Yolcu:

Haykırıyorum aşşağılık kokusunu bu debdebenin

Tohumu ben belledim

Ta içinde toprağımın

Can suyuyla dinlerdirdim

Nadasım bin yıllıktı

Yüz memeli bir bakireydim

kaplanın dişinde bir pırıltıya sevdalı

güneşle evliydim

ahhhhhhh

ben beni sancıladım

sonsuzun karanlığında dizlerim

boşluğa savrulmasın diye

çektim kendime

dönüp duran bir gezegen elipsin

e uykumu hapsettim.

kozmik yılan ben

döngüsüyüm dönülmeyenin

ateşi öğretecek olan kapımda nöbetteydi

ben kahramanlar yarattım bedenimden

tapınmak yasaklı bir ormanda kendimi astım

bu suskun karmaşanın avazı olacaktım...

babam sakındı beni

mülkün sevdasına yazdı

ama ben yine seçtim beni

yani ben kozmik yılanın gelini

kabilemin iğdiş edilmiş erkeği

avazı oldum ondan gelenin ve ona gidenin

ta ki kılıç kuşanan erkeklerin

ve döşeğe uzanmış bakirelerin

döllerinden bir ben seçene dek benden sonrama

dolan dollan dolan

belime bir taş sarıldı toprağın içine

gömdü beni

ben yılanın gelini

geliyorum göstermek için kahpeliğimi....