Bursa 1. Ağır Ceza Mahkemesi: Düşüncenin çokluğu ve eşitliği, ülkelerin ilerlemesinin itici gücüdür. Onun için çoğulcu demokrasiyi benimseyen ülkeler gelişmekte, ötekilerse geri kalmakta. Eleştirilerden korkmamak lazım

24/02/2003 (88 defa okundu)

HACI ALİ ÖZHAN
Bozulmaması gereken mutlak kurum 'yargı'dır. Bir ülkede yargı kurumlarının tarafsızlığı, bağımsızlığı, güvenirliği bozulmuşsa artık tuz da kokmuş demektir. Hâkimlerin değerlerinin, siyasal tercihlerinin, kişisel bilgi ve görüşlerinin verdikleri kararları etkilemesi hiçbir zaman tümden yok edilemez. Baskıcı ve şekilci hukuktan yana olan hâkimler olabileceği gibi özgürlükçü hukuktan yana olan hâkimlerin de olması normaldir. Ancak ne yazık ki mahkemenin verdiği bir kararı beğenmediğimizde hemen işin kolayına kaçıp hâkimleri, mahkemeleri siyasallaşmakla suçlamaktayız.
Bursa 1. Ağır Ceza Mahkemesi'nin, 1999 yılında verdiği kararlar gerçekten ciddi bir demokrasi dersi verecek değerdedir. Hasan Celal Güzel, Akın Birdal ve Lütfi Şehsuvaroğlu hakkında askeri kuvvetlere hakaret etmek suçlamasıyla açılan davalarda aşağıdaki 'mükemmel' gerekçe ile beraat kararı verilmiştir. İşte mahkemenin gerekçesi:
"... Düşünme ve düşüncenin açıklanması özgürlüğü çoğulcu demokrasinin kurucu ve olmazsa olmaz öğesi olduğuna göre, düşüncenin açıklanması ortamı yok edilerek yurttaşlara 'İçinden düşün' denilemez. Bu tutum 'Düşünme' demek anlamına gelir ki, çoğulcu demokrasi ile bağdaşmaz. Çünkü, dış dünyaya yansıma olanağı verilmediği takdirde düşünce özgürlüğü işlevini yapamaz ve varlık nedenini yitirir. Kişiler ve toplum, özgür beynin ürünlerinden yararlanamaz. Düşünceleri 'tartışarak ve tartarak doğruyu yanlıştan ayırma' imkânından yoksun kalır. Düşüncenin çokluğu ve eşitliği bu ülkenin zenginliği ve ilerlemesinin itici gücüdür. Onun içindir ki, çoğulcu demokrasiyi benimseyen ülkeler gelişmekle, ötekiler geri kalmaktadır.

'Son gerçeği' kimse bulamadı
Düşünme özgürlüğü çoğunluk gibi düşünememe, kurulu düzeni sorgulama ve hatta eleştirme hakkını da içermelidir. Eğer bir toplumda düşünme özgürlüğü yerleşik düzeni eleştirme ve kınama hakkını kapsamıyor ve yalnızca onu övmeyi öngörüyorsa, orada bağnazlık kaçınılmaz hale gelir. Zira bir toplumda herkes aynı şeyi düşünüyorsa kimse bir şey düşünmüyor demektir. Böyle bir toplum durağanlaşır, gelişme gücünü yitirir. Bir düşünce o an için doğru bile olsa, yarın için yetersiz kalmaya mahkûmdur. Her an ve her yerde, 'değişmez' değişmekte ve bugünün doğruları yarının yanlışları olabilmektedir. Yeryüzünün son gerçeğini henüz kimse bulamadı ve bilinen tek 'gerçek' budur. Gerçeğin anlaşılmasına engel olan şey alışkanlıktır. Dokunulmaz bilinen düşüncelere karşı çıkanlar, çoğu kez düşman ilan edilmiş, kimi zaman da öldürülmüşlerdir. Başkalarından ayrı düşünenlere hain gözüyle bakılmamalıdır. Çünkü insanlık büyük ilerlemelerin çoğunu farklı düşünenlere borçludur. Bunlar düşünce özgürlüğünün bekçileri olup, cesaretle yerleşik düşünceleri eleştirmek yürekliliğini göstererek onları geliştirip değiştirebilmişlerdir. Rabeiais, Calvin, Voltaire, Come ve Atatürk böyledir.
Ünlü bir hukukçunun dediği gibi, eğer çoğulcu demokrasiyi yerleştirmek istiyorsak, Voltaire bilincini mutlaka benimsememiz gerekmekledir. O Valtoire ki, Rousseau'nun yapıtlarını ve görüşlerini hiç beğenmediği halde, kitabı yakılıp kaçmak zorunda kaldığında onu yanına çağırmış ve çağrı mektubunda şöyle demişti: "Düşüncelerinizin hiçbirine katılmıyorum, ama onları söyleme hakkınızı sonuna kadar savunacağım."
İşte ulusun çoğunluğu böyle bir bilince eriştiği zaman çoğulcu demokrasi kalıcı bir şekilde köklü olarak kurulmuş olur.
Geri kalmış ülkelerdeki en büyük eksiklik, eleştiriden kaçmak, hatta korkmaktır. Oysa eleştirileriyle bizi sürekli yanlış yapmaktan koruyan kişi adeta çarpık kravatımızı düzelterek bizi gülünç durumdan kurtaran bir centilmen gibi kabul edilmelidir. Bu yüzdendir ki, demokratik hukuk devleti, bireysel özgürleşmeyi, farklı düşünmeyi özendirmekle kalmamalı, her din inanç ve görüşe eşit uzaklıkla durarak, tarafsızlığını korumalı, bunların barış içinde yan yana yaşamalarını sağlayacak ve birinin diğerini yok etmesini önleyecek bir çerçeve çizmekle yetinmeli, düşünceleri susturmaya kalkışmamalıdır..."

Tarih özgürlükten yana
Siyasal düşünceleri farklı kişiler hakkında verilen bu güzel gerekçelere katılmamak mümkün müdür? Böyle düşünmeyen hâkimlerimizin bulunması da normal görülmelidir, ancak tarih özgürlükten yana akmakta ve akmaya da devam etmektedir.
Hacı Ali Özhan: Ankara Barosu avukatı

Bu habere kaç puan verirdiniz?	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
Geçerli her oy için kayıtlı kullanıcılarımız 2 Radikal Puanı kazanırlar.