-ÇAĞLAR BOYU İMTİHAN-

Geçmişten adam ibret alırmış, ne masal şey;
Beş bin yıllık kıssa yarım hisse mi verdi?
Tarih tekerrürden ibarettir diyorlar,
İbret alınsaydı hiç tekerrür mü ederdi?

      Allah kendisine isyan edenleri ahiret hayatında cezalandıracağını, isyanda ileri gidenleri ise bu dünyada da helâk edeceğini bildiriyor. O kavimleri helâke götüren sebepleri Kur’an da anlatıyor ve bizlerin ibret almamızı, onların yaptığı hataları yapmamamızı istiyor. Şayet onların yaptığı hataları yaparsak varacağımız sonuç onlarla aynı olacak. Nuh kavminin yok edildiğini kavrayabilmemiz için, bizlere ispat olarak O’nun gemisini gösteriyor; “Andolsun ki onu (Nuh’un gemisi) bir ibret olarak bıraktık, ibret alan yok mudur?” (Kamer-15)
      Bugün yok edilişini okuyacağımız Ad kavminin başına gelenlere ispat olarak da, onların binlerce yıl önce yaşamış oldukları memleketlerini harabelerini gösteriyor. Bir şehrin harabelerine bakılınca, o şehirde yaşanmış bir felâketin olduğunun anlaşılacağını söylüyor;” Âd ve Semûd'u da (helâk ettik). Sizin için, (onların başına nelerin geldiği) oturdukları yerlerden apaçık anlaşılmaktadır. Şeytan onlara yaptıkları işleri güzel gösterip onları doğru yoldan çıkardı. Oysa bakıp (hakikatı) görebilecek durumdaydılar.” (Araf-38)

      Ad kavminin durumunu kısaca anlatıyorum; Helâk ile ilgili ayetleri sona alıyorum, ibretle okuyalım:
      Tufandan sonra insanlar tekrar çoğalıp yeryüzünün çeşitli yerlerine yerleştiler. Kalabalık topluluklar halinde yaşamaya başladılar. Bu topluluklardan birisi de Ad kavmi idi. Ad kavmi Yemen’in güneyinde, deniz sahiline çok yakın bir yerde, etrafı yüksek kum tepeleri ile çevrilmiş, bol suları, verimli arazileri, her çeşit meyve veren ağaçlarla donatılmış bağ ve bahçeleri ile cennet misali vatanlarında bolluk ve refah içerisinde yaşıyorlardı. Bolluk ve refah kendilerini azdırmış, bir müddet sonra Allah’a ortak koştukları putlara tapmaya başlamışlardı. Herkes kendini büyük görüp, gücü yeteni eziyordu. Haksızlık ve gariplere zulüm alabildiğince hızla devam ediyordu.
      Allah cc, Hud (as) ı bu topluluğa Peygamber olarak gönderdi. İkazına aldırmadılar. Nuh Peygambere yapılan hakaretleri Hud (as)a da yaptılar. Allah cc, Ad kavminin memleketine tam üç yıl bir damla bile yağmur vermedi. Bu üç yıl içerisinde kadınlarından hiç biri hamile kalmadı. Yağmursuzluktan her taraf kuruyor ve nesilleri de devam etmiyordu. Kurak geçen üç senenin sonunda, daha önceki o verimli memleket çöle dönmüş, kıtlık hat safhaya ulaşmış, insanlar açlıktan ölüyorlardı. Bütün bu felaketlere rağmen hâlâ isyanlarında ve zulümlerinde ısrar ediyorlardı. Üç yıl kuraklıktan sonra gök yüzünde ilk defa bir siyah bulut belirmişti. “İşte beklediğimiz yağmuru getiren bulut” diye koştular, ama gelen yağmur değil onları toptan yok edecek olan felaket idi.
      OLAYI ANLATAN AYETLERDEN BAZILARI:
      (Peygamberlerin tebliğ esnasında uyguladıkları muazzam metodlara dikkat etmeliyiz. Kendisine hakaret edip dövenlere “ey kavmim” diye nasıl da sabırlı hitab ediyor. Nuh as.ın durumunu da tekrar hatırlayalım)
      Âd (kavmi) de peygamberleri yalancılıkla suçladı.(Şuara-123)
Andolsun ki, onlara da size vermediğimiz kudret ve serveti vermiştik. Kendilerine kulaklar, gözler ve kalpler vermiştik. Fakat kulakları, gözleri ve kalpleri kendilerine bir fayda sağlamadı. Zira bile bile Allah'ın âyetlerini inkar ediyorlardı. Alay edip durdukları şey, kendilerini kuşatıverdi.(Ahkaf-26)
Kardeşleri Hûd onlara şöyle demişti: (Allah'a karşı gelmekten) sakınmaz mısınız?(Şuara-124)

      Bilin ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.125/Artık Allah'a karşı gelmekten sakının ve bana itaat edin.(Şuara-126)