Siyah Beyaz
Bu hikayenin birinci kismini çogunuz biliyorsunuzdur, nette dolasmisti öncelerden.
Ikinci kismi da burada, buyrun okuyun. Bir dükkan sahibi dükkaninin
vitrinine üzerinde "Satilik Köpek Yavrulari" yazan bir tabela asarken,
yaninda küçük bir erkek çocugu belirdi. "Köpek yavrularini kaça
satiyorsunuz?" diye sordu. Adam çocuga yavrularin en az 50 dolar ettigini
söyledi. Çocuk elini cebine atti, biraz bozuk para çikardi, dükkan
sahibine bakip "Iki dolar otuzbes sentim var. Onlara bakabilir miyim?"
dedi. Dükkan sahibi çocuga gülümsedi ve bir islik çaldi. Lady adli bir
köpek dükkanin içindeki kulübesinden çikip onlara dogru kosmaya basladi.
Arkasinda bes tane küçük yün yumagi vardi.Yavrulardan biri, digerlerinin
gerisinden topallayarak geliyordu. Bu, küçük çocugun hemen dikkatini
çekti. "Bu yavrunun nesi var?" Dükkan sahibi "Veterinerin dedigine göre,
kalçasinda bir kemik eksikmis" diye yanit verdi. "Hep böyle
topallayacakmis." Küçük çocuk hemen, "Onu almak istiyorum" dedi. Dükkan
sahibi "Sahi mi?.. O yavruyu gerçekten istiyorsan sana bedava verebilirim"
dedi. Çocuk dükkan sahibine yaklasti ve öfkeyle "Onu bana bedava vermenizi
istemiyorum. Bu yavru da diger yavrular kadar degerli. Fiyati neyse size
ödeyecegim. Simdi size iki dolar otuz bes sent verecegim, kalan parayi da
ayda elli sent, elli sent ödeyecegim!" dedi. Dükkan sahibi "O sakat
yavruyu ne yapacaksin? O hiçbir zaman diger köpekler gibi kosup,
oynayamayacak!" dedi. Küçük çocuk pantolonunun paçasini yukari kaldirdi ve
iki çelik bagla desteklenmis egri sol bacagini gösterdi. "Ben de pek
kosamiyorum." dedi. "Bu yavrunun da kendini anlayacak birine ihtiyaci var."
***
öykünün devami
***
Yavru Köpek Sevgisi
Son dört aydir bacagina çelik bag takan küçük çocuk, evinin ön kapisindan
içeri, kucaginda yeni aldigi köpek yavrusuyla girdi. Köpegin kalçasinda
bir kemik eksikti ve yavru yere birakildiginda ciddi biçimde topalliyordu.
Çocuk kendi durumundan ümitsizdi. Ama yaninda yeni arkadasiyla umutlari
canlanmis ve yepyeni bir çoskuyla dolmustu. Ertesi gün çocuk ve annesi
küçük köpege nasil yardim edebileceklerini ögrenmek için bir veterinere
gittiler. Veteriner, çocuga eger her sabah yavru köpegin bacagina masaj
yapar, sonra da onu en az iki kilometre yürütürse, o zaman kalçasindaki
kaslarin güçlenecegini, yavrunun artik aci çekmeyecegini ve daha az
topallayacagini anlatti. Yavru köpegin yürürken rahatsizligini inleyerek
ve havlayarak belli etmesine ve çocugun da kendi bacak bagindan aci ve
zorluk çekmesine karsin, programi iki ay sabirla sürdürdüler. Üçüncü ay,
artik her sabah okuldan önce bes kilometre yürüyorlardi ve artik ikisi de
yürürken aci duymuyordu. Bir Cumartesi sabahi çalismadan dönerken
çalilarin arasindan önlerine bir kedi çikti ve köpegi korkuttu.
Tasmasindan kurtulan köpek hizla caddeye segirtti. Hizla gelen bir kamyon
köpege yaklasirken çocuk da caddeye firladi, köpegini yakalamak istedi ama
yolun kenarina yuvarlandi. Geç kalmisti. Kamyon köpege çarpmisti köpegin
agzindan kan geliyordu. Çocuk köpegine sarilmis aglarken kendi bacagindaki
bagin çikmis oldugunu gördü. Kendisi için üzülecek zamani yoktu. Hemen
ayaga kalkti, köpegini kucagina aldi ve eve dogru yola koyuldu. Köpek
küçük küçük havlayarak çocuga umut veriyor ve onun heyecan içinde elinden
geldigince hizli kosmasina neden oluyordu. Annesi onu ve aci çeken
köpegini hemen hayvan hastanesine götürdü. Anne ogul merak içinde köpegin
ameliyati atlatip atlatmadigini ögrenmek için beklerken çocuk, hem de
çelik baglari gevsemisken simdi nasil olup da hizli hizli yürüyebildigini
ve kosabildigini sordu. Annesi söyle dedi: "Sende osteomiyelit vardi. Bu
bir kemik hastaligidir. Bu hastalik bacagini zayiflatti ve sakat birakt,
bu nedenle de topalliyor ve aci çekiyordun. Bacagindaki çelik bag destek
içindi. Eger aciya ve saatlerce sürecek tedavilere dayanmaya razi
olsaydin, bu geçecekti. Ilaçlara iyi cevap verdin, ama fizik tedaviye her
zaman karsi koydun. Baban ve ben ne yapacagimizi bilemiyorduk. Doktorlar
bize bacagini yitirmek üzere oldugunu söylediler. Sonra eve köpek
yavrusunu getirdin. Sanki onun gereksinmelerini anliyor gibiydin, sen ona
yardim ederken aslinda büyümek ve güçlenmek için kendine yardim
ediyordun." Tam bu sirada ameliyathanenin kapisi agir agir açildi.
Veteriner yüzünde bir gülümsemeyle disari çikti. "Köpeginiz iyilesecek"
dedi. Çocuk insanin verirken, aslinda aldigini ögrendi. Vermek almaktan daha kutsaldi.