Ν Ε Ο Τ Ε Ρ Η   Ε Π Ο Χ Η

   Μετά την απελευθέρωση της περιοχής η Γλυκή διοικητικά συμπτύχθηκε με την Ποταμιά. Με Προεδρικό Διάταγμα ή με Νομοθετική Υπουργική πράξη κατά το 1914-1915 αποτέλεσαν μια Κοινότητα, την Κοινότητα Ποταμιάς με εδρα την Ποταμιά,της Επαρχίας Μαργαριτίου,του Νομού Πρεβέζης. Η συνοίκηση  αυτή κράτησε μέχρι και το 1936.Με την δικτακτορία της Τετάρτης  Αυγούστου, του Ιωάννη Μεταξά επέρχεται το πρώτο ρήγμα. Καταργούν τον εκλεγμένο Πρόεδρο της Κοινότητας Ποταμιάς και διορίζεται από τον Νομάρχη Θεσπρωτίας νέος  Πρόεδρος.
   Από την απελευθέρωση του Τουρκικού Ζυγού το 1912-1913 η Κοινότητα Ποταμιάς ήταν τμήμα της Επαρχίας Μαργαριτίου, που υπάγονταν στη Νομαρχία Πρεβέζης.Το 1934 ιδρύεται ο Νομός Θεσπρωτίας. Μαζί με της άλλες επαρχίες στο Νομό αυτό υπήχθηκε και το μεγαλύτερο τμήμα της Επαρχίας Μαργαριτίου,η οποία στην πλειονότητά της κατοικούνταν από Μουσουλμάνους Τσάμηδες.Για να επέλθει κάποια ισορροπία στον πληθυσμό αυτό και να μη φαίνεται ότι υπερισχύει το μουσουλμανικό στοιχείο, προσαρτήσανε και την Κοινότητα Ποταμιάς στο Νομό Θεσπρωτίας και μάλιστα στην Επαρχία Μαργαριτίου.
   Μετά το 1936 η έδρα της Κοινότητας μεταφέρεται πότε στην Ποταμιά και πότε στην Γλυκή, ανάλογα με την εκλογή του Προέδρου.Με την χάραξη του Δημόσιου αμαξωτού δρόμου από Παραμυθιά για Πρέβεζα, που γίνεται στα νοτιοδυτικά της Γλυκής και σαν έδρα της Κοινότητας θεωρείται η  Γ λ υ κ ή. Ο συνοικισμός αυτός είχε αρκετή ορεινή έκταση που καταπατήθηκε από τους κατοίκους της.Αυτή η έκταση ήταν κατάλληλη για ελαιόδεντρα και για οικόπεδα .Μετά τον εμφύλιο πόλεμο μια και δεν δέχθηκαν  οι Ποταμίτες να εγκατασταθούν στις ελεύθερες αυτές εκτάσεις για να κατοικήσουν, τα πουλούσαν σε άτομα ή οικογένειες που έρχονταν από ορεινά χωριά, πάντα σε φθηνές τιμές.
   Έτσι η Γλυκή διπλασιάστικε σε οικήματα και πληθυσμιακά υπερίσχησε της Ποταμιάς.Περίπου το 1953-1955 με απόφαση της Γενικής Διοίκησης Ηπείρου πήρε οριστικά την έδρα και την επωνιμία: ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΓΛΥΚΗΣ. Τώρα μαζί με την Ποταμιά αποτελεί το Δημοτικό Διαμέρισμα Γλυκής του Δήμου Αχέροντα με έδρα πλέον το Γαρδικι. -Σήμερα έχει Σχολικό Κέντρο ,Νηπιαγωγείο, Παιδικό Σταθμό,  Ταχυδρομείο, Αστυνομικό Σταθμό , Έδρα του Τ.Ο.Ε.Β. Αχέροντα, Ομάδα Παραγωγών .Ποδοσφαιρική Ομάδα και Μορφωτικό Εκπολιτιστικό Σύλλογο.
   Στους απελευθερωτικούς αγώνες του 1912-1913 έλαβαν μέρος αρκετοί κάτοικοι και από τα δυο χωριά.Κατά την εποχή του  "Ηπειρωτικού Κομιτάτου", αρκετοί από τους κατοίκους είχαν αναμειχθεί και προσέφεραν ουσιαστικές υπηρεσίες και γενναία οικονομική βοήθεια.Ακολουθεί η εποχή του μεσοπολέμου, όπου έγιναν οι σχετικές απαλλοτριώσεις των αγροτικών εκτάσεων της περιοχής και ιδρύονται οι Πιστωτικοί Συνεταιρισμοί και οι Σ.Α.Α.Κ.( Συνεταιρισμοί Αποκαταστάσεως Ακτημόνων Καλλιεργητών ) και στα δυο χωριά.
   Ο μπέης της Ποταμιάς Ζουμπί Ντίνος είχε κατασκευάσει υδρόμυλο σε ένα πανήψυλο και ευρύχωρο κτήριο, χωρισμένο σε τέσσερις χώρους.Στο ισόγειο ήταν ο αλευρόμυλος και ο ρυζόμυλος.Στον όροφο υπήρχε κοιτώνας και αποθήκες.Η Γλυκή πολύ αργότερα κατόρθωσε να κατασκευάσει υδρόμυλο.Το 1926 κατορθώνει ο ιερέας Κωνσταντίνος Πάκος (Παπά Κονόμος) να πείσει τους Γλυκιώτες ότι πρέπει και αυτοί να κάνουν υδρόμυλο και μέσα σε δύο χρόνια κατασκευάζει ένα ισόγειο κτίσμα χωρισμένο σε δύο μέρη, ήτοι στον αλευρόμυλο και τον ρυζόμυλο.Της Ποταμιάς λεγόταν "Ασπρόμυλος" και της Γλυκής "Μύλος Ντέγκι".

   Τελος φθάνουμε στην εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.Τα χωριά ερημώνονται.Οι περιουσίες αρπάζονται και τα οικοδομήματα καίονται.Την μεγαλύτερη καταστροφή παθαίνει ο οικισμός της Ποταμιάς.Πρώτη φορά είχε καεί το 1897 με τον λεγόμενο "Πόλεμο της Καμαρίνας", όπου οι κατοικοι ειχαν φυγαδευθεί στην Πρέβεζα. Η δεύτερη πυρκαγιά συντελέστηκε το 1910 και η τελευταία το 1943 από τους Γερμανούς και τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες.Και τα δυο χωριά λαβαίνουν μέρος στην Εθνική Αντίσταση.Ιδρύεται Λόχος Εθνικής Αντίστασης με αρχηγο τον δάσκαλο Ποταμιάς και έφεδρο Ανθυπολοχαγό Ιωάννη Σαράφη, που για έδρα είχε προσωρινά την Ποταμιά και ειδικά τον "Ασπρόμυλο". Ο Λόχος αυτός εκεί ανήκε στις τάξεις του Ε.Α.Μ.- Ε.Λ.Α.Σ.Μετά από λίγο διάστημα συντάσσεται στη Γλυκή μια ομάδα ανταρτών με αρχηγό τον Χαρίση Οικονόμου, που είχε ενταχθεί στη δύναμη του ΕΔΕΣ.