Sciakuddhrai

Το στοιχειò
(καλλικàντζαρος )

(Rudea)

Το στοιχειό
(
Christina Pantazi)

 

Tòsse forè ka teli na fonàsi

iatì olo su fènete straò,

ce ma tinò teli tipo na meràsi

ce klìnni a mmàddia na dì to scotinò,

 

Ce piànni e scùpa ce tèli na petàsi

na kùsi pos mirìzzi e primavera,

ecì pu tìspo 'e sse sòzzi ttàsi:

manexhòssu na pài mes ston anghèra!

 

Na pài pànu pànu sa ierài

Na nòsi s’ena s’ena ola t’astèrria:

Isela na iurìso sa ppetài

Na ta sa n valo crifà cèssu 's ta xhèrria.

 

Ce kulusònta ola ta puddhrìa

Mes’ sta coràffia xherùmeno na fào,

trònta rugùmmia stafìli malvasìa

sitàri , piponèddhre ce na pào

 

petònta na se vrìko mpì sto cìpo.

Mes sti rudèa vo àrte se mèno,

ce è torò ìjo ce den èxhi tìpo

ka mes sto ìpuno ime pesammèno.

 

Vo stèo sto cipo, ma tìspo me torì

Iati ttu kàu ene nitta scotinì!

Vo mpi sto cìpo irta na se vrìko

ca ietti sciacuddrài na mi se fìko.

Ce dela mpì sto cìpon arte vrài

ka on asciommu iètti sciakuddhrài!

 

Tse sciakuddhrài pao mes ti n'avlì

na kùso to mirìmma tis zoì!
 

 

 

(Paolo Di Mitri - Calimera, 15/07/2002)

 

 

Τόσες φορές που θέλεις να φωνάξεις

γιατί ολα σου φαìνονται στραβά

και με κανενα θελεις τιποτα να μοιράσεις

και κλεìνεις τα μάτια να δεις τη σκοτεινιά,

 

και πιάνεις τη σκούπα και θέλεις να πετάσεις

να νοιώσεις της Άνοιξης την μυρωδια,

εκεί όπου κανεìς δεν μβορεì να σε φταση;

Μοναχόσου μες στον ουρανò να πας.

 

Να πας πάνο απάνο σαν γεράκι

να μαζέψεις ενα ενα ολα τα αστερια...

Ηθελα να γυρίσω σαν παιδάκι

να τα βάλω κρυφα μέσ’ τα δικασου χέρια.

 

Και ακολουθoντας όλα τα πουλιά

Μές στα χωράφια χαρούμενος να φάω,

Τρώγοντας τσαμπιά σταφύλια μαλβαζιάς

σίταρι, αγγουράκια και να παω

 

Πετώντας μες στον κηπο ψαχνω να σε βρω

Αναμεσα στην ροδιà σε περιμενω

Και δεν θορω ηλιο δεν εχει τιποτα

Σαν να εìμουνα μες στο òνοιρομου πεθαμένος.

 

Εγω στεκο μες στον κηπο αλλα κανεις δεν με θωρεì

γιατι εδω κατο εìναι νυχτα σκοτεινη!

Εγω πìσω απ’τον κηπο ηλθα να σε βρω,

Που για να μην σε αφìσω στοιχειòθικα γιαυτò!.

και αποψε ελα στον κηπο απο πìσω

που το στοιχειò εγεινε με τον δικò μου ìσκιο!



Ισκιος-στοιχειομενος πηγαίνω στην αυλη

για να νιωσω το àρωμα της ζωης!
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τόσες φορές που θέλεις να φωνάξεις

γιατί τα πάντα μοιάζουνε στραβά

και δεν θέλεις τίποτα με ουδέναν να μοιράσεις

και μάτια κλείνεις να δεις τη σκοτεινιά

 

τη σκούπα πιάνεις και θέλεις να πετάξεις

η Άνοιξη να νοιώσεις πώς μυρίζει

θες εκεί όπου τίποτα δε σε αγγίζει να φτάσεις

που μοναχός μέσ’ τον αγέρα ν’ αρμενίζεις

 

να φτάσεις πάνου απάνου σαν γεράκι

ένα προς ένα να μαζέψεις τα αστέρια

ήθελα να γυρίσω πίσω σαν παιδάκι

και να τα βάλω όλα μέσ’ τα χέρια

 

όλα να κυνηγήσω τα πουλιά

και μέσα στα χωράφια χαρούμενος να πάω

τρώγοντας σταφύλια μαλβαζιά

σίτο, αγγουράκια και κεχρί να φαω

 

πετώντας τριγυρίζεις μέσ’ τον κήπο

κι απ’ τη ροδιά σε καρτερώ εγώ,

όλα να τα κοιτάζω μα τίποτα να μη θωρώ

και μέσ’ τον ύπνο μου άψυχος εγώ

 

βρίσκομαι εδώ μα ουδείς να με θωρεί μπορεί

γιατί δω κάτου η νύχτα είναι σκοτεινή!

Ήλθα εδώ για να σε βρω,

και γίνομαι στοιχειό να μη σε χάσω

απόψε θα σε βρω μέσα στον κήπο

κι αυτό θα κάνει αλλόφρον τον δικό μου ίσκιο

 

στοιχειό πηγαίνω μέσα στην αυλή

το άρωμα να ακούσω που λέγεται ζωή

 

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                                Jùriso stes puisie u Klimmenu

 

 

HOME

Sito internet del gruppo Paltalk >> Avvlì Grika <<
Web master: Francesco Penza