PROGRAMMA
| 1. | Wolfgang Amadeus Mozart | Eine kleine Nachtmusik |
| 1756 - 1791 | [voor strijkorkest, 1787, Kv 525] | |
| ·Allegro | ||
| ·Romance | ||
| ·Menuetto | ||
| ·Rondo | ||
| 2. | Wim Franken | Nachtlied [1979] |
| *1922 | metamorfosen over een avond- en een ochtendlied | |
| 3. | Jehan Alain | Litanies |
| 1911 - 1940 | [1937] | |
| 4. | Ronald Barnes | A Carillon Concerto for Two to Play [1981] |
| 1927 - 1997 | ·Allegro moderato | |
| ·Andante | ||
| ·Allegro | ||
| 5. | Jacques Maassen | The Myth of the man Er[1999] |
| *1947 | ·Prologue | |
| ·The Myth | ||
| ·Epilogue | ||
| 6. | Louis Moreau Gottschalk | Union |
| 1829 - 1869 | Paraphrase de Concert, on the National Airs | |
| [Op. 48, 1862] |
< back to recital survey 2003 english
De zonnige galanterie van Mozart's befaamde Eine kleine Nachtmusik blijft onweerstaanbaar, niet alleen voor doorgewinterde muziekliefhebbers maar ook voor mensen die zeggen niets van klassieke muziek te moeten hebben.
Het Carillon Concerto for Two to Play van de Amerikaanse beiaardier / componist Ronald Barnes is weliswaar pas 21 jaar oud maar het is opgetrokken van stijlelementen uit de periodes van de barok het het classicisme. Het vierhandig beiaardspelen biedt uiteraard tal van mogelijkheden die het solo-spel ontbeert. Zo is de vreugde van de consequente polyfonie (meerstemmigheid) een rode draad in Barnes' Concerto.
Wim Franken combineerde in zijn Nachtlied twee Duitse volkliederen die de kenner dadelijk zal doen denken aan Brahms, die ze ook al eens als gebruikte. De structuur van Frankens latere beiaardcomposities wordt mede gekenmerkt door in elkaar schuivende elkaar overlappende en elkaar weerstrevende patronen. Het Nachtlied bezit deze kenmerken al op kleine schaal. Bepaald meesterlijk is het effect van het tegen een wezensvreemde achtergrond plaatsen van een herkenbare melodie zodat het lijkt alsof die melodie veranderd is. De metamorfose van de oorspronkelijke melodie is verbazend maar wordt dus niettemin slechts gesuggereerd.
De Franse organist / componist Jéhan Alain stierf veel te vroeg in het begin van de tweede wereldoorlog. Nog altijd wordt er veel gefantaseerd over de grootheid die de componist Alain zou zijn geworden als hij 50 jaar langer zou hebben geleefd. Litanies is een merkwaardig werk. Op fantastische wijze worden quasi-citaten van gregoriaanse strofen zodanig bewerkt en aangedikt dat een zwaar gekleurd en dramatisch kunstwerk ontstaat. De ritmes die in gregoriaanse gezangen ontstaan vanuit de tekst wordt door Alain een zelfstandige werking gegeven die een boeiende paradox oplevert met de cliché van de litanie.
Louis Moreau Gottschalk tekende als componist en als
pianist voor huzarenstukjes die tot de verbeelding spreken. Onconventionaliteit
is als sleutelwoord dan ook duidelijk van toepassing op zijn composities.
Daarin treft men evengoed kenmerken aan van Argentijnse ritmiek
als van Schopineske pianistiek. Amerikaanse nationale strijd-
en volksliederen worden in Union op een dusdanig
onverholen wijze tot klinken gebracht dat menige luisteraar de
wenkbrauwen zal optrekken. Gottschalk was de bescheidenheid voorbij,
zoveel is duidelijk!
02/07/03 GB