www.6010.makes.it
หน้าหลัก Homepage Of Sharing Your Dream

 !  ประวัติห้อง 6/10

นับย้อนหลังไปซัก 3 ปี มีนักเรียนหลายคน จากหลายโรงเรียนได้มีโอกาสเข้ามาเรียนต่อในสถาบันอันมีชื่อเสียงของจังหวัดลำพูน ซึ่งแต่ละคนคงจะตัดสินใจเป็นอย่างดีแล้วที่จะเข้ามาอยู่ในสถาบันนี้โดยเลือกเรียนในสายฝรั่งเศส ซึ่งเหตุผลส่วนใหญ่ที่เลือกเรียนก็น่าจะเป็นเพราะมันไม่มีเรียนคณิตศาสตร์


เมื่อเปิดเทอมปีการศึกษา 2544 นักเรียนชั้น ม.4/10 ซึ่งเป็นห้องของพวกเราก็มีสมาชิกทั้งหมด 40 คน เปิดเทอมได้สองวันเราก็ได้เสียสมาชิกห้องไปเป็นคนแรก คือ เขาย้ายไปเรียนสายศิลป์ญี่ปุ่น ตอนนี้สมาชิกห้องเราก็เหลือ 39 คน หลังจากเสียสมาชิกไป พวกเราก็เริ่มแบ่งแยกออกเป็น 2 ฝ่าย(มั้ง!)เพราะตอนนี้พวกเรายังไม่ค่อยรู้จักกันสักเท่าไหร่ 2 ฝ่ายที่ว่าก็แบ่งเป์นฝ่ายชายและฝ่ายหญิงกะสาวประเภทสอง หลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตร่วมกันมา 1 เทอมช่วงปลายเทอมเราเสียสมาชิกไปอีก 1 คน นั่นก็คือ"นังอาร์ท" หล่อนเอาพ่อแม่มาพักการเรียนเห็นบ่นว่าไม่อยากเรียน อยากทำงานประมาณนี้มั้ง แต่ตอนนี้ซิ คุยโทรศัพท์ครั้งล่าสุดกับหล่อน หล่อนบอกว่า"ตอนนี้ฉันจบม.6 แล้ว" หล่อนบอกแอบไปเรียนกศน.มา แถมไม่พอตอนกลางคืนหล่อนก็ทำงานที่ไซม่อน(มั้ง)หล่อนบอก ขึ้นเทอม 2 สักพักเราก็ต้องเสียสมาชิกอีก 1 คน "น้องต่าย"หลังจากเสียคู่หู(อาร์ท)ไป ก็เลยกลับบ้านไปเรียนต่อที่แม่ฮ่องสอน ถิ่นฐานบ้านเกิดของหล่อน และแล้วพวกเราก็ผ่านพ้นชั้น ม.4 เรียบร้อย

พอต้นเทอม ม.5 พวกเราก็เสียสมาชิกไปอีก 1 คน "แจ๊คจ๋า"คนนี้เป็นนักดนตรี เค้าจากพวกเราไปเรียนเทคนิค คงเป็นทางที่เค้าเลือก ศิลป์-ฝรั่งเศสคงเป็นแค่ทางผ่าน ว้า!ตอนนี้เราเหลือสมาชิกกี่คนหล่ะ ตอบ 36 คนอิอิ เทอม 2 รร.มีกีฬาสี อิอิ อย่างว่าห้อง 10 ได้รับผิดชอบเรื่องขบวน ผลออกมาสวยๆมากๆๆๆๆๆๆๆ ดูรูปได้ที่กิจกรรมเด็ดๆ และแล้วม.5ของเราก็ผ่านไป

พอเปิดเทอม ม.6 พวกเราต้องเรียน sUmmEr สมาชิกเราก็หายไปอีก 2 คน คนแรกคือ "น้องเนี๊ยบ" รู้สึกว่าจะย้ายตามผู้ปกครองไปที่พิดโลก(มั้ง) เจอครั้งล่าสุด สวยขึ้น เรียนเก่งขึ้นด้วย ได้เกรดตั้ง 3 กว่าๆ (สงสัยกิจการรันเวย์ที่นู้นควรจะดี..) คนที่สอง "นังกิ๊ฟ" คนนี้ขาดคู่หูอย่าง"เนี๊ยบ"ไป ก็เลยย้ายกลับบ้านเก่า ไปเรียนภาษาจีน ตอนนี้เป็นยังไงบ้างไม่รู้ และสมาชิกคนสุดท้ายที่จากเราไป "น้องดาว" เอ...พวกเราช๊อคมากเลยที่อยู่ๆหล่อนก็ไม่มาโรงเรียนไปอย่างงั้น ข่าวบอกมาว่าหล่อนไม่สบายเป็นโรคที่ต้องอยู่ห่างผู้คน(กลัวติดเชื้อ)...อิอิ และในที่สุดพวกเราก็ผ่านพ้น ม.6 (เกือบจบแล้ว)ตอนนี้เหลือสมาชิก 34 คน โดยสรุปตั้งแต่ ม.4-ม.6 เราเสียสมาชิกไปโดยเฉลี่ยปีละ 2 คน เฮ้ย!!!เอาเป็นว่าเล่าแค่นี้แล้วกัน และนี่แหละตำนาน 6O1O jk 2003

 !  เพื่อน
เพื่อนแท้....เพื่อนที่จริงใจของเราสักคนมันหาได้ยากแค่ไหนใครรู้บ้าง แต่คงไม่หาได้ง่ายตามข้างทาง หรือเก็บตกได้ตามถังขยะหรอกนะ เพื่อนแท้ต้องใช้เวลาเก็บสะสมความรู้สึก...ความผูกพัน คงพอๆกับคนรักเลยล่ะหรืออาจจะมากกว่า
-บางคนอาจมีเพื่อนเยอะแยะมากมาย แต่ในบางเวลาที่ต้องการคนปลอบใจสักคน
กลับไม่มี.......
-ถึงจะโกรธ จะเกลียดกันไป...สักวันก็ต้องกลับมาคืนดีกันจนได้....ก็เราเป็นเพื่อนกันไงล่ะ
-เพื่อนมักมีความทรงจำดีๆด้วยกันเสมอ
-แล้วมีใครจะช่วยเหลือเรายามลำบากได้อย่างเพื่อนไหม???
-เวลาเสียใจบางทีเราอาจมีคนร้องไห้เป็นเพื่อนก็ได้ (น้ำตาท่วมพอดี)
-เวลาดีใจก็มีคนดีใจด้วยกับความสำเร็จของเรา
-เวลาที่เหงา.....เพื่อนอาจมาหาในตอนนั้น
-แม้จะอยู่ห่างกันไปบ้าง แต่ความเป็นเพื่อนไม่เคยห่างไกลตามหรอกนะ

อยากได้เพื่อนที่ดีพร้อมซักคน...เราต้องพิสูจน์ความจริงใจนานแค่ไหน เพื่อที่จะได้เพื่อนแท้ที่จริงใจ เพื่อนตาย ที่จะมีแต่ความหวังดีให้เราเสมอๆ ใครเจอแล้วก็คงโชคดีกว่าคนที่ยังไม่เจอนะ ขอเอาใจช่วยให้เจอเพื่อนแท้เร็ว

©2003 Suwicha Pokham ไดอารี่เวปมาสเตอร์
ติดต่อเวปมาสเตอร์
เวปโรงเรียนบอร์ดโรงเรียนเยี่ยมโรงเรียนผู้บริหารคนปัจจุบันข้อมูลนักเรียน