Shane MacGowan dosc zywo reaguje, gdy rozmowa zbacza na temat jego fanow. W przewazajacej ilosci sa to mezczyzni. Artysta zartuje, ze jest po prostu brzydki i dlatego nie podoba sie kobietom.

MacGowan nie grzeszy uroda. Ma odstajace uszy, ale najbardziej charakterystycznym "znakiem firmowym" Shane'a jest brak gornych jedynek. Jednak mylilby sie ten, kto posadzilby go o zaniedbanie higieny jamy ustnej. Po prostu kiedys, gdy byl pijany, kumpel zaproponowal mu podwiezienie po koncercie 101-ers. Shaney Mac nie utrzymal sie na siodelku i spadl wybijajac zeby. Kiedy pojawil sie punk-rock, - mowi wokalista moje pieprzone zycie zmienilo sie. Nie mialo wiekszego znaczenia to, ze bylem brzydki.

Mozna smialo powiedziec, ze MacGowan od urodzenia mial pecha. W 1957 roku jego brzemienna mama wybrala sie wraz mezem, z irlandzkiego Tipperary, do rodziny w Anglii, na Swieta. Shane urodzil sie w Dzien Bozego Narodzenia w Anglii, w Tonbridge, Kent. Po kilku miesiacach panstwo MacGowanowie wrocili do Tipperary, ale wrogowie Shane'a czesto mu wypominaja, ze jest Irlandczykiem drugiej generacji - nie urodzonym w Irlandii. Swoje dziecinstwo wokalista spedzil w Tipperary. Zazwyczaj stawiano mnie na stole i zaczynalem spiewac. - wspomina MacGowan. Stopniowo repertuar powiekszal sie. Swoj pierwszy koncert dalem w wieku trzech lat. Kiedy Mac mial szesc lat, cala rodzina przeniosla sie do Londynu. Shane spedzal w Irlandii jedynie wakacje. Byl bardzo zdolnym dzieckiem. Pilnie studiowal literature i poezje. To zaowocowalo przyjeciem go do Westminster School. Mial wtedy czternascie lat. Po raz pierwszy w zyciu wzialem narkotyki w Westminster - przyznaje MacGowan. Dyrekcja miala z nim sporo problemow i po roku zdecydowala sie usunac go ze szkoly

Shaney Mac imal sie pozniej wielu zajec. Od szeregowego pracownika supermarketu po recepcioniste w Ambasadzie Indii. Gdzies w roku 1975 zatrudnil sie jako barman w pubie i jednoczesnie trafil do srodowiska punk-rockowego. 15 czerwca 1976 roku po raz pierwszy zobaczyl na zywo The Sex Pistols. Koncert The Sex Pistols zmienil moje zycie - przyznaje. Oni zmienili zycie wielu osob. To byla kapela robiaca duzo halasu i majaca wszystko w dupie.
W pazdzierniku 1976 nastapilo wydarzenie, ktore dzieki prasie przeszlo do historii, a muzyk zyskal przydomek Shane O'Hooligan. To bylo pod scena na koncercie The Clash. Ja i jedna dziewczyna zartowalismy sobie troche. Polegalo to miedzy innymi na gryzieniu raamion az do chwili, gdy pokryja sie w calosci krwia. Pozniej rozwalalo sie kilka butelek i cielismy sie troche nawzajem.

W koncu ona za bardzo sie podjarala i walnela mnie butelka w bok glowy. Litry krwi sie wtedy wylaly. Ktos zrobil fotografie. Zdjecie zamiescila popularna angielska popoludniowka Evening Standard. Zafascynowany Pistolsami MacGowan stworzyl pod koniec lat 70 zespol Nipple Erectors, ktory pozniej przeksztalcil sie w The Nips. Oryginalna nazwa byla dla niektorych zbyt szokujaca. The Nips mieli w Londynie male, ale za to wierne grono fanow. Kapela rozpadla sie pod koniec 1980.

Przez ponad dwa lata Shane grywal w roznych skladach i roznych miejscach. Pracowal tez miedzy innymi jako sprzedawca w sklepie plytowym. Wreszcie gdzies w 1983 wykrystalizowal sie sklad nowej kapeli. Nazwe wymyslil Spider Stacy, specjalista od gry na tin whistle. Pogue Mahone po irlandzku oznaczalo ni mniej ni wiecej tylko: "Pocaluj mnie w dupe". Na listach przebojow krolowalo wtedy new romantic. Jednak muzycy Pogue Mahone postanowili grac cos zupelnie innego. Cos jakby The Dubliners w wersji punk-rockowej. Tak mowil wtedy Shane: Nigdy przedtem nie myslalem o graniu muzyki irlandzkiej. Jednak stalo sie jasne, ze wszystko, co moglo byc zrobione w sensie muzyki rockowej, zostalo zrobione. Chcielismy po prostu zagrac muzyke, ktora ma korzenie i jest generalnie mocniejsza, a poza tym ma w sobie prawdziwa zlosc i emocje. Pogue Mahone musial wkrotce zmienic nazwe, gdyz BBC odkrylo prawdziwe znaczenie dwoch slow. I tak powstala nazwa The Pogues.

MacGowan nie nalezy i nie nalezal do "wylewajacych za kolnierz". Reszta Poguesow dzielnie dotrzymywala mu towarzystwa. Kiedy podpisalismy kontrakt ze Stiff - wspomina Shane. Musielismy udawac, ze przestalismy pic. Podczas sesji fotograficznych musielismy ukrywac drinki. Czesto na zdjeciach wygladalismy bardzo smutno i kiepsko, a wszystko przez to, ze musielismy siedziec na puszkach po piwie. Shane byl nie tylko liderem The Pogues, ale liderem we wszelkiego rodzaju imprezowaniu. Koledzy z zespolu nie byli w stanie dotrzymac mu kroku. Gdzies w 1985 Mac trafil na odwyk. Najgorzej bylo podczas nagrywania plyty Peace And Love. Wiekszosc materialu musieli napisac sami Poguesi. MacGowan nie byl w stanie normalnie funkcjonowac. Podobno w tym czasie bral po pietnascie sztuk LSD dziennie. Wydaje sie wrecz niemozliwe, ze normalny czlowiek moze taka dawke przezyc.
Spider Stacy powiedzial kiedys, ze: Shane przezyje nas wszystkich. Ot chocby dlatego, zeby zrobic nam na zlosc. Ostatnie lata MacGowana z The Pogues byly swoistego rodzaju horrorem. W zasadzie nigdy nie wiadomo bylo, czy Shane dotrze na koncert - a jezeli dotrze - to czy bedzie w stanie spiewac. W 1989 roku zaslabl na lotnisku i koledzy musieli leciec bez niego na wazne koncerty z Bobem Dylanem. MacGowan potrafil podejsc na poczatku koncertu do mikrofonu i bez slowa przywitania pasc na deski sceny. Podczas tournee w Japonii w 1981 jego koledzy nie wytrzymali i wyrzucili go z zespolu. Duzo jest o piciu w piosenkach, poniewaz duzo picia jest w zyciu - tlumaczyl kiedys Shane. Spedzam duzo czasu na popijaniu. Wiem, ze picie pobudza wyobraznie, albo rozbudza naturalne zdolnosci do rymowania, ot takie proste sprawy. Rozwija rowniez "symbolizm", a to jest niezwykle istotne w pisaniu piosenek.
MacGowan nie ma najlepszego charakteru. Jest czesto zlosliwy, apodyktyczny, ale zawsze pomaga przyjaciolom - czasami wrecz w sposob naiwny. Kiedys ktos stwierdzil, ze bedzie jego menadzerem i w zwiazku z tym namowil Shane'a na kupno faksu. MacGowan bez pytania dal facetowi okolo tysiac funtow na maszyne, ktora kosztuje w granicach trzystu...

Wielu przyjaciol MacGowana nie ma juz na tym swiecie. Phill Lynott z Thin Lizzy, Dave Jordan - producent nagran The Pogues, Charlie MacLennane - techniczny Thin Lizzy, Joe Cockera, a pozniej przyjaciel i menadzer Shane'a, to tylko te wazniejsze postaci. Jest ich wiecej. Ostatnio przedawkowal narkotyki syn jego starego znajomego Terry'ego O'Neilla... Shaney Mac wydaje sie nie zniszczalny. Kilka lat temu telewizja BBC wyemitowala specjalny film dokumentalny Great Hunger, ktory przedstawia kariere artysty. Na pytanie czy nie pije za duzo, odpowiedzial bez wahania: NIE!

Jesli ktos mysli, o Shane'ie MacGowanie jako prostaku, alkoholiku i smieciu, to grubo sie myli. Jest to niezwykle inteligentny, madry i towarzyski czlowiek. Czasem bywa nieco szorstki, o czym mialem okazje przekonac sie, gdy wraz ze znajomymi Shane'a spedzalismy z nim kilkakrotnie noce w jednym z londynskich pubow. MacGowan zyje po prostu tak jak jest mu wygodnie. Jest soba. U jednych wzbudza podziw, u innych zazdrosc. Tacy artysci jak Bono, Nick Cave, Johnny Depp czuja sie zaszczyceni przyjaznia z bylym liderem The Pogues.
Choc w czasie dwoch dekad Shane MacGowan dostarczyl angielskiej prasie brukowej wielu tematow do sensacyjnych artykulow, to w tej chwili jest niewatpliwie jednym z najbardziej szanowanych synow narodu Irlandzkiego. I chyba najwazniejsze dla MacGowana jako tworcy jest to, ze w jego rodzinnej Irlandii zalicza sie go obecnie do grona najwazniejszych autorow i kompozytorow, mniej miejsca poswieca sie natomiast jego stylowi zycia. Shane to najwiekszy obecnie irlandzki kompozytor - powiedzial o nim Bono w Great Hunger. Na to Shane odpowiada czesto pytaniem - Skoro do diabla jestem taki dobry, to dlaczego Bono jest milionerem i sprzedaje piec milionow plyt wiecej ode mnie?

Tekst i zdjecie: GRZEGORZ K KLUSKA
*artykul ukazal sie w Tylko Rock 11/2000