Rodjen u Obrenovcu 1957 godine. 1984 zavrsava Fakultet likovne umetnosti u Beogradu. 1987 magistrira u klasi profesora Zivoina Turinskog. Clan je ULUS-a od 1985 godine SAMOSTALNE IZLOZBE 1987 BEOGRAD,  Magistarska izlozba 1988 BEOGRAD, Galerija na Kolarcevom Narodnom Univerzitetu 1988 OBRENOVAC, Dom Kulture 1988 SPLIT, Galerija Stambuk 1993 BEOGRAD,  Galerija na Kolarcevom Narodnom Univerzitetu 1993 BEOGRAD, Galerija " Ahdrikev Venac" 1996 BEOGRAD, Galerija Zaduzbina Ilije Kolarca 1999 BEOGRAD, Galerija ULUS-a 2000 STRUGA, Narodni Muzej 2000 OHRID, Dom Kulture

Slikarsvo Gorana Desancica, u Beogradu vidjeno na nekoliko samostalnih izlozbi, pocevsi od 1987. godine, sve vise se prepoznaje kao slikarsvo sirokog gesta: i kada su nesto manjeg formata, njegova platna jasno u sebi nose iskustvo zamaha, svest o monumentalnom. Cak i kao zavrsena i izlozena, dakle piktuarno uguscena, njegova slika - cini se - uspeva da zadrzi tragove prvobitnog odusevljenja povrsinom, belim prostorom koji ceka potez.          U koliko je tacno da se slikari mogu podeliti na one cije teziste talenta pripada crtezu i one ciji talenat pripada vise koloristickoj sferi Goran Desancic svakako spada u ove druge. Njegovi radovi na zavrsnim godinama studija, kao i slike izlagane kasnuje dali su dokaze o lakoci kojom Desancic dovodi sve koloristicke komponente u sklad. Medju njegovim novim slikama, medjutim,  ima i onih na kojima umetnik svesno iskoracuje iz onoga sto bi se moglo nazvati njegovim privilegovanim mestom - postoje slike u kojima je skala namerno ogranicena na varijacije sive i plave. Slike koje bi skoro mogle biti grizaji.          Slika "Pejsaz" Snazna slikarska volja povlaci slikara u izvesnu divergenciju - postupci su varirani, predlozak je cesto skriven slikarskom akcijom, ali on je uvek tu.  "Pejsaz" je podloga, pleodaje. Na matrici koja je cesto svedena izvode se i do savrsenstva dovode sasvim razliciti elementi slikarskog recnika: na nekim slikama je lazurna, jednolicna ali i slikarski suvereno izvedena povrsina (recimo - more) kontrastirana sa visokom pastom (recimo - stenama). Na drugim slikama, opet, unutrasja napetost postize se kontrastiranjem gesta, u nekim zonama minucioznog," mrezastog", sa potezima sirokog zamaha. Tu su, isto tako slike, u kojima ce se kao sredisnji element nametnuti geometrija: u manjoj ili vecoj meri izdvojena povrsina koja stupa u odnose sa drugim obojenim povrsinama.           Slikarstvo Gorana desancica i danas, nakon nekoliko samostalnih predstavljanja,bez sumnje predtavlja otvoren sistem. Ono bi se moglo odrediti kao apstrakcija, jos preciznije gestualna apsrakcija, koja je nastala uopstavanjem predloska, stvarnog ili imaginarnog predela. U tom paralelnom postojanju razlicitih jezika opstaje plodnost, mogucnost iskoraka u sasvim razlicite pravce. Desancic sasvim svesno izbegava opredeljenje za jedan od tih puteva, svestan da bi to moglo biti i opasnost zatvaranja u manir. Zbog toga je ova izlozba pre svega dokaz ili trag jedne fascinacije slikarstvom kao nacin postojanja, fascinacije slikarstvom kao poljem slobode i otvorenosti.

,