Siyah tenli bir çocuk, bayram yerinde gezinip duran yaşlı bir satıcının elindeki balonları seyre koyulmuştu. Her renkten ve her biçimden yüzlerce balon, kendisi gibi bütün çocukların yüreğini hoplatıyordu. Baloncu, müşterinin beğendiği kırmızı bir balonu diğerlerinden ayırmaya çalışırken, elinden kaçırıverdi. Balon uzunca ipiyle sağa sola sallanarak göğe doğru yükseliyor ve herkes:

-“Balooon, balooon!...” diye bağırarak onu birbirine gösteriyordu.

Çocuk yükselen balonu dikkatle takip etti ve onu gözden kaybetmek üzereyken, bu sefer yeşil renkli bir balonun havalandığını gördü. Akıllı bir adam olan satıcı, elinden kaçan ilk balonun bütün dikkatleri topladığını fark etmiş ve iyi bir reklam olacağını düşündüğünden, ikincisini bıraktıktan hemen sonra sarı renklisini de çözmüştü. Siyah tenli çocuk, ard arda yükselen renkli balonları büyük bir hayranlıkla seyretti ve artık onları göremez hale geldiğinde, ürkek adımlarla satıcının yanına sokularak:

-“Baloncu amca, acaba bir de siyah renkli balon bıraksaydınız, diğerleri gibi yükselir miydi?

Yaşlı adam, küçük çocuğun ne demek istediğini çok iyi anlamıştı. Onun esmer yanaklarına bir öpücük kondurup siyah bir balonu gökyüzüne bırakırken:
-“Bu balon, belki de diğerlerini geçer yavrum. Çünkü bizler gibi balonları da yükselten şey, dışlarındaki renk değil, içlerindeki cevherdir.”