เรื่อง ที่นอนของข้า
......สวัสดิ์ เพิ่งเริ่มเข้าทำงานเป็นนักข่าวของนิตยสารฉบับหนึ่งได้ไม่นาน และงานชิ้นแรกที่ต้องออกไปต่างจังหวัดคือ สารคดีแหล่งท่องเที่ยวทางภาคอีสาน สวัสดิ์ รู้สึกดีใจมากที่เขาได้ทำงานชิ้นนี้ แต่ว่าเขาต้องเดินทาง ตามกลุ่มผู้ร่วมงานไปเป็นคนสุดท้าย เพราะเขาติดงานสำคัญอยู่ ......วันนี้ สวัสดิ์ เดินทางไปถึงนั้นเขาตามหา เพื่อนร่วมงานไม่พบและก็ดึกมากแล้ว ดังนั้น เขาจึงเข้าพักในโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่งใกล้กับสถานี บขส. เมื่อสวัสดิ์ไปถึงห้องพักเขาได้พบกับสภาพห้องพักที่ดูโทรมและไม่สะอาด เท่าที่ควรแต่เขาก็ไม่อยากเลือกมาก และคิดว่า "ก็เราจะเป็นนักข่าวนี่นา เราก็ต้องทนได้ทุกสภาพอยู่แล้ว" เมื่อสวัสดิ์ อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมเข้านอนนั้น เขารู้สึกว่าบรรยากาศในห้องดูแล้วอึดอัดมากกว่าตอนที่เขามา และยังมีกลิ่นอับด้วย แต่ด้วยความที่ง่วงนอนมกาแล้ว สวัสดิ์จึงล้มตัวลงนอน และหลับไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อสวัสดิ์ หลับไปได้สักครู่ใหญ่ เขาตกใจตื่นขึ้นสวัสดิ์ไม่แน่ใจว่า ภาพที่เขาเห็นเป็นความฝันหรือความจริงภาพใบหน้า ของผู้ชายคนหนึ่งลอยเข้ามาใกล้ ๆ แล้วพูดอะไรบางอย่างที่เขาไม่ได้ยิน แล้วใบหน้านั้นก็พุ่งเข้าใส่เขา สวัสดิ์ จึงสะดุ้งตื่น กว่า สวัสดิ์จะข่มตาหลับอีกครั้งได้นั้นก็เป็นเวลาตีสองแล้ว ขณะที่เขากำลังเคลิ้มหลับนั้นเขาเห็นใบหน้าของชายผู้นั้นลอยมาอีก ครั้งนี้เขาได้ยินชายผู้นั้นพูดว่า "นี่ที่นอนของข้า นี่ที่นอนของ ข้า ไป ! จงไปจากที่นอนของข้า ไม่เช่นนั้น ตาย ! " สวัสดิ์ สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ความง่วงหายเป็นปลิดทิ้ง เขาลุกขึ้นเก็บของเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกจากห้องไปทันที เขาตรงไปที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ ขอแจ้งออกจากโรงแรมกลางดึกพนักงานที่โต๊ะก็ไม่มีทีท่า ห้ามปราม หรือสนใจสอบถามการบริการแต่อย่างใด สวัสดิ์จึงได้ถามออกไปว่า "น้องไม่ถามพี่เลยเหรอว่าทำไมถึงเช็กเอาท์กลางดึกอย่างนี้" พนักงานตอบว่า "ผม .ผมไม่ทราบอะไรเลยครับ ถ้าพี่เจอ .เอ้อ! พี่คงมีธุระด่วนใช่ไหมครับ?" สวัสดิ์เห็นพนักงานมีท่าทีแปลก ๆ จึงถามคาดคั้นเอาความจริง จนได้ความว่า "ห้องที่ที่พัก เมื่อเดือนที่แล้วมีลุงคนหนึ่ง มาพักคนเดียว แล้วแกก็หัวใจวายตายในห้องนั้น บนเตียงนั้นแหละพี่" .....สวัสดิ์ เดินออกจากโรงแรม ไปที่สถานี บขส. ที่นั่นมีผู้คนพลุกพล่าน เพราะขณะนั้นก็เป็นเวลาตีสีแล้ว เขาเริ่มง่วงอีกครั้ง จึงงีบอยู่ที่เก้าอี้หน้า บขส. นั่นเอง .....เมื่อสวัสดิ์ตื่นขึ้น ในเวลา 07.00 น. เขานั่งทบทวนเหตุการณ์เมื่อคืน เขาคิดว่าอาจจะฝันไป ทันใดนั้น พนักงานที่โต๊ะประชาสัมพันธ์เดินผ่านมา แล้วพูดว่า " อ้าว! พี่มานอนตรงนั้นเอง ผมก็ไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรได้บ้างนะ เพราะห้องพักเต็มหมดแล้ว แล้วก็ลุงที่ตายท่าทางแกหวงเตียงน่าดู จนตายแล้วก็ยังหวงอยู่เลย รายอื่นเขาไม่อยู่นานจนขนาดนี้เลยนะ" สวัสดิ์ยิ้มให้ เขารู้แล้วว่า เหตุการณ์ต่างๆ เป็นความจริง เขาจึงลุกขึ้นไปตามหาเพื่อนๆ ที่เดินทางล่วงหน้ามาก่อนเพื่อที่คืนนี้ จะได้มีที่นอน และไม่ต้องรู้สึกหวาดกลัวมากนัก