Το ξέρεις πως πρέπει να βρεις γρήγορα μια λύση. Το ξέρεις πως ο καπνός από τα τσιγάρα σου δεν θα μπορεί να σε κρατάει κρυμμένη για πάντα στον κόσμο των σκιών. Το ξέρεις πως τα θολά ποτά σου
κάποτε θα πάψουν να κρατούν τους δαίμονες του μυαλού σου φυλακισμένους στη μέθη και στις παραισθήσεις. Ψάχνεις μια διέξοδο. Καθισμένη αναπαυτικά στην πολυθρόνα του χρόνου περιμένεις
την απόσταση να σε λυτρώσει. Έχεις από καιρό σταματήσει να ζεις για σένα βαδίζοντας αργά αλλά σταθερά πάνω σε ήδη χαραγμένα μονοπάτια. Τα όνειρα σου είτε βυθίζονται στα σιωπηλά νερά της λίμνης του μυαλού σου , είτε υποδουλώνονται στην δύναμη της συνήθειας και εκφυλίζονται σε ανιαρές ματαιοδοξίες. Θυμάσαι ακόμα τις στιγμές που ένιωθες "άδεια". Δεν μπορείς να τις ξεχάσεις γιατί νιώθεις ακόμα ένοχη γι' αυτές. Άκουσες κάποτε κάποιον να λέει πως : "ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός" αλλά έπεισες τον εαυτό σου ότι είναι και ο μοναδικός. Έχεις όμως και ένα δυνατό όπλο.....ξέρεις να χαμογελάς!!!