Και η περιοχή αυτή ακολούθησε την τύχη των άλλων Ηπειρωτικών πόλεων.Υποδουλώθηκε στους Ρωμαίους , απετέλεσε τμήμα του Βυζαντινού Κράτους, λεηλατήθηκε απο τους Σλάβους, γνώρισε την κυριαρχία των Βενετών και τέλος σκλαβώθηκε από τους Οθωμανούς-Τούρκους.
   Δεν έπαψε ν' αποτελεί κόμβο και πέρασμα απο τη Θεσπρωτική Γη προς την Κασσώπη και την χώρα των Μολοσσών.Από την τουρκική δουλεία πέρασε στην Σουλιώτικη Συμπολιτεία.Ήταν πέρασμα των Σουλιωτών από το Σούλι, δια μέσου Γλυκής και Ποταμιάς (στα χνάρια της παλιάς κοίτης του Αχέροντα ποταμού) για Φανάρι και Πάργα.Με το κτίσιμο του Κάστρου της Γλυκής και του Παλιο- Καλιά της Νεμίτσας (Βουβοποτάμου), από τον Αλή Πασά ήρθε και το τέλος της Σουλιώτικης κυριάρχίας, γιατί έτσι έχασαν το  Φ α ν ά- ρ ι  (Φράρι) και την  Π ά ρ γ α , που τους ήταν πάντα χρήσιμα για τα τρόφιμά τους και τα πολεμοφόδια.Για μόνιμο και παρατεταμένο αποκλεισμό του Σουλίου κτίζει και δυό μεγάλες θολωτές αποθήκες, όπου εκεί μέσα συγκεντρώνει τρόφιμα και ζωοτροφές για μεγάλο χρονικό διάστημα
  Μετά την πτώση του Αλή Πασά, η Γλυκή ερημώνεται για αρκετά χρόνια. Στο Κάστρο της μένει μόνιμη τουρκική φρουρά, μαζί με Μουσουλμάνους Τσάμηδες.Από τις λίγες οικογένειες που είχαν μείνει στο Παλιοχώρι, άλλες έφυγαν από την περιοχή, ακολουθώντας τη μοίρα των Σουλιώτικων οικογενειων και μόνο τέσσερις οικογένειες έρχονται, όπου εγκαταστάθηκαν στο σημερινό χωριό.Η Ποταμιά διατήρησε τον πληθυσμό της γιατί ήταν καθαρά γεωργικό χωριό και καλλιεργούσαν σιτηρά (καλαμπόκη,ρύζι),που τους ήταν απαραίτητα για την διατροφή τους, εκτρέφανε δε και κοπάδια από βοωειδή ζώα.