PROGRAMMA
| 1. | Wolfgang Amadeus Mozart | Eine kleine Nachtmusik |
| 1756 - 1791 | [voor strijkorkest, 1787, Kv 525] | |
| ·Allegro | ||
| ·Romance | ||
| ·Menuetto | ||
| ·Rondo | ||
| 2. | Wim Franken | Nachtlied [1979] |
| *1922 | metamorfosen over een avond- en een ochtendlied | |
| 3. | Jehan Alain | Litanies |
| 1911 - 1940 | [1937] | |
| 4. | Ronald Barnes | A Carillon Concerto for Two to Play [1981] |
| 19271997 | ·Allegro moderato | |
| ·Andante | ||
| ·Allegro | ||
| 5. | Jacques Maassen | The Myth of the man Er[1999] |
| *1947 | ·Prologue | |
| ·The Myth | ||
| ·Epilogue | ||
| 6. | Louis Moreau Gottschalk | Union |
| 1829 - 1869 | Paraphrase de Concert, on the National Airs | |
| [Op. 48, 1862] |
< back to recital survey 2003 english
De zonnige galanterie van Mozart's befaamde Eine kleine Nachtmusik blijft onweerstaanbaar, niet alleen voor doorgewinterde muziekliefhebbers maar ook voor mensen die zeggen niets van klassieke muziek te moeten hebben.
Louis Moreau Gottschalk tekende als componist en als pianist voor huzarenstukjes die tot de verbeelding spreken. Onconventionaliteit is als sleutelwoord dan ook duidelijk van toepassing op zijn composities. Daarin treft men evengoed kenmerken aan van Argentijnse ritmiek als van Schopineske pianistiek. Amerikaanse nationale strijd- en volksliederen worden in Union op een dusdanig onverholen wijze tot klinken gebracht dat menige luisteraar de wenkbrauwen zal optrekken. Gottschalk was de bescheidenheid voorbij, zoveel is duidelijk!
Het lijkt zo voor de hand te liggen: vier vuisten kunnen er per minuut méér noten doorjagen dan twee. De term virtuositeit duidt op speeltechnische vaardigheid en doet dan ook direct aan flitsend-snelle notenjagers denken. Maar nee, vrees voor een donderende klokkenaanslag op uw oren is vanavond ongegrond. Dat voor de composities op het programma van vanavond de mogelijkheden van solo-beiaardspel te kort schieten, heeft niet zozeer te maken met een reusachtig groot aantal te spelen noten, maar meer met de noodzaak de gekleurde, dichtere akkoordstructuren tot het uiterste te beheersen. Juist aan het op beiaard behoedzaam en zacht, maar toch spannend en beweeglijk spelen van harmonisch vaak zeer complexe begeleidingen, heeft één beiaardier zijn ledematen al meer dan vol. Het precieze inpassen van melodievoerende stemmen, vaak tussen de begeleiding in gelegen, vergt twee lenige extra handen, en soms ook één extra voet..
22/05/03 GB