ความรู้สึก

กาลครั้งหนึ่งมีเกาะแห่งหนึ่งซึ่งรวบรวมความรู้สึกทั้งหมด
อาศัยอยู่ด้วยกัน..ความสุข ความเศร้า ความรู้และอื่นๆ
รวมทั้งความรัก

วันหนึ่งมีประกาศไปยังความรู้สึกทั้งหมดว่าเกาะกำลังจะจม
ดังนั้นทั้งหมดจึงได้เตรียมเรือเพื่อที่จะหนีออกจากเกาะ
ความรักเท่านั้นที่ตัดสินใจจะอยู่บนเกาะ ความรักต้องการ ที่จะอยู่จนวินาทีสุดท้าย
เมื่อเกาะเกือบจะจมแล้วความรักจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือ...
พอดีความรวยนั่งกระเช้าผ่านมา ความรวยตอบไปว่า..
"ไม่ได้หรอกฉันรับเธอไม่ได้ เพราะเรือของฉันเต็มไปด้วย
ทองและเงินแล้ว มันไม่มีที่สำหรับคุณ"
ความรักตัดสินใจจะถามความเห็นแก่ตัวซึ่งผ่านมาด้วยเรือลำงาม...
"ความเห็นแก่ตัวช่วยฉันด้วย"
"ฉันช่วยคุณไม่ได้หรอกเพราะคุณน่ะทั้งเปียกและคุณอาจ ทำให้เรือของฉันเปียกไปด้วย"
ความเศร้าได้พายเรือใกล้เข้ามา ความรักก็ได้เอ่ยขอความ ช่วยเหลืออีก..
"ความเศร้าอนุญาตให้ฉันขึ้นเรือคุณนะ"
"โอ..ความรัก ฉันกำลังเศร้ามากเลย ฉันต้องการอยู่คนเดียว ขอโทษนะ"
ความสุขได้ผ่านความรักไปเหมือนกัน แต่เขาไม่ได้ยินแม้
เสียงร้องเรียกขอความช่วยเหลือของความรัก เพราะมัวแต่กำลังมีความสุข
ทันใดนั้นมีเสียงหนึ่งเข้ามา..
"มาทางนี้เถอะความรัก ฉันจะรับคุณไปเอง"
เสียงนั้นเป็นของคนแก่คนหนึ่ง
ความรักรู้สึกขอบคุณและดีใจเป็นอย่างมากจนลืมถามชื่อ
ว่าใครคือผู้ใจดีคนนี้
เมื่อพวกเขามาถึงแผ่นดินคนแก่ก็จากไปตามทางของเขา
ความรักนึกขึ้นมาได้จึงไปถามความรู้ว่าเขาคือใคร?
"เวลาไงล่ะ"
"เวลา..แล้วทำไมเวลาถึงมาช่วยฉันล่ะ"
"ก็เพราะมีเพียงเวลาเท่านั้นที่สามารถที่จะรู้ได้ว่าความรักนั้นยิ่งใหญ่เพียงใด