La ziatta
Serrat - Guccini

da Ritratti [2004]

A la desterà al veint con un colp al persian
l’è acsè lèrgh al sòo let e i linzòo fradd e grand
tòt dò i oc’ mez e srèe zercherà n’ètra man
sèinza catèr nisun come aièr, come edman

Al so stèr da per lèe l’è un sò amigh da tant’an
ch’a l’ ch’gnass tòtt i sòo quèl fin al pighi dla man;
la scultarà al gnulèr d’un gat vec’ e castrèe
ch’a gh’ dòrm inzèmma a i znoc d’invèren tòtt al dè.

Un breviari apugièe in vatta a la tulatta
e un gaz d’acqua trinchèe quand a s’lèva la ziatta
Un breviari apugièe in vatta a la tulatta
e un gaz d’acqua trinchèe...


Un spec’ vec’ e incrinèe a gh’arcurdarà pian
come al tiemp l’è pasèe come in vulèe via i an,
e gl’insaggni dl’etèe per al stridi i s’ sèn pèrs,
quanti rughi ch’a gh’è e i oc’ come i èn divèrs.

L’a gh’ butarà un suris la purtinèra ed ca’
per l’urgói cg’ a gh’la lèe perché a gh’ fa bèin i fat;
tòtt i dè fèr l’istass ciapèr al filibùs
per badèr ai tra gatt d’un avuchèe nèe stóff,

cun al quèl an andrèe l’aviva fat la “stratta”
ma tant tèimp l’è pasèe ch’a n s’arcorda la ziatta
cun al quèl an andrèe l’aviva fat la “stratta”
ma tant tèimp l’è pasèe ch’a n s’arcorda la ziatta...


Lèe ch’l’ha sèimpr in piò un piat quand ariva Nadèl,
lèe ch’la ‘n vòl mai nisun se un dè, a chès, l’a s’ sèint mèl,
lèe ch’l’a ‘n gh’ha gnanca un fióo ma 'n fióo ed sóo fradel,
lèe ch’l dis: “L’a ‘n va mel!” Ch’l’a dis: “A fagh bè!”

E la dmanga dal Pèlmi la cumprarà a sòo anvod
un bel ram longh d’uliv e un pèr ed calzatt nóv
e po’ in cesa tótt dóo i faran come al pret
e i pregaran Gesó ch’a l’va a Gerusalem,

po’ a gh’ darà soquant franch de mattr’ind ‘na casatta
perché a s’ dèv risparmièr com la fa lèe, la ziatta,
po’ a gh’ darà soquant franch de mattr’ind ‘na casatta
perché a s’ dèv risparmièr...


E un dè a s’gh’ha da murir com’ piò o meno i fan tótt,
cun ‘na frèva da gnint l’andrà in cal póst tant brótt;
l’avrà bele paghé un prèt ch’a s’sèint a póst,
la cassa, al funerèl e la Massa di mort.

E i fior ch’i andrai andrèe al sóo trèst suplimèint
i èn cal cosi che pass a l’ se scorda la zèint;
a gh’ resterà po’ i fior e i drap negher e zal
e dedrèe un vec’ amigh 'catté un mumèint fa

e un santèin a l’ dirà ch’l’è morta n’ètra sciatta;
ch’l’arpóunsa in pès, amen, e 'a scurdaramm la ziatta...

Ma se io avessi previsto tutto questo...
by Seatiger
http://www.oocities.org/guccini_99/