|
|
อากาเว่ (Agave)
ไม้ที่อยู่ในตระกูลเดียวกับอากาเว่มีมากมาย เป็นไม้ที่มีถิ่นกำเนิดใน อเมริกาเขตร้อน เช่น ทะเลทรายในมลรัฐแอริโซนา มลรัฐเท็กซัส และ ประเทศเม็กซิโกเป็นส่วนใหญ่ ลักษณะลำต้นคล้ายสับปะรด ใบเป็นแผ่น ยาวเรียว ปลายแหลม แหลมคมเหมือนหนาม แผ่นใบหนา แข็ง การเรียงตัว ของใบเป็นระเบียบ ต้นหนึ่งเหมือน 1 กอ หรือ 1 ดอก มีตั้งแต่ต้นขนาดเล็ก 2 ฟุตจนถึงขนาดใหญ่ที่มีความกว้างถึง 2 เมตร ลักษณะเด่นเป็นพิเศษคือ เมื่อออกดอกจะมีก้านดอกสูงมาก ประมาณ 5 - 6 เมตร มีเมล็ดงอกเป็นต้น เล็กๆ ดอกสามารถขยายพันธุ์ได้อีกมากมาย แต่น่าเสียดายที่ส่วนใหญ่ต้น แม่จะตายหลังจากออกดอกแล้ว อากาเว่เป็นที่รู้จักในบ้านเรา ต้นแรกๆ คือต้นที่เราเรียกว่า ป่าน ศรนารายณ์ ซึ่งสามารถนำใยมาใช้ทำเชือก กระเป๋าถือ หรือผ้าได้ อากาเว่ เป็นไม้ที่ดูสง่าน่าเกรงขาม มีลักษณะเฉพาะตัวแข็งแรง ทนทาน เลี้ยงง่าย ไม่จำเป็นต้องแต่งรูปทรง เพราะจะรักษาสภาพเดิมไว้ได้ตลอดไม่ว่าจะนาน แค่ไหน ส่วนใหญ่อากาเว่จะให้ดอกหลังจาก 15 ปีไปแล้ว รูปต่อไปนี้เป็นหน้าตาอากาเว่ที่มีความสวยงามน่านำมาใช้จัดสวน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสวนทะเลทราย
|
|
|
ลิ้นมังกร
ชื่อสามัญ : Mother - in - Law's Tongue, Snake Plant
ไม้ในครอบครัวลิ้นมังกร หรือ Sansevieria มี มากมายหลายชนิด ทั้งประเภทใบเป็นแผ่นแบนยาวปลาย แหลม กว้างบ้าง แคบบ้าง มีสีและลวดลายต่างๆ กัน บาง ชนิดก็เป็นแท่งกลมคล้ายฝักมะรุม บางชนิดก็ใบสั้น ปลาย แหลม แต่ทุกชนิดจะมีเนื้อใบหนาแข็ง ผิวเรียบ ลิ้นมังกร เป็นพืชที่มีต้นเป็นเหง้าหรือไหลอยู่ใต้ดิน เหง้าหรือไหล จะเป็นข้อและสามารถแตกต้นใหม่ได้ ลักษณะลิ้นมังกร จะขึ้นมาเป็นกอ ดอกจะเป็นก้านช่อพุ่งขึ้นมาจากกลางกอ เป็นดอกเล็กๆ สีขาวอมเขียว ออกเป็นแนวเรียงกันเต็มก้าน ดอก เมื่อบานมีกลิ่นหอม ลิ้นมังกรออกดอกในช่วงฤดูร้อน คือเดือนมีนาคม - พฤษภาคม เป็นไม้ที่มีถิ่นกำเนิดในทวีปแอฟริกาใต้ ทน ความแห้งแล้งได้ดี สามารถอยู่ได้ทั้งที่แจ้งและรำไร ขยาย พันธุ์ด้วยการแยกกอจากไหลหรือตัดใบไปปักชำ
|
|
|
โป๊ยเซียน
ชื่อสามัญ : Crown of Thorns
โป๊ยเซียนเป็นไม้ที่อยู่ในตระกูลสลัดได หรือ Spurge family ซึ่งมีรูปร่างหน้าตาและลำต้น แตกต่างกันมากมายหลายชนิด บางชนิดต้นใหญ่ มีหนามแหลมเต็มไปหมด บางชนิดหนามแข็งมาก บางชนิดหนามนุ่ม บางชนิดลำต้นบิดเป็นเกลียว เป็นพู มีหนามออกตามพู บางชนิดต้นตั้งตรง บางชนิดต้นโค้งลง เมื่ออายุมากเข้าลำต้นอาจเป็นเนื้อไม้ แต่ไม่มีแก่นและไม่แข็งนัก ใบมีลักษณะ ต่างกันหลายแบบ บางชนิดใบใหญ่ บางชนิดใบเล็ก บางชนิดใบหนา ปลายมนบ้าง ปลายแหลม บ้าง แต่โป๊ยเซียนเป็นไม้ที่นับว่ามีใบน้อย ไม่มีกิ่งก้านแตกแขนงมากแบบไม้โดยทั่วๆ ไป ใบอาจจะ ออกมาตรงส่วนยอด หรือออกมาจากลำต้นใต้ปุ่มหนาม โป๊ยเซียนเป็นไม้ที่มียางมากในทุกส่วน ยางโป๊ยเซียนเป็นพิษต่อร่างกาย โดยเฉพาะบริเวณ ผิวอ่อน แต่โป๊ยเซียนมีจุดเด่นที่ดอก มักจะออกเป็นคู่ตั้งแต่ 4 คู่จนถึงกว่า 50 คู่ เรียงกันเป็น 2 แถว บ้าง 4 แถวบ้าง แต่บางครั้งแตกแถวไม่เป็นระเบียบก็มี ในสมัยก่อน คนที่ถือโชคลางดูดอกโป๊ยเซียน ที่ปลูกไว้เป็นการเสี่ยงทายว่ามีโชคหรือไม่ ดอกโป๊ยเซียนมีกลีบเลี้ยงที่มีสีสันมากมายหลายสี เช่น แดง ชมพู เหลือง ส้ม ขาว นอกจากนี้ยังมีชนิดที่มีสีอื่นแต่งแต้มในดอกเดียวกันด้วย โป๊ยเซียนเป็นไม้ที่ทนต่อความแห้งแล้งได้ดี ไม่ชอบน้ำมาก และชอบอยู่ในที่แจ้งมีแสงแดด พอเพียง ขยายพันธุ์โดยใช้กิ่งหรือลำต้นปักชำ ภาพที่เห็นเป็นตัวอย่างรูปร่างหน้าตาโป๊ยเซียนที่มี อยู่ในตลาด และสามารถซื้อหามาปลูกได้ไม่ยากนัก
|
|
|
ปาล์มเชอร์รี่
เป็นปาล์มลูกผสมระหว่างแชมเปญกับสปินเดิล จึงมีลักษณะอยู่กึ่งกลางของทั้งสองชนิด โดยมีลำต้นเป็นรูปทรงกระบอกสูงมากกว่าแชมเปญ ลำต้นขนาด 40-50 เซนติเมตร แล้วเรียวเล็กลงหาปลายยอด มีทางใบยาว 2 เมตร และมีก้านใบเป็นสีม่วงแดง มีช่อดอกแผ่กระจาย ยาว 50 เซนติเมตร แต่เป็นหมัน ช่วงประดับที่สวยงาม อยู่ในช่วงความสูง 1-3 เมตร ปลูกโชว์ลำต้นลงแปลงกลางแจ้ง
|
|
|
ว่านกาบหอย
ชื่อสามัญ : Boat-Lily, Candle Lily, Oyster Lily
ว่านกาบหอยเป็นไม้อวบน้ำที่มีไหลอยู่ใต้ดินขึ้นเป็นกอ มีใบรูปหอกปลายแหลม ออกเรียงสลับเป็นกาบหุ้มรอบต้น แผ่นใบด้านบนสีเขียว ใต้ใบสีม่วงแดง หนา แต่เปราะหักง่าย ดอกออกเป็นช่อตรงซอกใบ มีใบประดับสีม่วงอมเขียวประกบ อยู่ 2 ใบ ว่านกาบหอยมีถิ่นกำเนิดในเม็กซิโก กัวเตมาลา และคิวบา เป็นไม้ที่ทนแล้งได้ดี ชอบแสงแดดปานกลาง ขยายพันธุ์ด้วยการปักชำไหลหรือยอด ว่านกาบหอยในบ้านเรามี 2 ต้น คือ ต้นปกติและ ต้นแคระ
|
