Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Βιογραφία

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ένας ζωντανός θρύλος για την Ελληνική νεολαία που τόσο χρειάζεται τα πρότυπα στην εποχή μας, γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1950 στο χωριό Βάστα του Νομού Αρκαδίας. Από πολύ μικρή ηλικία φανέρωσε την κλίση του στη μουσική και δεν έχανε ευκαιρία να πηγαίνει στην πλατεία του χωριού όπου όλοι οι χωριανοί ήταν συγκεντρωμένοι και να τραγουδάει ή να απαγγέλλει ποιήματα. Το 1957 η εξαμελής οικογένεια του φεύγει από τη Βάστα και εγκαθίσταται στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Οι μουσικές του επιρροές από τους Beatles και τους Rolling Stones των ωθούν να αγοράσει την πρώτη του κιθάρα σε ηλικία μόλις 12 ετών και να σκαρώσει το πρώτο του συγκρότημα τους Cross Words. Ένα αρκετά μεγάλο διάστημα τον βρίσκει να τραγουδάει γαλλικά και ιταλικά μπλουζ σε διάφορα στέκια της Αθήνας, οι μουσικές του όμως αναζητήσεις τον σπρώχνουν προς τη μελοποιημένη ποίηση. Τα 19 του χρόνια τον βρίσκουν να ερμηνεύει Νέο Κύμα, κάνοντας μια στροφή προς τον πολιτικό και κοινωνικό στίχο. Από πολύ νωρίς βρίσκεται στο πλευρό γνωστών ονομάτων της εποχής όπως ο Μιχάλης Βιολάρης, η Καίτη Χωματά, η Σοφία Βόσσου, ο Κώστας Χατζής και ο Σάκης Μπουλάς.
Κατά τη διάρκεια της στράτευσής του το 1971, η καλλιτεχνική του δραστηριότητα αναστέλλεται, κυκλοφορούν όμως δύο δισκάκια των 45 στροφών με τραγούδια του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη.
Μετά την απόλυσή του, ο Βασίλης προσπαθεί να έρθει κοντά σε μερικές δισκογραφικές εταιρίες οι οποίες όμως του "κλείνουν την πόρτα" πιστεύοντας ότι η φωνή του "σκληρή" και "επαναστατική" όπως ήταν, δεν είχε καμία τύχη στη δισκογραφία. Μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες, παίρνει το δρόμο για το εξωτερικό και συγκεκριμένα για τη Γερμανία. Ανάμεσα σε μερικές συναυλίες που πραγματοποιεί εκεί, υποστηρίζοντας το Ελληνικό Αντιδικτατορικό κίνημα, γνωρίζει τη Μάρα Λεβίδη την οποία και παντρεύεται. Ο γάμος τους κράτησε 8 χρόνια.
Μετά τη Γερμανία πηγαίνει στο Παρίσι όπου και γνωρίζει το Μίκη Θεοδωράκη ο οποίος δηλώνει: "Στο πρόσωπο του Βασίλη ανακάλυψα το νέο Μπιθικώτση της Ελλάδας". Μαζί διοργανώνουν μεταξύ άλλων μια συναυλία για τους ναρκομανείς φοιτητές η οποία τελειώνει πανηγυρικά μιας και πληροφορούνται την πτώση της χούντας στην Ελλάδα....

Πρώτη δισκογραφία

Η επιστροφή στην Ελλάδα με την πτώση της δικτατορίας, ανοίγει και τον δρόμο για την καθιέρωση του Βασίλη σαν τραγουδιστή καθώς οι πόρτες γνωστής δισκογραφικής εταιρίας ανοίγουν διάπλατα, με την βοήθεια και του Μίκη Θεοδωράκη.
Το 1974 κάνει την πρώτη του συμμετοχή στο δίσκο "Προδομένος Λαός" του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Βαγγέλη Γκούφα όπου και ερμηνεύει 4 τραγούδια. Τον ίδιο κιόλάς χρόνο, ακολουθεί η συμμετοχή του στο δίσκο "Τραγούδια του δρόμου" του Μάνου Λοΐζου με τα τραγούδια "Τρίτος Παγκόσμιος" και "Στρατιώτης". Το 1975 συμμετέχει στο δίσκο "Εχθρός Λαός" του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλη καθώς και στο δίσκο "Αγροτικά" του Θωμά Μπακαλάκου με την συμμετοχή επίσης του Νίκου Ξυλούρη. Το 1976 Βασίλης συνεργάζεται για μια ακόμα φορά με το Μίκη Θεοδωράκη στο δίσκο "Της Εξορίας". Ταυτόχρονα, εμφανίζεται σε μαγαζιά της πλάκας με το Γιώργο Νταλάρα, το Λουκιανό Κηλαηδόνη, την Τάνια Τσανακλίδου και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη.
Το 1977 τον βρίσκει να δίνει συναυλίες με το Μίκη Θεοδωράκη στην Ευρώπη και με τον Μάνο Λοΐζο στην Αμερική.

Πρώτος προσωπικός δίσκος

Το Δεκέμβριο του 1978 κυκλοφορεί ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Βασίλης Παπακωνσταντίνου που σαν τίτλο έχει το όνομά του. Ο δίσκος αυτός περιέχει μπαλάντες σε στίχους του Πάνου Φαλάρα και σε μουσική του Αντώνη Βαρδή. Μια ιδιαίτερα πετυχημένη δουλειά που ακόμα και σήμερα όχι μόνο ακούγεται από το κοινό του Βασίλη αλλά είναι και εξαιρετικά επίκαιρη.
Ακολουθεί το 1979 ο "Σταυρός του Νότου" με μελοποιημένους στίχους του Νίκου Καββαδία από το Θάνο Μικρούτσικο. Μαζί με το Βασίλη συμμετέχουν ο Γιάννης Κούτρας και η Αιμιλία Σαρρή. Στον δίσκο αυτό υπάρχουν τα δύο πασίγνωστα τραγούδια, το "Μαχαίρι" και ο "Ένας νέγρος θερμαστής από το Τσιμπουτί" που εξακολουθούν να αγαπιούνται ακόμα και σήμερα. Το 1980, ξεχωρίζουν δύο ακόμα συμμετοχές του σε ισάριθμους δίσκους. Στον πρώτο, τον δίσκο "Προστάτες" του Θωμά Μπακαλάκου (γνωστού ήδη από τα "Αγροτικά"), ο Βασίλης συμμετέχει με τρία τραγούδια, ενώ στον δεύτερο, το μουσικό έργο "Ατρείδες" του Γιάννη Ζουγανέλη, ερμηνεύει τα χορικά.
Το 1982 είναι μια ιδιαίτερα πετυχημένη χρονιά για την καριέρα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Στις αρχές του έτους, ο Μάνος Λοΐζος κυκλοφορεί το δίσκο "Για μια μέρα ζωής" τα τραγούδια του οποίου ερμηνεύουν η Δήμητρα Γαλάνη, η Δώρα Σιτζάνη και ο Βασίλης.

"Φοβάμαι"

Το Μάρτιο της ίδιας χρονιάς, ο Βασίλης εκδίδει τον δεύτερο προσωπικό του δίσκο με τίτλο "Φοβάμαι" ο οποίος πραγματικά "ταράζει τα νερά" της Ελληνικής δισκογραφίας. Ο ίδιος παραδέχεται ότι ο δίσκος αυτός αποτέλεσε σταθμό στην καριέρα του μιας και εκτός από την ερμηνεία, δικιά του ήταν και η μουσική επιμέλεια των κομματιών. Ορισμένα από τα χαρακτηριστικά τραγούδια του δίσκου τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και θρυλικά είναι ο "Κουρσάρος" του Λάκη Παπαδόπουλου, το "Φοβάμαι" και η "Στέλλα" του Γιάννη Ζουγανέλη καθώς και το "Πρέβεζα" με το μελοποιημένο στίχο του Κώστα Καρυωτάκη. Παράλληλα με τις δισκογραφικές δραστηριότητες του 1982, ο Βασίλης θέλοντας να συγκεντρώσει το κοινό του σε ένα χώρο αλλιώτικο από τα συνηθισμένα, τραγουδάει στο "Αχ Μαρία" μαζί με άλλους γνωστούς καλλιτέχνες όπως το Γιάννη Ζουγανέλη, τον Τζίμη Πανούση, την Ισιδώρα Σιδέρη, τον Σάκη Μπουλά, το Λάκη Παπαδόπουλο, τους Φατμέ, τη Σοφία Βόσσου και άλλους.

"Διαίρεση" - Πρώτες σόλο συναυλίες

Το 1984 ο Βασίλης πραγματοποιεί μια εφηβική του επιθυμία, ηχογραφώντας ένα δίσκο με ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη ενώ λίγο πριν το τέλος του έτους, κυκλοφορεί και την νέα του, τρίτη κατά σειρά προσωπική δουλειά με τίτλο "Διαίρεση" η οποία για πρώτη φορά περιλαμβάνει και 4 δικά του τραγούδια. Από το δίσκο αυτό ξεχωρίζουν τα πασίγνωστα "Μαύρος Γάτος", "Άσε με να κάνω λάθος" ,"Μπαλάντα για το Γιάννη Κ." και το πραγματικά υπέροχο "Δεν Υπάρχω".
Η αγάπη και ο ενθουσιασμός του κόσμου, σπρώχνουν το Βασίλη να δώσει την πρώτη του σόλο συναυλία στις 6 Απριλίου 1985 μια συναυλία της οποίας τα τραγούδια αργότερα κυκλοφόρησαν σε δίσκο με τίτλο "Η συναυλία από το Νέο Φάληρο" και γνώρισαν τεράστια επιτυχία.
Στις 13 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, ο Βασίλης συμμετέχει σε μια ακόμα συναυλία μαζί με τους Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη και Χαρούλα Αλεξίου, αφιερωμένη αυτή τη φορά στην συμπλήρωση 3 χρόνων από το θάνατο του Μάνου Λοΐζου. Η συναυλία η οποία πραγματοποιήθηκε στο κατάμεστο από 70.000 θεατές Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας, κυκλοφόρησε αργότερα σε δίσκο χωρίς όμως να γνωρίσει την αναμενόμενη επιτυχία.
Το 1986, μια ακόμα συμμετοχή του τραγουδιστή σε δίσκο συμπληρώνει τη επιτυχημένη σειρά των συνεργασιών του με άλλος καλλιτέχνες. Ερμηνεύει μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο τα τραγούδια της κινηματογραφικής ταινίας "Νόκ Άουτ" σε μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου και του Παύλου Τάσιου. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει λαϊκά και επαναστατικά τραγούδια αφιερωμένα στους Αρμένιους αγωνιστές στο δίσκο "Αρμενία" ο οποίος όμως δεν γνώρισε ποτέ την επιτυχία.

Νικόλας Άσιμος

Το 1987 αλλά και κατά πολλούς όλη η καριέρα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, σημαδεύεται από τη συνεργασία του με το Νικόλα Άσιμο και την Αφροδίτη Μάνου, αποτέλεσμα της οποίας αποτέλεσε ο δίσκος "Χαιρετίσματα". Ένας δίσκος που καυτηριάζει, σατιρίζει, ευαισθητοποιεί αλλά πάνω απ' όλα, αποδεικνύει ότι το Ελληνικό ροκ είναι ζωντανό και έχει φωνή σε αντίθεση με όλους αυτούς που επιμένουν στο ξένο τραγούδι και στα "σκυλάδικα". Παράλληλα με την κυκλοφορία του δίσκου, ο Βασίλης συνεχίζει τις νυκτερινές του εμφανίσεις, συγκεντρώνοντας την παλιά καλή του παρέα από την εποχή του "Αχ Μαρία" αλλά και το συγκρότημα "Νορμάλ". Το καλοκαίρι βέβαια, τον βρίσκει να οργώνει την Ελλάδα για να συναντήσει και τους φίλους του στην επαρχία. Οι εμφανίσεις αυτές έχουν φυσικά τεράστια επιτυχία.
Πριν από το τέλους του έτους, η επιτυχία συνεχίζεται με τρεις συμμετοχές σε ισάριθμες δουλειές άλλων καλλιτεχνών, αρχής γενομένης με το δίσκο "Ζήτω το Ελληνικό τραγούδι" του Διονύση Σαββόπουλου όπου ερμηνεύει τα τραγούδια "Σ' ακολουθώ" και "Πάρε με". Στη συνέχεια, στο δίσκο "Υπάρχει και η φαντασία" του συγκροτήματος "Νορμάλ" ερμηνεύει την μπαλάντα "Σπάνε οι χορδές μου" για να κλείσει μια εξαιρετικά επιτυχημένη χρονιά ερμηνεύοντας στο το δίσκο του Γιάννη Ζουγανέλη "Ο παράδεισος ανοίγει με αντικλείδι" το ομώνυμο τραγούδι.

Ένας υπέροχος τραγουδιστής, ένας ταλαντούχος ηθοποιός;

Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει το Βασίλη Παπακωνσταντίνου σαν ένα τραγουδιστή με   εξαιρετικό ταλέντο και πάθος για την δουλειά του. Πόσοι όμως γνωρίζουν τις άγνωστες πτυχές της καριέρας του στον κινηματογράφο; Μάλλον θα είναι ελάχιστοι...
Το 1988, δέχεται την πρόταση της Ισαβέλλας Μαυράκη και πρωταγωνιστεί στην μικρού μήκους ταινία "Εικοσιμία Ιουνίου" την οποία σκηνοθετεί η ίδια. Στην ταινία αυτή, ο Βασίλης υποδύεται έναν 30χρονο άντρα ο οποίος την μέρα των γενεθλίων του φαντάζεται τον εαυτό του στα σαράντα και στα πενήντα του χρόνια και που ο φόβος της μοναξιάς και του θανάτου των οδηγεί σε έναν άνευ προηγουμένου εφιάλτη. Εκτός από των πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Βασίλης επιμελήθηκε και την μουσική της ταινίας.
Ίσως η υποκριτική του καριέρα να είχε προχωρήσει ακόμα περισσότερο όταν μετά από μερικά χρόνια, σε πρόταση που του έγινε να παίξει στο θέατρο υποδυόμενος το Γιάννη Αγιάννη στους Άθλιους του Βίκτωρ Ουγκώ, αρνήθηκε γιατί όπως είπε, δεν προλάβαινε να γίνει τόσο καλός ηθοποιός όσο είναι τραγουδιστής. Προτίμησε λοιπόν να συνεχίσει την ήδη πετυχημένη πορεία του προσπαθώντας να βελτιώνεται συνεχώς.

"Όλα από χέρι καμένα"

Ο Βασίλης πάντοτε άτομο ανήσυχο, αντιδρά σε κάθε τι στραβό δίπλα του προσπαθεί με κάθε ευκαιρία να δείξει στην νεολαία ότι ο δρόμος της δεν είναι τα μπαράκια, τα ναρκωτικά και το ξύλο κάθε Κυριακή στο γήπεδο, αλλά η ορθολογική σκέψη και η αντίδραση σε κάθε τι κατεστημένο. Το πνεύμα του δεν τον αφήνει ποτέ να καθίσει με τα χέρια σταυρωμένα αλλά προσπαθεί με κάθε τρόπο να υψώσει τη φωνή του απέναντι σε καθετί στραβό. Ο πιο προσφιλής του τρόπος βέβαια για να γίνει κάτι τέτοιο είναι το τραγούδι του.
Έτσι, το 1988 συναντά μουσικά για μια ακόμα φορά το Θάνο Μικρούτσικο, παρέα όμως τώρα με το "σκληρό" στίχο του Κώστα Τριπολίτη. Αποτέλεσμα της συνάντησης αυτής ήταν ο δίσκος "Όλα από χέρι καμένα". Με ήχο σύγχρονο και στίχο βαρύ αλλά ξεκάθαρο, ο τραγουδιστής λεει τα πράγματα με το όνομά τους. Για το λόγο αυτό, ο δίσκος μπορεί να γνώρισε μεγάλη επιτυχία αλλά κατακρίθηκε έντονα από πολλούς που ενώ δεν ενοχλούνται από προκλητικές καταστάσεις, ενοχλούνται από δήθεν προκλητικές λέξεις......

Νικόλας Άσιμος

Λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, κυκλοφορεί ένας ακόμα δίσκος ο οποίος περιέχει όλες τις μέχρι τότε μεγάλες επιτυχίες του Βασίλη με το όνομα "Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του Βασίλη Παπακωνσταντίνου". Δίνεται έτσι η ευκαιρία στους μικρότερους να γνωρίσουν το ταλέντο και τα παλιότερα τραγούδια του καλλιτέχνη και στους μεγαλύτερους να αποκτήσουν ένα συλλεκτικό δίσκο ο οποίος μεταξύ άλλων περιέχει και τις περισσότερες συμμετοχές του Βασίλη σε δίσκους άλλων τραγουδιστών αλλά και συνθετών.
Το γεγονός όμως που σημαδεύει το 1988, δεν είναι και τόσο ευχάριστο για όλους. Ο θάνατος του Νικόλα Άσιμου, συγκλονίζει όχι μόνο το Βασίλη ο οποίος χάνει έτσι ένα πιστό φίλο και ένα πολύτιμο συνεργάτη αλλά και τους φίλους του μοναδικού αυτού συνθέτη σε όλη την Ελλάδα. Η ροκ σκηνή της χώρας δέχεται έτσι ένα βαρύ πλήγμα καθώς το κενό που άφησε ο Νικόλας πίσω του, αποδείχθηκε μη αναπληρώσιμο.
Σαν ελάχιστο φόρο τιμής, οι φίλου του Άσιμου μαζεύουν μερικά από τα τραγούδια που είχε κατά καιρούς τραγουδήσει και κυκλοφορούν ένα χρόνο μετά το θάνατό του το δίσκο "Το φανάρι του Διογένη" και λιγάκι αργότερα, το 1992, τον δίσκο "Στο φαλημέντο του κόσμου-Γιουσουρούμ" με τη συμμετοχή σε δύο τραγούδια και του ίδιου του Βασίλη.

"Ελλάς" εν μέσω εκλογών...

Το 1989, έχει σειρά μια περιοδεία στα Ευρωπαϊκά κράτη για το Βασίλη. Μην έχοντας ξεχάσει ότι τα πρώτα του ουσιαστικά βήματα τα έκανε τη δεκαετία του '70 πλάι στο πλευρό της ομογένειας, επισκέπτεται τη Γερμανία και τη Γαλλία και δίνει σειρά παραστάσεων για Έλληνες και όχι μόνο και γνωρίζει την αποθέωση. Γυρνώντας στην Ελλάδα, η χώρα βρίσκεται σε προεκλογικό οργασμό.
Λίγο πριν τις εκλογές, κυκλοφορεί ένα Maxi Single με δείγμα από τη δουλειά που εκείνη την εποχή ετοιμάζει και συγκεκριμένα με το τραγούδι "Ελλάς". Πιο επίκαιρος από ποτέ, στις 19 Ιουνίου κυκλοφορεί το νέο του δίσκο με τον όνομα "Χορεύω". Τραγούδια ενάντια στα ναρκωτικά, ενάντια σε κάθε τι κατεστημένο που έχει σαν σκοπό να "προβατοποιήσει" την νεολαία μας προκειμένου να μην είναι σε θέση να αντιδρά.

Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Γιώργος Νταλάρας στην ίδια σκηνή.

Η τελευταία συνεργασία των δύο μεγάλων καλλιτεχνών ήταν το 1976 στο "Διαγώνιο" της Πλάκας. Τόσο όμως ο Βασίλης όσο και ο Νταλάρας, έψαχναν "πρόσφορο έδαφος" ούτως ώστε να κάνουν και πάλι κάτι μαζί. Έτσι, ήρθε η στιγμή το 1990 για να γράψουν ακόμα μια σελίδα για το καλό Ελληνικό τραγούδι.
Μετά από πολλές προετοιμασίες, η πρεμιέρα των κοινών εμφανίσεων των δύο καλλιτεχνών ξεκινάνε στις 14 Νοεμβρίου 1990. Η επιτυχία που γνωρίζει αυτό το ξεχωριστό δίδυμο είναι τεράστια. Μέσα σε ένα ξέφρενο ρυθμό, το Αθηναϊκό κοινό που συρρέει κατά εκατοντάδες κάθε βράδυ στο θέατρο "Αττικόν", παρακολουθεί μια συναυλία ή μάλλον καλλίτερα μία παράσταση αλλιώτικη από τις άλλες. Βλέπει το Βασίλη να λεει τραγούδια του Νταλάρα, τον Νταλάρα να τραγουδάει επιτυχίες του Βασίλη και τους δύο μαζί να μοιράζονται την σκηνή ξεσηκώνοντας τον κόσμο με τις επιτυχίες τους.
Μια τέτοια πραγματικά καταπληκτική δουλειά, δεν θα μπορούσε να πάρει κάποια στιγμή τον δρόμο της για τη δισκογραφία. Έτσι κι έγινε. Ο δίσκος "Νταλάρας-Παπακωνσταντίνου. Συναυλία από το Αττικόν" που κυκλοφορεί το Μάρτιο του 1991, γνωρίζει τεράστια επιτυχία αφού οι πωλήσεις του ξεπερνούν τα 130.000 κομμάτια.
Οι δύο καλλιτέχνες, μετά από μερικές κοινές εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη, παίρνουν και πάλι ο καθένας τον δικό του δρόμο.
Παρ' όλες τις υποχρεώσεις του εκείνη τη χρονιά, ο Βασίλης κυκλοφορεί τον Ιούνιο του '91 το δίσκο "Χρόνια Πολλά". Περιέχει δέκα συνθέσεις των γνωστών Γιάννη Ζουγανέλη, Άλκη Αλκαίου, Χριστόφορου Κροκίδη αλλά και του ίδιου που για μια ακόμα φορά αποδεικνύει τη δύναμη που κρύβει μέσα του και μπορεί να την εκφράσει μέσα από το τραγούδι.
Ο δίσκος αυτός αποτελεί μια άλλη μορφή διαμαρτυρίας μέσα από την αισιοδοξία που μπορεί να φέρει ένα καλύτερο αύριο. Μέσα από τις τρυφερές, ερωτικές ερμηνείες του, ο Βασίλης με ωριμότερο ύφος, καυτηριάζει για μια ακόμα φορά τα κακώς κείμενα αυτής της χώρας δίνοντας την ελπίδα αλλά και την πεποίθηση ότι όλα μπορούν ν' αλλάξουν, να γίνουν καλύτερα και πιο ανθρώπινα φτάνει να υπάρχει πάντα η ελπίδα ότι όλα είναι δυνατά. Η παραίτηση από τη ζωή είναι ό,τι χειρότερο μπορεί συμβεί σε έναν άνθρωπο.
Αξίζει ίσως εδώ να αναφέρουμε ότι μερικά από τα τραγούδια αυτού του δίσκου, έγιναν και τα πρώτα video clips του Βασίλη.

Σφεντόνα

Ο Βασίλης, δεν ξεχνάει ποτέ τους ανθρώπους που τον λατρεύουν. Το καλοκαίρι λοιπόν "οργώνει" την Ελλάδα με την ορχήστρα του για να βρεθεί κοντά σε όλους εκείνους που δεν έχουν την ευκαιρία να τον απολαύσουν από κοντά στις χειμωνιάτικες του εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος, επηρεασμένος από την αγάπη του κόσμου, λεει "Όταν τραγουδάω στις συναυλίες είναι μια μαγική στιγμή. Ολόκληρος ο χώρος - θέατρο ή γήπεδο - γίνεται ένα πλοίο που ταξιδεύει στο όνειρο. Μπορεί να είμαι εγώ ο καπετάνιος.... ίσως. Νιώθω να μην έχω σώμα, ένα είδος εξαΰλωσης. Σκορπίζουν τα κύτταρά μου, φεύγουν στο κοινό..... αισθάνομαι να βρίσκομαι μέσα και δίπλα τους, στο καθένα χωριστά. Είμαστε ένα... υπάρχω... Τους ευχαριστώ."
Ακολουθεί μία ακόμα συμμετοχή σε δισκογραφική δουλειά. Ο Θάνος Μικρούτσικος, μαζεύει για μια ακόμα φορά τα παλιά, καλά τραγούδια του Νίκου Καββαδία σε ένα δίσκο. Οι "Γραμμές των Οριζόντων", αποτελούν ένα συμπλήρωμα στον παλιότερο "Σταυρό του Νότου". Οι αδερφοί Κατσιμίχα, ο Γιώργος Νταλάρας και ο Βασίλης, δίνουν μια άλλη διάσταση στα ποιήματα του "ποιητή της θάλασσας". Με ήχο σύγχρονο να πλαισιώνει τις χαρακτηριστικές φωνές τους, δίνουν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα που μόνο ένα τέτοιο μοναδικό σύνολο θα μπορούσε να δώσει.
Παράλληλα με τη συμμετοχή του στη δισκογραφία, ο Βασίλης ετοιμάζει και το νέο χώρο που θα εμφανιστεί. Το παλιό θέατρο "Μπουρνέλη" με την αγάπη του τραγουδιστή, μετατρέπεται στον ιδανικό χώρο για να φιλοξενήσει τους φίλους του για τα επόμενα χρόνια. Η "Σφεντόνα" όπως είναι γνωστός πλέον ο χώρος, είναι έτοιμη στις 6 Δεκεμβρίου 1991 για τις πρώτες εμφανίσεις.
Μαζί στη σκηνή και ο Πάνος Χατζηκουτσέλης που δίνει το δικό του τόνο με το αστείρευτο χιούμορ του στην παράσταση, αλλά και η Σοφία Αρβανίτη που ερμηνεύει μοντέρνα Ελληνικά αλλά και ξένα τραγούδια.
Η "Σφεντόνα" όμως θα φιλοξενήσει τη μουσική πορεία του Βασίλη και την επόμενη χρονιά, αυτή τη φορά παρέα με το Γιάννη Μηλιώκα και τη Λία Βίσση. Η σκηνή πλημμυρίζει με υπέροχες μελωδίες, γεμάτες ευαισθησία, που αγγίζουν την καρδιά του κοινού που παραληρεί για μια ακόμα φορά.
Παράλληλα με τις παλιές επιτυχίες, δίνεται η ευκαιρία στους θαμώνες να ακούσουν και τα τραγούδια από τη νέα δουλειά του τραγουδιστή που θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο του 1992. Ο νέος δίσκος με τον όνομα "Σφεντόνα", αγγίζει και τις πιο ευαίσθητες χορδές όχι μόνο τον νέων αλλά και των μεγαλύτερων σε ηλικία. Μια προτροπή σε όλους μας να ξυπνήσουμε το παιδί που κρύβουμε μέσα μας, μιας και τελικά κάτι τέτοιο είναι η μόνη λύση για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τη μουντή καθημερινότητα.
Στις καλοκαιρινές του συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, μαζί με το Βασίλη Καζούλη και τη Βαλέρια Χριστοδουλίδου, ο Βασίλης γνωρίζει για μια ακόμα φορά την αποθέωση. Ο κόσμος που πραγματικά τον λατρεύει, δεν χάνει την ευκαιρία κάθε φορά να εκδηλώνει την αγάπη του. Παράλληλα, γίνεται για πρώτη φορά ευρέως γνωστή η σχέση του με την ηθοποιό Ελένη Ράντου η οποία θα καταλήξει σε γάμο, δύο χρόνια αργότερα....

Γιώργος Τσαγκάρης

Ένα γεγονός που σημαδεύει την καριέρα του Βασίλη, είναι η συνεργασία του το 1993 με το γνωστό κλασσικό συνθέτη Γιώργο Τσαγκάρη, διευθυντή του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής είναι ο δίσκος "Φυσάει" με την ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη, ποιητή όχι ιδιαίτερα γνωστό στους περισσότερους από μας.
Αφορμή για την δημιουργία αυτού του πραγματικά υπέροχου δίσκου σύμφωνα με το ίδιο τον τραγουδιστή, στάθηκε η δήλωση του τότε Υπουργού Πολιτισμού σε τηλεοπτικό κανάλι ότι οι ποιητές είναι όλοι τους.... λαπάδες. Η δήλωση αυτή ενόχλησε τόσο πολύ τον Βασίλη, όπως άλλωστε και όλους τους σκεπτόμενους ανθρώπους που την άκουσαν, που αμέσως κινήθηκε για να διαμαρτυρηθεί με τον τρόπο που εκείνος ξέρει, το τραγούδι. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι λίγο-πολύ γνωστό αν και ο δίσκος αυτός δεν γνώρισε ποτέ την αποδοχή που θα έπρεπε από τον κόσμο.
Περιέχει οκτώ τραγούδια σε ενορχήστρωση του Χριστόφορου Κροκίδη, ενώ συμμετέχει και ο ηθοποιός Γιώργος Μιχαλακόπουλος ο οποίος πλαισιώνει με την εκφραστική φωνή του τα τραγούδια.

"Δε σηκώνει" και το ροκ είναι ακόμα εδώ!

Ο Βασίλης είναι πάντοτε άτομο ανήσυχο και αυτό είναι ίσως το "κάτι" που τον κρατάει για παραπάνω από είκοσι χρόνια στην κορυφή. Η ανησυχία του αυτή τον οδηγεί το 1994 στην έκδοση του κορυφαίου ίσως Ελληνικού δίσκου της τελευταίας δεκαετίας. Σε συνεργασία με την "παλιοπαρέα" των Σταμάτη Μεσημέρη, Άλκη Αλκαίου, Χριστόφορου Κροκίδη και του Βασίλη Γιαννόπουλου, κυκλοφορεί δέκα τραγούδια τα οποία χαρακτηρίζει ο έντονος "ροκ" στίχος αλλά και το ήπιο, "χαμηλόφωνο" ύφος. "Φιγούρα ξωτική και ταξιδιάρικη", ο Βασίλης χτυπάει και πάλι τα καθιερωμένα, τα στημένα και το κύμα της εποχής που θέλει τους νέους να χορεύουν στα τραπέζια όλα αυτά τα εφήμερα σουξεδάκια με κομμάτια που πραγματικά θα μείνουν ζωντανά για πολλά χρόνια ακόμα. Το Ελληνικό ροκ εξακολουθεί να είναι εδώ, να υπάρχει και να είναι ζωντανό, ακολουθώντας την πορεία του προς τον αιώνα που σε λίγο ξημερώνει.

Πες μου ένα ψέμα....

Οι περισσότεροι γνώρισαν το Νικόλα Άσιμο από τη συνεργασία του με το Βασίλη στα "Χαιρετίσματα". Με το δίσκο "Πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ" δόθηκε ακόμα και στους κατά πολύ νεώτερους να γνωρίσουν το έργο του. Στο δίσκο που κυκλοφόρησε στις 21 Απριλίου του 1997, ο Βασίλης μαζί με τα έργα των Βασίλη Γιαννόπουλου, Χριστόφορου Κροκίδη και Απόστολου Μπουλασίκη, συμπεριέλαβε και μερικά κομμάτια του παλιού του φίλου που δεν υπάρχει πια κοντά μας, για να "θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι". Κομμάτια διαχρονικά, που εκφράζουν γενιές ολόκληρες που ψάχνουν το δρόμο τους μέσα από το τραγούδι.
Εκτιμήσεις για το δίσκο αυτό είναι λιγάκι νωρίς ακόμα να γίνουν παρόλο που έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από την κυκλοφορία του. Άλλωστε για τέτοιου είδους τραγούδια δεν μετράνε οι πωλήσεις. Μετράει το ότι οι άνθρωποι που τ' ακούν είναι σίγουρα σκεπτόμενοι, ανοιχτόμυαλοι και το σημαντικότερο έχουν ακόμα το περιθώριο να αντιδράσουν. Δεν μπορεί πάντως να παραμεριστεί το γεγονός ότι πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά που πρόκειται να γράψει τη δική της ιστορία στις καρδίες των ανθρώπων που "ξέρουν τι άκουνε".
Πάντως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι λίγο πολύ αυτός ο δίσκος είναι πάνω απ' όλα ένας φόρος τιμής στον άνθρωπου που έζησε μέσα στην αμφισβήτηση, στην κοινωνική περιθωριοποίηση αλλά και σε έναν άνθρωπο βαθύτατα σκεπτόμενο. Το μοναδικό γνήσιο ροκά της εποχής μας, το Νικόλα Άσιμο.

Να με φωνάξεις

Η γέννηση ενός παιδιού, αν μην τι άλλο αλλάζει ένα γονιό. Δεν νομίζω ότι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου να μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό, όντας ένας άνθρωπος γεμάτος ευαισθησίες.
Η γέννηση της Νικολέτας τον άλλαξε. Τον ξανάκανε έφηβο, το έστειλε να δει την ζωή με ένα άλλο μάτι με αισιοδοξία ίσως. Αποτέλεσμα της αλλαγής του αυτής ήταν και η κυκλοφορία του δίσκου "Να με φωνάξεις". Ένας δίσκος ανάλαφρος, πιο ήπιος αλλά το ίδιο ρεαλιστικός με τους προηγούμενους.

Στην Ελλάς του 2000...

Και ο Βασίλης εξακολουθεί να μας εκπλήσει!! Πρίν ακόμα περάσει ένας χρόνος από την περασμένη του δουλειά, κυκλοφορεί λίγες μέρες μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου ένας νέος δίσκος στα ράφια των δισκοπωλείων... Ένας φίλος από τα παλιά, ο Θάνος Μικρούτσικος χαρίζει την μουσική του στον αγαπημένο τραγουδιστή της νεολαίας και το θαύμα γίνεται πραγματικότητα!!! Ένας δίσκος που θαρρείς ότι είναι βγαλμένος από τα βιβλία της μουσικής ιστορίας της Ελλάδας, μια φωνή που για μια ακόμα φορά καταγγέλει με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο. Αυτό που πραγματικά εκπλήσει στην δουλειά αυτή, είναι ο θαυμάσιος στίχος ενός νεαρού ανθρώπου, του Γιάννη Ιωάννου που καταφέρνει να δέσει το παλιό με το καινούργιο και να ακουμπήσει και τις πιο ευαίσθητες χορδές μας....
Η μουσική στην Ελλάδα δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ, όχι αν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι να εξακολουθούν να την συντηρούν μέσα από τις προσπάθειές τους.

Η πορεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου μέσα στη δισκογραφία, δεν τελειώνει εδώ. Όντας ένας άνθρωπος που έχει όπως αρέσκεται να λεει και ο ίδιος "τις κεραίες του συνεχώς ανοιχτές", δεν σταματάει να ψάχνει σε νέα μονοπάτια προκειμένου να μένει συνεχώς κοντά στους θαυμαστές του. Δεν μπορεί λοιπόν κανείς παρά να ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα επανέλθει... δριμύτερος. Ας ελπίσουμε όλοι για το καλό του Ελληνικού τραγουδιού να είναι πάντα εδώ και πάντα ανήσυχος, ούτως ώστε να μπορούμε πάντοτε να απολαμβάνουμε το καλό τραγούδι σε όλο του το μεγαλείο....