| (O)pvoeden is (g)een Kunst |
| Survival of the fittest?? Maandagavond ongeveer 5 uur. Het hele huis is in rep en roer als ik thuiskom van mijn werk. De schoolvakanties zijn voorbij en het dagelijkse leven krijgt weer een aanvang. Dat betekent druk, druk en nog eens druk. Reggie moet maandagavond altijd naar de zwemles en vandaag is het de eerste keer na de vakantie. Het mag duidelijk zijn dat hij er weer erg veel zin in heeft. “Wanneer gaan we nou mama,” klinkt het vragend. Maar mama heeft nog even geen tijd. “Nina nog even een toetje geven, schat”, en Alex lepelt vrolijk het danoontje Nina`s keeltje binnen. Ik schuif mijn bord met eten behoedzaam in de magnetron, pfff… helemaal niet leuk, alleen eten, maar ja, Reggie`s zwemles gaat voor. Dan is Nina klaar, en worden alle zwemspullen bij elkaar gezocht. Snel een knuffel en een kus, en weg zijn ze. Ik zwaai nog even, doch Alex en Reggie hebben geen tijd meer. Enfin, kan ik dan toch even rustig eten. Ik kijk naar mijn dochter die naast me zit en onbewust moet ik glimlachen, onmiddellijk beantwoord door een speelse lach van Nina. Ik aai haar over haar bol, wat ben ik blij met haar, nooit gedacht dat we haar überhaupt nog zouden krijgen. Na het eten snel afwassen, en dan douchen. Ik neem Nina even mee naar de badkamer. Ook zij moet nog in badje, en ik laat het bad dan ook vollopen als ik klaar ben met douchen. Hup, Nina er in, en dan heb ik even de tijd om mijn werkspullen voor morgen vast klaar te maken. Boterhammetjes vast smeren (met oude kaas, mmmmm) en 2 zakjes cup-a –soup (niet dat ik zo`n “manager” ben), Nina weer uit bad en klaar. Reggie en Alex keren inmiddels weer terug van de zwemles. “En, hoe ging het?” vraag ik belangstellend aan Reggie, en ik krijg uiteraard weer het zelfde antwoord als ik altijd krijg. “Goed” is het enigste wat ik van hem mag vernemen. Reggie heeft nooit zin om over iets te vertellen, niet over school, over de gym, over de zwemles, nergens over. Het is net of hij zijn eigen wereldje wil beschermen tegen kwalijke invloeden van zijn ouders. Ik laat hem maar, ik kan altijd nog aan Alex vragen hoe de zwemles verlopen is. Ik kijk haar aan en bemerk meteen dat er iets niet in orde is. Op mijn vraag hoe het was, barst Alex in tranen uit en valt bij mij in de armen. “Wat is er gebeurt, schat”, probeer ik haar tot bedaren te brengen. “Reggie was bijna verdronken”, komt er met moeite uit. Het blijkt dat Reggie diverse malen met zijn kop onder water is geduwd door een ander knulletje op de zwemles. De laatste 5 minuten van de les, mogen ze altijd nog wat spelen in het bad. Een jongetje had Reggie bij de keel gepakt en een keer of 10 onder water geduwd. “Als ik niet had ingegrepen, was hij vast verdronken, Reggie was helemaal in paniek”, snikt Alex. Ik kus haar voorzichtig, ten teken dat ik haar begrijp. Een beklemmend gevoel van onmacht maakt zich van mij meester. ALS IEMAND HET LEF HEEFT OM MIJN ZOON IETS AAN TE DOEN!!!! “Reggie, kom eens even bij papa”. Reggie komt bedremmeld en neemt plaats op mijn schoot. Op mijn vraag wat er allemaal is gebeurt, verteld hij hortend en stotend zijn verhaal. Het maakt mij steeds bozer, en uiteindelijk wint mijn drang tot overleven en instinct het van mijn verstand. “Als het volgende keer weer gebeurt, dan sla je dat jongetje zo hard als je kan, recht in het gezicht”, geef ik Reggie les. Ik schrik van mijn eigen woorden, doch een blik in de richting van Alex zegt me dat ik haar goedkeuring over mijn opmerking heb. Helaas, onze zoon heeft vandaag voor het eerst kennis gemaakt met de keiharde buitenwereld. Gr. hansje |
 |