteit met de jaren."
Ben je het eens met de slogan 'De politie,
mijn vriend'?
"Zo zou het moeten zijn, hé. De reclamespreuk klopt grotendeels, zeker
de laatste jaren. Ik voel dat de politieagenten in Gent, waar de opnamen van
'Flikken' plaatsvinden, socialer zijn dan vroeger. De kleinere zaken
proberen ze eerst uit te praten. In Antwerpen is er zelfs een ware
mentaliteitsverandering aan de gang. Zoiets kan ik alleen maar toejuichen.
Ach, het zijn ook maar gewone mensen. Als je voortdurend onder stress staat,
kan er wel eens een scheef woord vallen, maar gezag moet er altijd zijn.
Anders komen we in een anarchistische wereld terecht."
De meeste mensen zien de politie liever gaan
dan komen.
"Inderdaad, maar als er een probleem is, verwacht iedereen dat de
politie meteen ter plaatse is. In het andere geval kijken de mensen met een
zekere minachting op hen neer of ze schelden hen zelfs uit. Voor sommige
problemen ligt de oplossing niet meteen voor de hand en dan moet je als
agent toch de mensen kunnen kalmeren."
Mijn moeder is verlegen wanneer mijn achterneef, die toevallig een
politieagent is, in uniform bij haar langskomt. Dan vraagt ze zich altijd af
wat de buren ervan denken.
"Typisch, hé (lacht) De mensen denken onmiddellijk het ergste. Zelf
lig ik daar niet van wakker, hoor. Als er een combi aan de voordeur staat,
moeten ze maar denken dat ik een boete heb. Mensen zijn nu eenmaal zo. Ze
roddelen er maar op los zonder de bron te checken. De meeste mensen
beschouwen een politieman nog steeds als de boeman."
Twee jaar geleden werd er op brutale wijze
bij je ingebroken. Nog iets van gehoord?
"Nee, die zaak is al geruime tijd zonder gevolg geklasseerd. Wel heb ik
mijn gestolen auto terug, onbeschadigd. Waarschijnlijk hebben ze er de
gestolen goederen mee vervoerd. Zoals je weet gebeurde de inbraak diep in de
nacht terwijl we allemaal lagen te slapen. Ik had mijn jas op de tafel laten
liggen en in een van de zakken zaten mijn autosleutels. Het was voor de
inbrekers een koud kunstje om mijn auto te vinden, ik parkeer hem immers
altijd in onze straat. Ze moesten maar op de afstandsbediening drukken om de
portieren te openen."
Ben je een voorstander van de doodstraf?
"Nee. Je doodt nu eenmaal niemand. Wie heeft in godsnaam het recht om
iemand te veroordelen tot de doodstraf? Trouwens in Amerika zijn er, ondanks
de doodstraf in heel wat staten, nog altijd evenveel misdaden. Een brutale
moordenaar moet natuurlijk boeten, dat ligt voor de hand. Ik vind het
trouwens een strengere straf om iemand levenslang op te sluiten dan hem de
kogel te geven."
Bron: TV
Familie (02/10/2002)
|