Maar eerst vertel ik wat over hoe mijn fretten liefde is begonnen.
1999
Mijn broertje (Jeroen) had in een dierenblad wat gelezen over de fret. En omdat net zijn rat dood was, mocht hij een ander dier.
Toevallig kende mijn moeder iemand die een fret had.Die kennis kende ook weer iemand die fretten nestjes had. Ook ging mijn broertje opzoek naar informatie. Toen ik dat las dacht ik wat een leuke beestjes. Mijn broertje mocht maar 1 fret en omdat ze altijd met zijn tweeen gehouden moesten worden, dach ik ik wil er ook wel een. Ze zouden dan samen in een kooi komen. Na maanden wachten hoorde we van de fokker dat ze opgehaald mochten worden. Toen we daar kwamen kregen we twee albino fretjes mee. Een mannetje (Bennie) en een vrouwtje (Bo).Later bleek dat het een broodfokker was. Hij gaf de fretjes net genoeg te eten, om ze in leven te houden. En verkocht ze ook al veelste vroeg! Ook hadden we gelezen dat ze geent moesten worden, daarom gingen we naar de dierenarts. Daar bleek dat de fretjes veelste jong bij de moeder weg waren gehaald. Ze bleken pas 5 a 6 weken! Gelukkig ging alles goed en groeide ze op tot 2 prachtige fretten.
Na een jaar wilden Jeroen en ik er nog een fretje bij. Dat werd Gizmo. Gizmo haalden we toen ze 9 weken oud was, en bij haar moeder weg mocht. Gizmo hebben we bij de frettenopvang in Delft. Gizmo beet heel erg, Dat waren we van Bennie en Bo helemaal niet gewend. Maar na een hele poos beet ze veel minder.
Omdat ik ziek werd zorgde Jeroen elke dag voor de fretten.
Ze werden echt zijn fretten.
Ik ging in de zomervakantie de fretjes van Jeroen wegbrengen naar Leo van de Frettenopvang in Delft, omdat we met vakantie gingen.
In de opvang zag ik Freddie en Sandy (toen nog Bo) zitten. En ik was gelijk verliefd op ze!. Vanaf dat moment wist ik dat ik deze fretjes wilde verzorgen. Na lang nadenken, want het was toch wel zwaar met mijn ziekte (zie over mijzelf) besloot ik om toch deze fretjes te nemen. Ik heb er geen moment spijt van gehad.Op sommige dagen is het erg zwaar, vooral als ik ook nog school heb. Maar ik krijg er ook zoveel dingen voor terug. Ik zou ze echt niet meer kunnen missen. Ik hoorde van Leo dat de fretjes voor de deur van een andere opvang waren geplaatst. Ze waren bij Leo gebracht omdat Sany nog wel eens wou bijten. En dat heb ik gemerkt!
Ze beet echt helemaal door. Nu dat ze aan mij gewend is bijt ze niet meer, maar vreemde nog wel. Freddie is een echte goedzak.
In 2001 in kwam Elvis bij de groep. Eigenlijk voor een jaartje. Maar zijn baasje heeft nooit meer iets van zich laten horen...(zie ook mijn fretten). Elvis heeft een heel verleden.
Hij heeft altijd bij een man alleen gewoond. Toen die man ging reizen is Elvis weggedaan bij de frettenopvang in Delft. Zijn nieuwe baasje nam Elvis ook weer alleen. Dat baasje kreeg het erg druk met zijn opleiding, waardooor Elvis bij mijn fretten werdt geplaatst, voor 1 jaar. Elvis vond mijn fretten in het begin maar eng. Als ze met hem wilde spelen rende hij hard weg. De gezondheid van Elvis ging hard achteruit. Hij kreeg een bult in zijn buik en ademde steeds moeilijker. De dierenarts constateerde een vergrootte milt. Die zijn longentjes wegdrukte. Na een zware operatie is Elvis er weer boven op gekomen. Zijn baasje heeft sinds dien nooit meer wat van zich laten horen...
Elvis heeft van Freddie leren spelen. Het is een echt knuffelfretje. Als hij los is, loopt Elvis de hele tijd achter mij aan. Freddie en Sandy zijn echte maatjes voor hem geworden!
