Ben sana mecburum bilemezsin
                                          adını mıh gibi aklımda tutuyorum
                                          büyüdükçe büyüyor gözlerin
                                          ben sana mecburum bilemezsin
                                          içimi seninle ısıtıyorum

                                         ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
                                         bu şehir o eski İstanbul mudur
                                         karanlıkta bulutlar parçalanıyor
                                         sokak lambaları birden yanıyor
                                        kaldırımlarda yağmur kokusu
                                        ben sana mecburum sen yoksun

                                        sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
                                        insan bir akşamüstü ansızın yorulur
                                        tutsak ustura ağzında yaşamaktan
                                        kimi zaman ellerini kırar tutkusu
                                        birkaç hayat çıkarır yaşamasından
                                        hangi kapıyı çalsa kimi zaman
                                        arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

                                        Fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
                                        eski zamanlardan bir cuma çalıyor
                                        durup köşe başında deliksiz dinlesem
                                        sana kullanılmamış bir gök getirsem
                                        haftalar ellerimde ufalanıyor
                                        ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
                                        ben sana mecburum sen yoksun

                                        belki haziranda mavi benekli çocuksun
                                        ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
                                        bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
                                        belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
                                        bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
                                        belki körsün kırılmışsın telaş içindesin
                                        kötü rüzgar saçlarını götürüyor