Faust: Kapı mı çaldı? Gir.
Gene kim rahatsız ediyor beni?
Mefistofeles: Bunu üç kez söylemelisin.
Faust: Gir.
Mefistofeles: Bunu üç kez söylemelisin.
Faust: Gir, öyleyse!
Mefistofeles: Şimdi oldu. Umarım!
Aramızda sorun çıkmaz;
Bir asilzade olarak,
Kuruntularını dağıtmak için geldim:
Kızın altın işlemeli giysiler içinde,
Üstünde ipekten bir pelerin,
Şapkamda bir horoz tüyü,
Belimde kılıcım, uzun ve sivri,
Kısacası, sana öğüdüm,
Sende aynı kılığa bürün; böylece,
Bağlarından çözülmüş olarak özgürce,
Yaşamın ne olduğunu öğrenebilirsin.
Faust: Giysi ne olursa olsun,
Bu dar dünya da yaşamak, acı verir bana.
Yalnızca oyun oynamak içim yaşım geçti,
Dileksiz olmak için de fazlasıyla yaşlıyım.
Dünya daha ne verebilir bana?
Yoksunluk, yokluk, hep bunu çekeceksin!
Budur, yaşam boyunca her bir saatin,
Boğuk bir sesle yenilediği,
Herkesin kulaklarını çınlattığı,
Sonu gelmez teranesi.
Dehşetle uyanırım her sabah,
Tek bir dileğimi yerine getiren,
Bir gün görsem;
Küçük bir mutluluk sezgisini bile
Bencil bir eleştiriyle alçaltmayan,
Devinen gönlümün yarattığını,
Yaşamın bin bir çirkinliğiyle engellemeyen,
Tek bir gün geçirsem:
Acı gözyaşları dökerdim.
Gecenin karanlığı çökünce de
Korkuyla uzanırım yatağa,
Huzur, o zamanda yok,
Dehşetli düşer beni bekler.
Gönlümdeki Tanrı belki,
En derinlerimde kalanları devindirir,
Ama her gücün üstündeki bu güç,
Hiçbir şey çıkartmaz açıklığa.
Varolmak bir yüktür bana,
Ölüm ise hoş gelir,
Nefret ederim yaşamdan.
Mefistofeles: Ama gene de ölüm, gerçekten,
İstenilen bir konuk sayılmaz.
Faust: Ölüm,
Parlak zaferin şanlı defne tacını,
Şakaklarına sardığında,
Başdöndürücü bir danstan sonra,
Seni bir kızın kollarında yakaladığında,
O ne mutluluktur.
Aklımın yüksek kudreti,
Aklımın yüksek kudreti,
Keşke alıp götürse ruhumu.
Mefistofeles: Gene de, tanımadığımız bir kişi,
o gece,
İçmemiştir koyu sıvıyı.
Faust: Casusluk yapıyorsun demek ki.
Mefistofeles: her şeyi bilmem belki ama
Çoğu şeyin farkındayım.
Faust: Tatlı, tanıdık ses,
Korkunç kargaşadan beni çıkarıp,
Çocuksu duygulardan arta kalanı,
Sevinçli zamanların vaadiyle,
Kaldırdıysa da,
Ruhu kuştan tuzak ve kandırmacaları,
Ve onu kör ederek, yaltaklanarak,
Bu yas dolu mağarada tutsak eden,
Bütün güçleri kahrediyorum!
Ruhun içine sarıldığı,
Kendi beğenmişliği kahrolsun.
Duyularımızı bırakmayan görünüşün,
Körleştiriciliği kahrolsun!
Kahrolsun düşlerin ikiyüzlülüğü,
Ünümüz ve adımızın sözde kalıcılığı!
Kahrolsun yaltaklanan mal mülk,
Kadın, çocuk, hizmetçi ve kul!
Kahrolsun hazineler vaadederek
Akıl almaz şeyler yaptıran,
Ya da tembel bir zevk için,
Yastığımızı hazırlayan Para Tanrısı!
Üzümlerin uyuşturan sıvısı kahrolsun!
En yüksek aşk, umut, inanç,
Her şeyden önce sabır kahrolsun!
Ruhlar Korosu: (görünmeden)
Eyvah!Eyvah!.
=======================================================================
|
