Page Title


	เวริเนสุ อเวริโน เวริเนสุ มนุสฺเสสุ วิหราม อเวริโน ฯ๑๙๗ฯ ในหมู่มนุษย์ ผู้จองเวรกัน พวกเราไม่จองเวรใคร ช่างอยู่สบายจริงหนอ ในหมู่มนุษย์ผู้เต็มไปด้วยเวร พวกเราอยู่อย่างปราศจากเวร ความโลภ ซึ่งเป็นสันดานมนุษย์ ที่ติดมาจากสันดานสัตว์ แต่เมื่อสัตว์อิ่ม สัตว์ยังหยุด มนุษย์ มีความต้องการไม่แน่นอน ปรารถนาสิ่งใดเมื่อได้สิ่งนั้นมาตามปรารถนาแล้ว แทนที่จะอิ่มจะพอแก่ความ ต้องการแล้ว แต่ก็ยังไม่พออีก สิ่งที่ได้มากลับเป็นของที่ไม่จุใจไปอีก มันหิวไม่อิ่มอยู่ตลอดกาล ฉะนั้นคนเราจึงยุ่งและทุกข์มากกว่าสัตว์เหล่าอื่นเป็นไหนๆ ถึงแม้จะมีข้อกฏกติกาและระเบียบ บังคับอย่างเฉียบขาด แต่ก็ยากที่จะเอาให้อยู่ได้ ตามหลักพุทธศาสนานั้น ชีวิตเกิดขึ้นมาเพราะความอยาก, ความยึด และความหลง (กิเลส, ตัณหา และอุปทาน), เพราะความอยากที่ไม่มีขีดจำกัด เป็นที่มาแห่งการ ลักทรัพย์ คดโกง คอรับชั่น รวมทั้งการพูดปด การผิดในกาม ก็เพราะความต้องการ ที่มากเกินความต้องการ รวมไปถึงสร้าง ความเจริญให้เฉพาะแก่ตัวเองและหมู่คณะในวงแคบๆของตนเอง หรือเฉพาะสถานที่ ที่ตนต้องการ เท่านั้น แต่มันไปทำลายสิทธิบุคคลอื่นไปหมด มนุษย์เราเป็นสัตว์ที่ฉลาดเฉียบ แต่เป็นที่น่าเสียดาย แทนที่จะนำเอาความฉลาดเฉียบ แหลมนั้น มาใช้สร้างความสุขความเจริญให้แก่ตนและคนอื่น กลับมาสร้างความทุกข์เดือดร้อนให้แก่ ตนและคนอื่น รวมทั้งการเสพสุรา มึนเมา ยากล่อม ที่ทำให้ กล่อมจิตใจได้เพลินๆ ลืมทุกข์ ลืมปัญหาไปชั่วขณะ ให้เขาลืมเสียจากทุกข์เหล่านั้นเป็นพักๆไป มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา มโนเสฎฺฐา มโนมยา มนสา เจ ปทุฎเฐน ภาสติ วา กโรติ วา ตโต นํ ทุกฺขมเนฺวติ จกฺกํว วหโต ปทํ ฯ๑ฯ ใจเป็นผู้นำสรรพสิ่ง ใจเป็นใหญ่ (กว่าสรรพสิ่ง) สรรพสิ่งสำเร็จได้ด้วยใจ ถ้าพูดหรือทำสิ่งใดด้วยใจชั่ว ความทุกข์ย่อมติดตามตัวเขา เหมือนล้อหมุนเต้าตามเท้าโค เราควรเปลี่ยนสภาพ จาก ความโลภ เป็น กรุณาปราณี เปลี่ยนจาก การ ทำลายล้าง ฆ่า เป็น การสงบและแก้ไขด้วยเหตุผล เปลียน จาก ลักทรัพท์ คดโกง มาเป็น ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เปลี่ยน จากมักมากในกามคุณ ผิดประเวณี เป็นรักครอบครัว หน้าหลัก