Από τον Βραχνό Προφήτη στην Αγρύπνια το αποτέλεσμα είναι να χάσουμε τον ύπνο μας - με την καλή την έννοια. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ούτε λίγο ούτε πολύ καταφέρνει να απασχολεί ενσυνείδητα και υποσυνείδητα τη σκέψη μας με τη μουσική και τα τραγούδια του.
Ο δίσκος αυτός θα μπορούσε εφόσον προσεχθεί - να είναι σηματοδότης μίας πιο διαβασμένης - σε εισαγωγικά - και καλλιεργημένης μορφής μουσικής παραγωγής. Αισθάνομαι πως η οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση του album Αγρύπνια σε κάποιο μουσικό είδος θα αδικούσε σε μέγιστο βαθμό τόσο το δημιουργό όσο και τη δουλειά του. Με βεβαιότητα όμως μπορώ να πω πως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κατάφερε να δημιουργήσει μια δική του κατηγορία.