Ergens:

De zomer is gebarsten lieve Geoffrey
En met je alles medeplichtig
Aan de schuld van dit gedicht
Heb ik jou aan de ketting van mijn slaap gelegd

En met deze avond
Weet ik oprecht
Dat ik jouw beeld nooit verhinder,noch vergeet

In mijn vreemd verdriet
Bewaar ik beeld na beeld
Ik, in deze stilte, herinner me
Alles van jou wat mooi en teder was

Wanneer ik te pletter loop,zoals nu
In de wanorde van dit landschap
Zal ik, heel erg moedig, het leven
Uit de mooie herinneringen bijten

Beeldschoon zal ik staan
Als een rots
Tussen de branding, omdat...

Als je van iemand houdt
En je bent van hem gescheiden
Niets de leegte van zijn afwezigheid kan vullen

Je moet dat niet proberen
Je moet eenvoudig aanvaarden en
Heel, héél erg volharden

Je mama.