|
Είναι κάτι σταυροδρόμια
μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δεν γνωριζόμαστε
δεν γνωριζόμαστε.
Νύχτωσε, νύχτα, νύχτωσε και σκέπασέ με
Νύχτωσε, νύχτα, νύχτωσε και παρηγόρησέ με.
Μαργαριταρένια μου, φεγγαρολουσμένη
δεν ήξερες, δεν ήξερα, και παιδευτήκαμε
αυτό που μας ανήκει, το κάνουμε κομμάτια
δεν έφτανε η αγάπη που ορκιστήκαμε
χαθήκαμε.
Καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα 'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν' αποφασίσω
μα απ' όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω
πως πάω να συνηθίσω.
ine kati stavrodromia magemena
pu sinantiomaste ke istera hanomaste
poses fores den eklapsa gia sena
pu zisame mazi tosa pola
ke pia de gnorizomaste
de gnorizomaste
nihtose, nihta, nihtose ke skepase me
nihtose, nihta, nihtose ke parigorise me
margaritarenia mu, fegarolusmeni
den ikseres, den iksera, ke pedeftikame
afto pu mas aniki, to kanume komatia
den eftane i agapi pu orkistikame
hathikame
kenurgius filus ke parees prospathisame
pos tha ne ola pio diskola prepi na pofasiso
ma po la perisotero afto pu me pirazi
ine tin apusia su pos pao na sinithiso
pos pao na sinithiso
there are some crossroads bewitched
where we meet and then we vanish
how many time havent i cried for you
because we lived so much toogether
and now we dont even recognize ourselves
we dont even recognize ourselves
get dark, night, get dark and cover me
get dark, night, get dark and confort me
my pearly, moony
you didnt know, i didnt know, and we ve been tortured
what belongs to us, we tear it to pieces
the love that we swore to each other wasnt enough
we got lost
new friends and parties we tried
everything will be harder, i must admit it
but, from all, what hurts me the most
is that i m about to get used to your absence
i m about to get used to
|
