เรื่อง   พักผ่อนก่อนเถิด  

 
		ครั้งหนึ่งในสมัยที่การเดินทางด้วยรถไฟถือเป็นความสะดวกที่สุดสำหรับชาวบ้านอย่าง  มงคลวันนั้นเขาทำงาน
	อยู่ใน สวนที่ห่างไกลจากบ้านของเขามากนักและสวนนั้นก็ห่างจากสถานีรถไฟหลายกิโลเมตร

		มงคล  พักอยู่ในส่วนนี้ หลายวันแล้ว  ในเช้าวันนี้เขารู้สึกว่าตนเองเป็นไข้เขาจึงพยายามลุกขึ้นเก็บสิ่ง ของเครื่อง
	ใช้เพื่อกลับบ้าน  มงคลพยายามลุกขึ้นลืมตาตื่นขึ้นหนหนึ่งตอนรุ่งสาง  แต่เขาก็หลับไปอีก  มงคลตื่นขึ้นอีกครั้งก็เมื่อแดดตอน
	สายสาดแสงเข้ามาในเพิงแล้วเขารู้สึกดีขึ้นกว่าตอนเช้าตรู่มากแต่เมื่อลุกขึ้นก็รู้สึกเวียนศีรษะเล็กน้อย

            		เมื่อ มงคล เดินออกจากสวนไปตามทางที่เขาถางไว้เขารู้สึกว่าเวียนศีรษะมาก  จนกระทั่งมลคลเดินมาถึงต้นไม้ใหญ่
	ต้นหนึ่งซึ่งใกล้จะถึงสถานีรถไฟแล้ว  เขาพบชายวัยกลางคนร้องเรียกเขาว่า“พ่อหนุ่ม  หยุดพักผ่อนก่อนเถอะ”  มงคลนั้นรู้สึก
	ดีใจที่จะได้พักจึงเดินตามชายผู้นั้นไป

	            เมื่อทั้งสองเดินมาหยุดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง  ชายคนนั้นเชิญให้มงคล  ขึ้นไปบนบ้าน และบอกให้นอนพักที่ชานบ้าน  
	มงคล  หลับไปด้วยความอ่อนเพลียเขาหลับไปนานพอสมควร  เมื่อตื่นขึ้นมาชายผู้นั้นมาลุกให้มงคลตื่นขึ้นแล้วบอกว่า  ถึงเวลา
	กลับแล้วรถไฟกำลังจะมาถึงให้รีบไปเลย  ใครเรียกไว้ก็ไม่ต้องหยุดทักทายระหว่างทางที่ออกจากหมู่บ้านแห่งนั้น  มีคนหลายคน
	จ้องมอง  มงคลและพยายามเรียกให้หยุด แต่เขาก็ไม่หยุด  ตามที่ชายผู้นั้นบอกไว้  มงคลเดินไปถึงสถานีรถไฟกลับบ้านทันที

	            เวลาผ่านไปหลายเดือน  มงคลกลับไปที่สวนอีกครั้งเขาตั้งใจจะไปขอบคุณชายผู้นั้นขณะที่เขาเดินไปถึงต้นไม้ใหญ่
	ต้นเดิม  เขาได้พบหลวงพ่อองค์หนึ่งยืนอยู่ในบริเวณนั้น  ทั้งสองยังสนทนากัน  หลวงพ่อทักขึ้นว่า  “อ้าว !โยมคนนั้นนั่นเอง”

	            มงคลรู้สึก งง เล็กน้อยเมื่อหลวงพ่อพูดขึ้นราวกับเคยรู้จักกันมาก่อน  ทั้งๆที่เขาไม่เคยรู้จักกับหลวงพ่อแน่นอน  
	“หลวงพ่อรู้จักผมด้วยหรือครับ? “หลวงพ่อจึงเล่าเหตุการณ์ในวันนั้นให้มงคล ฟังว่า วันหนึ่ง  หลวงพ่อได้พา มงคลเดินออก
	มาจากป่าช้าแต่ท่านก็ไม่ได้ทักทายอะไรคิดเพียงว่าคงผ่านทางมาใช้ทางลัดในป่าช้าพอหลวงพ่อเดินไปที่เชิงตะกอน  พบกระเป๋า
	ใบหนึ่งวางอยู่ข้างเชิงตะกอนและมีร่องรอยของคนขึ้นไปนอนบนนั้น  หลวงพ่อจึงนึกขึ้นว่า“คงเป็นโยมนั่นเองที่ไปนอนบนนั้น”
	
		มงคลเล่าเรื่องชายผู้นั้นเพิ่งเสียชีวิตไปได้ไม่กี่วันก็ทำพิธีเผาศพตามประเพณี  “อาตมาคิดว่า  ลุง ชมคงอยากให้โยม
	ได้พักผ่อนก่อนที่จะมีไข้ขึ้นสูงจนเสียชีวิตแบบตัวเขากระมัง”.........


-----------------------------------------------------------
	ที่มาของเรื่องโดย [T][O][E][Y]