ฉันรักเธอ

> >เกรด 10
> >ผมนั่งเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ผมนั่งมองหญิงสาวข้างๆผม
> >เธอคือคนที่ผมเรียกว่า "เพื่อนรัก"
> >ผมจ้องมองไปที่ผมยาวราวกับเส้นไหมของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม
> >แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
> >ผมรู้...
> >หลังเลิกเรียนเธอเดินเข้ามาหาผมเพื่อจะขอยืมโน๊ตที่เธอจดไม่ทันในวันนี้
> >ผมยื่นโน๊ตให้ไป เธอตอบกลับมาว่า "ขอบใจ" และจูบลงที่แก้มของผม
> >ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"
> >ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
> >
> >เกรด 11
> >โทรศัพท์ดังขึ้น ปลายทางของคนที่โทรมาก็คือ "เธอ" นั่นเอง
> >เธอกำลังร้องไห้และพร่ำบ่นไม่ยอมหยุดว่าคนรักของเธอหักอกเธอเช่นไร
> >เธอขอให้ผมไปหาเพราะเธอไม่อยากอยู่คนเดียวและผมก็ไป
> >ผมนั่งอยู่ข้างๆเธอที่โซฟา
> >จ้องมองไปยังดวงตาที่อ่อนโยนของเธอและอยากให้เธอเป็นของผม
> >สองชั่วโมงกับการนั่งดูหนังที่Drew Barrymoreเล่นกับมันฝรั่งอีกสามถุง
> >เธอก็ตัดสินใจเข้านอน เธอมองมาที่ผมและพูดว่า "ขอบใจนะ"
> >และจูบลงที่แก้มของผม ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่
> >"เพื่อน" ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก
> >และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
> >
> >ปีสุดท้าย
> >ก่อนวันของงานพรอม(Prom)เธอเดินมาหาผมที่ล็อกเกอร์
> >"คู่เดทของฉันมันห่วย" เธอพูดขึ้น เขาจะไม่ยอมไปงานพรอมกับเธอ
> >และผมก็ยังไม่มีคู่เดท ตอนสมัยอยู่เกรด 7
> >เราเคยสัญญากันว่าถ้าคนใดคนหนึ่งยังไม่มีคู่เดท
> >เราจะไปงานพรอมด้วยกันในฐานะ "เพื่อนรัก"
> >และเราก็ตกลงเป็นคู่เดทในงานพรอมด้วยกัน คืนวันงานหลังจากเลิกงานแล้ว
> >ผมยืนอยู่ที่บันไดหน้าบ้านของเธอ
> >ผมจ้องมองเธอเช่นเดียวกับเธอที่ยิ้มให้ผมและจ้องมองกลับมาที่ผมด้วยดวงตาสดใสของเธอ
> >ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
> >ผมรู้...ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"
> >ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
> >
> >วันจบการศึกษา
> >วันเวลาผ่านไป จากวันเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน
> >ก่อนที่ผมจะทันกระพริบตามันก็เป็นวันจบการศึกษาแล้ว
> >ผมมองดูเรือนร่างอันสมส่วนของเธอลอยขึ้นไปบนเวทีราวกับนางฟ้าเพื่อรับประกาศนียบัตร
> >ผมอยากให้เธอเป็นของผม แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
> >ผมรู้...ก่อนที่ทุกคนจะกลับบ้าน เธอเดินเข้ามาหาผมในชุดครุยและหมวก
> >และเธอร้องไห้เมื่อผมกอดเธอ
> >จากนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นจากไหล่ของผมและพูดว่า "เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน
> >ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม
> >ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"
> >ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
> >
> >2-3ปีต่อมา
> >ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่เก้าอี้แถวในโบสถ์ เธอคนนั้นกำลังจะแต่งงาน
> >ผมนั่งมองเธอพูด "ฉันรับค่ะ" และไปสู่ชีวิตใหม่ของเธอ
> >เธอแต่งงานกับชายคนอื่นไปแล้ว ผมอยากให้เธอเป็นของผม
> >แต่เธอไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น
> >ผมรู้..ก่อนเธอจะนั่งรถออกไปเธอเดินมาหาผมและพูดว่า "เธอมางานของฉัน!"
> >และพูดว่า "ขอบใจนะ" และจูบลงที่แก้มของผม
> >ผมอยากจะบอกเธอให้รู้ว่าผมไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"
> >ผมรักเธอแต่ผมก็อายเกินไปที่จะบอก และผมไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
> >
> >งานศพ
> >หลายปีผ่านไป ผมก้มหน้ามองโลงศพของผู้หญิงที่เคยเป็น "เพื่อนรัก" ของผม
> >ในงานศพพวกเขาได้อ่านสมุดบันทึกของเธอทั้งหมดที่เธอเคยเขียนไว้สมัยเรียนไฮสคูล
> >
> >และในสมุดบันทึกเขียนไว้ดังนี้ :
> >ฉันจ้องมองเขาและปรารถนาให้เขาเป็นของฉัน แต่เขาไม่ได้คิดกับฉันแบบนั้น
> >ฉันรู้....ฉันอยากจะบอกเขาให้รู้ว่าฉันไม่ต้องการเป็นแค่ "เพื่อน"
> >ฉันรักเขาแต่ฉันก็อายเกินไปที่จะบอก และฉันไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
> >ฉันปรารถนาให้เขาบอกว่า เขารักฉัน
> >และฉันก็ปรารถนาอยากจะบอกเขาเหมือนกัน ฉันคิดกับตัวเองและร้องไห้
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >ฉันรักเธอ
> >
> >รักใครก็บอกเขาไปซะก่อนที่เขาจะไม่ได้อยู่ฟังคำนั้นจากเราอีกต่อไป
> >หรือบอกเขาก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป
> >ใครจะรู้คนที่คุณคิดว่า เขาไม่ได้รักคุณเลย
> >ใจจริงแล้วเขาเองอาจรู้สึกแบบเดียวกับคุณก็ได้
> >ไม่บอกรักแล้วจะรู้ใจกันได้อย่างไร?