Τα βράδια που ακούς στο ράδιο κάποιο αγαπημένο τραγουδάκι μιας εποχής στην οποία δεν έζησες ποτέ , αλλά νιώθεις τους στίχους του σαν να είναι γραμμένοι για σένα
και αναπολείς κάποιες στιγμές στο μακρυνό παρελθόν , να θυμάσαι πως κάπου πάντα θα υπάρχει κάτι που θα μπορεί να σε κάνει να χαμογελάσεις ξανά. Ακόμα και αν το μυαλό σου τρέχει σε μαυρόασπρα τοπία γεμάτα από θλίψη και δυστυχία πρέπει να ξέρεις πως οι αχτίδες του ήλιου φτάνουν στα πιο πολλά μέρη και σιγά-σιγά ξαναδίνουν ζωή και χρώμα στον κόσμο. Αλλά και στα μέρη που ο ήλιος δεν φτάνει μη νομίζεις πως μένουν για πάντα στο σκοτάδι και στη λησμονιά γιατί εκεί λάμπει το φως των ονείρων σου και μπροστά στη λάμψη του οι άρχοντες του σκότους και της μοναξιάς είναι τελείως ανίσχυροι. Το φως των ονείρων σου λοιπόν έχει την δύναμη να μετατρέψει τα μαυρόασπρα αυτά τοπία σε μικρούς παραδείσους και να τα γεμίσει με χρώματα και ήχους έτσι που οι μαύρες σκέψεις σου να ξεχαστούν και το μόνο που θα αισθάνεσαι θα είναι η μουσική από αυτό το γεμάτο αναμνήσεις τραγουδάκι. Κι όταν το φως κυριαρχήσει πάνω στο σκοτάδι και αρχίσει να μπερδεύεται γλυκά με τη μουσική , τότε θα γύρεις το κεφάλι σου πάνω στο μαξιλάρι και θα αφήσεις τον Μορφέα να σε καθοδηγήσει πέρα από τις μεγάλες θάλασσες και πίσω από τις σκιές του κόσμου , στην χώρα των ονείρων...